A bad — obod abad—doimiy mangu. Yurtima har kun aziz mehmon kelur, Xuddi ming baxt-u sharaf ham shon kelur. Biz uchun mehr-u muhabbat bog’idan To abad bo’lmas gul-u rayhon kelur. (Chustiy.) Obod — obodon, farovon, sergavjum

A BAD — OBOD
Abad—doimiy mangu.
1. Yurtima har kun aziz mehmon kelur,
Xuddi ming baxt-u sharaf ham shon kelur.
Biz uchun mehr-u muhabbat bog’idan
To abad bo’lmas gul-u rayhon kelur. (Chustiy.)
Obod — obodon, farovon, sergavjum. Obod mamlakatning quvnoq farzandlari biz bo’lamiz,—-dedi suzining oxirida pionerlardan biri.
ABZAL - AFZAL
A b z a l — yugan, egar, jabduq kabi ot asboblari majmui.
A f z a l — nisbatan yaxshi, durust, ma’qul.
Nomussiz yurmoqdan, nomusli o’lmoq afzal. (Maqol)
ABLAQ —ABLAX
A b l a q — ola-bula tusli ot.
A b l a h — o’ta yaramas, razil, qabih.
ABRU —OBRU
A b r u — e :ki kt. sosh.
Qayu manzildakim ul xush nigoh abry d;ilolim bor,
Boray derman qoshiga talpinarman to majolim bor.
(Mujrim Obid.)
Obru— hurmat, e’tibor, nufuz. Obru qozonmoq.
ADASH — ODOSH
A d a sh — otlari (nomlari) aynan bir xil bo’lgan kishilar — otdosh.
Odosh—dial. tamom bo’lish; tugash; tamom. Odosh bo’ldi.
Bor-yo’qni odosh qilib, undan so’ng barmogingni tishlab o’tirasanmi? Undan ko’ra ishla. («Mushtum».)
ADIB —ADIP
A d i b — badiiy asar yozadigan shaxs, yozuvchi.
A d i p — to’n, xalat kabilarning chetiga tikiladigan ensiz mato — mag’iz.
ADIL—ADL
Ad i l — tik, to’g’ri.
Ad l — adolatli, odil.
AZIM — AZM
A z i m — g’oyat katta, ulkan.
Azm — qat’iy qaror, jazm. Azm qilmoq.
AZOT — OZOD
Azot—birdan, birdaniga, dast.
Ozod — tobe bo’lmagan, erkin, Mute emas odam odamga,
Kalbi ozod.
Mehnat ozod!
Ana shundan, yurtim, sen obod! (M. Boboyev.)
AYRILIK —AYRILIQ
Ayrilik — ayri bo’ladigan, ayribop. Ayrilik yog’och. Randalanmagan turtta taxta ostiga ikki tomonidan ayrilik yogoch sokplgan. («Sov. Uzb.x)
Ay r i l i q — judoliq firoq, hijron.