6- мавзу. Ахлоқ ва қадриятлар фалсафаси (Этика). Режа

Эзгулик ва ёвузлик.
Асосий тушунчалар орасидаги яна бир жуфтлик – эзгулик ва ёвузлик; 
эзгулик ахлоқшуносликдаги энг муҳим категориялардан. Эзгулик – инсонга энг кучли маънавий 
лаззат бағишлайдиган, уни ижтимоий шахсга айлантириб, ҳақиқий бахтга олиб борувчи фазилат; 
шахсни комилликка, жамиятни эса юксак тараққиётга етказувчи юксак қадрият.
Эзгулик ва унинг зидди ёвузлик одатий, кундалик ҳаёт мезонлари билан ўлчанмайди, улар 
ҳам муҳаббат сингари қамровли ва ижтимоийлик хусусиятига эга.
Яхшилик ва ёмонлик.
Эзгулик ва ёвузлик ҳақида гап борганида, яхшилик ва ёмонлик нима, 
бу икки жуфтлик мазмунан бир эмасми, деган савол туғилади. Бу табиий. Чунки ҳозиргача бизга 
маълум ўзбек тилидаги барча ахлоқшуносликка доир адабиётларда эзгулик ва ёвузлик яхшилик ва 
ёмонликнинг Синоними тарзида тақдим этиб келинган. Бу икки жуфтлик тушунчалар орасида 
қатъий фарқ мавжуд: эзгулик, ижтимоийлик хусусиятига эга, яхшилик эса ундай эмас. .
Адолат
.Ахлоқшуносликнинг яна бир асосий тушунчаси – адолат. Унинг эзгулик ва ёвузлик 
ҳамда яхшилик ва ёмонликдан асосий фарқи шундаки, адолатнинг ўзи бирор–бир қадриятни 
англатмайди, лекин қадриятлар орасидаги нисбатни белгилайди, уларни баҳолаш мақомига эга. 
Шу боис унда жамиятни тартибга солувчилик хусусияти бор; унда ҳам ахлоқий, ҳам ҳуқуқий 
талаблар мужассамлашган. Уни маълум маънода ахлоқ соҳасидаги миқдор ўлчовчи ҳам дейиш 
мумкин: у талаб билан тақдирлашни ўлчаб турадиган тарозидир. Адолат бор жойда ижтимоий 
жабрга, бебошликка йўл йўқ. 
Бурч
. Бурч, моҳиятан, жамият, давлат ва шахсларга нисбатан муайян индивиддаги муносабат, 
улар олдидаги мажбурият. У, юқорида айтганимиздек, виждон, эътиқод, масъулият каби 
тушунчалар билан мустаҳкам боғлиқ. Умуман, ҳаётда инсоннинг ҳар бир ҳатти–ҳаракати 
замирида бурч тушунчаси – бурчга садоқат ёки хиёнат ётади. 
Виждон
. Ахлоқшуносликнинг ниҳоятда таъсир доираси кенг тушунчаларидан бири 
виждондир. Виждон – зигмунд Фройд таъбири билан айтганда, ало мен, мен устидан назорат 
ўрнатиб, уни бошқариб турувчи иккинчи бир, юқори даражадаги мен. Агар уят ҳисси инсоннинг 
ташқи, жамиятга боғлиқлигидан келиб чиқса, виждон унинг ички ўз–ўзига боғлиқлигини намоён 

---

этади. Виждон ҳам ахлоқшуносликнинг бошқа баъзи асосий тушунчалари каби баҳолаш 
хусусиятига эга.
Номус
. Асосий тушунчалардан яна бири – номус. Номус тушунчаси бир томондан, бурч 
билан боғлиқ бўлса, иккинчи жиҳатдан, қадр–қиммат тушунчасига алоқадор. Зеро, номус 
моҳиятан шахснинг ўз қадр–қимматини англаб етиши, шу қадр–қимматнинг жамият томонидан 
тан олиниши ёки олинмаслигига нисбатан бўладиган муносабати билан белгиланади. 
Идеал.
Бир қараганда, идеалда ҳам баҳолаш хусусияти мавжуддек туюлади. Лекин аслида у 
қиёслашга асосланади. Антиқа томони шундаки, идеалда номавжуд, хаёлдаги инсонга 
воқеликдаги реал, мавжуд инсон, ҳаётдаги ҳодисалар қиёсланади, яъни бор нарса йўқ нарса билан 
ўлчанади.