5- мавзу. Жамият ва инсон фалсафаси Режа

Барқарорлик
- жамият тараққиётининг тадрижий ривожланиши, ижтимоий тизимнинг 
муайян даражадаги бир текис фаолият кўрсатиш имкониятидир. У турғунлик тушунчасидан 
кескин фарқланади. Ижтимоий-сиёсий турғунлик тушунчаси жамиятдаги мавжуд сиёсий, 
иқтисодий, маънавий тизимнинг таназзули аломатидир. 
Жамиятда барқарорлик беқарорлик билан, инқироз гуллаб-яшнаш билан алмашиб туриши ҳам 
мумкин. Жамиятнинг маънавий, иқтисодий, сиёсий, ҳуқуқий соҳаларида муайян ютуқларга 
эришилгач, ижтимоий имкониятлар руёбга чиқарилиб бўлгач, унинг бундан кейинги тараққиёти 
йўлида янги муаммолар туғилади ва уларни ҳал этиш вазифаси пайдо бўлади. Жамият 
аъзоларининг маънавий салоҳияти, миллий психологияси, табиий равишда мавжуд сиёсий тузум 
кишиларни бошқаришнинг ўзига хос усулларини ҳаётга тадбиқ этади. Инсоният ҳаёти тарихида 
жамият барқарорлигини таъминлашнинг монархияга асосланган, аристократик, тоталитар ва 
демократик усуллари тажрибадан ўтган. 
Беқарорлик
ички ва ташқи жараён ва таҳдидлар натижасида вужудга келади. Беқарорлик бир 
ижтимоий-сиёсий тузумдан бошқа бир ижтимоий-сиёсий тузумга ўтиш даврида кескинлашиши 
мумкин. Жамият барқарорлигининг издан чиқиши кишилар психологиясидаги салбий 
ўзгаришларда, қонунларнинг ишламаслигида, ижтимоий бурчнинг адо этилмаслигида, ижтимоий 
идеалларнинг йўқолишида, ғоя ва мафкурага лоқайдликнинг кучайишида, турли жиноий 
гуруҳларнинг пайдо бўлишида, ижтимоий адолат мезонларининг бузилишида, давлат 
идораларининг аҳолини бошқариш қобилияти кучсизланишида, турли зиддиятларнинг 
кескинлашувида ўз ифодасини топади. 
Жаҳон тажрибаси ҳар бир мамлакат ва халқнинг ўз тараққиёт йўлини танлаш ҳуқуқига эга 
бўлиши умумий хавфсизлик ва ижтимоий барқарорликни таъминлаш гарови эканини кўрсатди. 
Ўзбекистон миллий мустақилликка эришганидан кейин ўз миллий давлатчилик асосларини 
мустаҳкамлаш, ўзига хос ва мос тараққиёт йўлини танлаш, ривожланишнинг ўзбек моделини 
яратиш имконига эга бўлди. 

---