zamonaviy shaxsiy kompyuterlar operativ xotira tizimlarida foydalaniladi. Bu
xotiraning o‘ziga xosligi shundaki, uning katakchalari (yacheykalari) juda zich
joylashgan mumkin, demak, shu asosda xotirani katta xajmli qilib yaratish
21
mumkin. DRAM mikrosxemasida xotira katakchalari — bu zaryadlarni ulaydigan
mitti kondensatorlardir. Shu asnoda bitlar kodlanadi. Bu tipdagi xotiralar bilan
bog‘liq muammolar shundaki, ular dinamik, ya’ni doimiy ravishda regeneratsiya
qilinishi kerak, aks holda elektr zaryadlari kondensator xotiralarida “oqib” keladi
va ma’lumotlar yoqoladi. Regeneratsiya jarayoni tizim xotira nazoratchisi mitti
tanaffus oladi va mikrosxema xotirasida, barcha ma’lumotlar satriga murojaat
qiladi. Ko‘pchilik tizimlar xotira 15 mks ga teng bo‘lgan regeneratsiya chastotasi
standart ishlab chiqarishga moslashgan nazoratchisiga ega. Ma’lumotlarning
barcha satrlariga murojaat 128 mahsus regeneratsiya sikli o‘tishiga mo‘ljallangan.
Bu shuni bildiradiki, Xotirada har 1,92 ms (128Ch15 mks) da barcha ma’lumotlar
satrini regeneratsiya qilish uchun o‘qib chiqiladi. Xotirani regeneratsiya qilish
protsessorni vaqtini har bir regeneratsiya sikli davomiyligi bo‘yicha bir nechta
markaziy protsessor vaqtini egallaydi. Eski kompyuterlarda regeneratsiya sikllari
protsessor vaqtini 10% gacha egalaydi, xozirgi zamonaviy kompyuterlarda esa bu
jarayon 1% vaqtni egallaydi xolos. Birqancha tizimlarda regeneratsiya
parametrlarini CMOS parametrlari dasturlari o‘rnatilishi yordamida o‘zgartirilishi
mumkin, ammo regeneratsiya sikllari orasida vaqtni chuzilishi xotiraning ba’zi
katakchalarida zaryad “yo‘qotiladi”, bu xotirani buzilishiga olib keladi. Ko‘pgina
hollarda o‘z-o‘zidan beriradigan regeneratsiya chastotalari ishonchlilik nuqtai-
nazaridan taklif etiladi. Zamonaviy kompyuterlarda regeneratsiyaga sarf 1% dan
kichik bo‘lib, regeneratsiya chastotasining o‘zgarishi kompyuter sifatiga juda kam
ta’sir o‘kazadi. В устройствах DRAM qurilmalarida bir bitni saqlash uchun faqat
bitta tranzistor va juft kondensatorlardan foydalaniladi, shuning ucun ilar boshqa
tiplarga qaraganda birmuncha sig‘diruvchan bo‘ladi. Xozirgi vaqtda 256 Mbit
gacha va undan yo‘qori hajmli dinamik operativ xotirali mikrosxemalar mavjud.
Shu kabi mikrosxemalar 256 mln. (va undan ortiq) tranzictorlarni o‘zida jam etadi!
Pentium II 7,5 mln tranzistorlarga ega. Bunday katta farq qayerdain kelib chiqdi?
Gap shundaki, xotira mikrosxemalari odatda kvadrat tugunlar shaklida,
protsessordan farqli ravishda (protsessorlarda turli ko‘rinishdagi murakkab
22
sxemalar, noaniq tashkil etilgan) barcha tranzistorlar va kondensatorlar juda oddiy,
davriy ravishda ketma-ket joylashadi.
Bir razryadli DRAM registrlari uchun tranziatorlar qo‘shni joylashgan
kondensatorlarning holatini o‘qish uchun ishlatiladi. Agar kondensator
zaryadlangan bo‘lsa, katakchaga 1 yoziladi; agar zaryadlanmagan bo‘lsa 0
yoziladi. Zaryadlar mitti kondensatorarda har doim o‘tib turadi, shuning uchun
doimiy ravishda regeneratsiya qilib boriladi. Manba’ uzatishda oniy bo‘linish ham
regeneratsiya siklarini buzilishiga, DRAM katakchalaridagi zaryadni yo‘qolishiga
o‘z navbatida ma’lumotlarni yo‘qolishiga olib keladi. Dinamik operativ xotira
shaxsiy kompyuterlarda ishlatiladi; chunki u unchalik qimmat o‘lmay
mikrosxemalarini zich joylashishi xotira qurilmasining kichik maydonni
egallashini ta’minlaydi. Bu xotira yo‘qori tezlikli xotiralardan kam farq qilib,
“sekin” protsessorlarga mo‘ljallangan. Shuning uchun DRAM sifatlarini
yaxshilashning juda ko‘p tipdagi usullari mavjud.
Do'stlaringiz bilan baham: