2021 Ўзбекистон маданияти ва санъати тарихи

Ўзгалар ғамини чекмаса одам,
Анга нолойиқдир инсон деган ном.
Саъдий Шерозий.
Яхшилар билан ҳамсуҳбат бўлиш ва донолар билан мулоқат қилиш саодатга элтади. Кимки бахт-иқболли, солиҳ кишиларнинг этагини тутса, у албатта муродига эришиб, хайру барака топади.
Абулқосим аз-Замаҳшарий.
Раҳматли Сапо ота Боғбеков шогирдларига шундай деб айтарди: –“Биз ишлаган буюмлар бошқа мактабларникидан тубдан фарқ қилади. Чунки бизлар нақшнинг энг кичик қисмларини ҳам ниҳоятда нозик қилиб ишлов берардик. Бухороликлар ва эронийларнинг асосий нақшларидан бири “Тожигул” деб аталади. Хива нақшлари мадоҳил, олмагул, битав нақш, айланма нақш, арқон, тирноқ ва ҳоказо. Буларнинг сони юздан зиёддир. Энг чиройли нақш икки қатлам, баъзан уч қатлам қилиб бажарилади. Хива усталари ҳеч қачон бир нақшни иккинчи марта такрорлашмаган ва бошқа устадан нусха олмаганлар. Шунинг учун ҳам ишлари ниҳоятда чиройли чиққан, ҳар бир ўйма нақш заминида рамзий маъно яширинган бўлади, яна уста “уста-шогирд” масаласига тўхталиб, шогирд ҳунар ўрганиб устасини тан олмай ва устасини оқ фотиҳасини олмасдан ўзим устаман деб ғўдайса эл ўртасида бебурд бўлган, шогирдсиз устани эл орасида мевасиз дарахтга ўхшатишган” деб айтган.
Ҳозирда усталарнинг авлодлари Машарип, Абдушариф, Ҳайитбой Боғбеков, шогирди Одамбой Машарипов, Рўзмат Отажонов, шогирди Камоладдин Камолов, неваралари Қўзибой, Болтавой, Ҳурмат, Анвар, Ойбек, уларнинг шогирдлари Баҳром Одамбоев, Отаназар Исмоилов (1958-2006), Қуронбой Исмоилов, Шавкат Жуманиёзов (Қўзибой Сапоев ва Рўзмат Отажоновларни шогирди) Бахтиёр Собиров, Комилжон, Қаҳрамон, Мақсуд, Орифжон, Илҳомбек, Эргашбек, Ҳамрожон, Неъматжонлар ҳамда чевара шогирд Темурбек ота-боболарини, устозларини ишларини давом қилдириб, хивалик ёшларга бу ҳунарни сир-асрорларини асраб-авайлаб ўргатиб келмоқдаларЎзбекистон ҳудудлари азалдан муҳим савдо йўлларида жойлашган ва шу боис ҳам турфа тамаддунлардан таъсирланган, аммо ўлканинг бой санъат ва маданияти фақат ўзигагина хосдир