1. Shayboniylar davrida davlatning ma’muriy tuzilishi ham o’ziga xos bo’lib

viloyatlarni dargoh –mahalliy hokimlar tizimidan tashqari devonlarning tashqari devonlarning mahalliy bo’limlari orqali ham boshqarish imkoniga ega bo’lib, bu hol markaz e’tiborini mustahkamlshda muhim ahamiyat kasb etgan bo’lsa, endi esa joylardagi butun hokimiyat mahalliy kuchlar qo’lida mujassamlashgan.

11.Bu davrda ham davlat boshqaruvida Jo’ybor xojalarning mavqeyi baland bo’lib, asosiy diniy mansabdorlar ular ichidan tayinlangan. Buxoro shayxulislomi ham Jo’ybor shayxlari orasidan tayinlangan bo’lib, Abulfayizxon davrida bu lavozimni Xoja Yahyoning o’g’li Muhammad Hakim Xo’ja egalladi. Shayxulislom jamiyatda katta rol o’ynagan bo’lib, nafaqat diniy, balki barcha ishlar bo’yicha hukmdorning doimiy maslahatchisi bo’lgan. Har bir viloyatning o’z qozisi bo’lib, ular diniy, oilaviy, vorischilik hamda jinoiy ishlarni ko’rib chiqqan. Harbiylar uchun ham alohida qozilar bo’lib, ular qozi askar deb yuritilgan.

12.Buxoro amirligi bir necha viloyatlardan tashkil topgan. Shulardan Samarqand va Buxoro tumanlarga bo’lingan. Viloyat hukmdorlari hokim deb atalgan. Keyinchalik bekliklar paydo bo’lib, ularning hukmdori bek deb atalgan. 44ta beklikka bo’lingan. Eng kichik ma’muriy birlik qishloq bo’lib, oqsoqollar boshqargan.

13. Qo’shbegi yoki qo’shbegiyi bolo eng oily saroy mansabi hisoblanib, bosh vazir vazifasini bajargan. Iqtisodiy, siyosiy, harbiy masalalarda amirga maslahat bergan.

Oily darajali: Inoq Dodhoh Mingboshi To’qsabo To’pchiboshi

O’rta darajali: Chig’atoy begi Eshik og’asi Miroxir Yuzboshi Ellikboshi

Quyi tabaqa: Qoravulbegi Dahboshi Mirzaboshi Chuhraboshi Sarboz

Diniy mansablar: Shayxulislom Qozikalon Qozi Qozi askar A’lam Muftiy