1. Shayboniylar davrida davlatning ma’muriy tuzilishi ham o’ziga xos bo’lib

4.Buxoro xonlikning poytaxti edi. Buxoro xonligi viloyat va tumanlarga bo’lingan. Buxoro va unga tutash tumanlarni xon tomonidan boshqarilgan. 5.Buxoro xonlik hududiga Xuroson va Movaraunnahr, Ulug’tog’gacha (hozirgi Qarag’anda viloyatining g’arbida, Sariqsuv daryosining shimolida joylashgan tog’lik) boradi.

Ilg’or qism

Manglay qo’shin oldida yarim doira shaklda boruvchi harbiy qism ( avangard)

Qoravul –maxsus qism

	Katta g’ul
Kichik g’ul	Qalb	Kichik g’ul
Jivong’or		Burong’or
Chanox –maxsus yordamchi bo’linma	Tug’chi –qism bayroq ostida zaxirada turuvchi qo’shin.	Chanox –maxsus yordamchi bo’linma

Xirovul qo’shinning orqa tomoni

6.Sud ishlariga kelganda, mamlakat miqyosida tizimga bosh qozi yetakchilik qilgan bo’lsa, harbiylar hayotida yuz beradigan huquqiy masalalarni askar qozi hal qilib brogan. Shu bilan birga harbiy qozi ham, mahalliy qozilar ham bosh qoziga bo’ysunganlar. Mamlakatdagi ahloqiy normalarga rioya qilish, ayniqsa amaldorlar, hatto din peshvolari orasidagi shu masalaga munosabat nechog’ligini bilib borish ishi bilan muhtasib (rais) shug’ullangan. Harbiy jinoyatlar uchun fatvoni tayyorlash muftiy askar zimmasida bo’lgan.

Ashtarxoniylar davlat tizimi va ma’muriy boshqaruv tizimi Shayboniylar davri boshqaruvdan deyarli farq qilmagan. XVII –XVIII asrning birinchi yarmi davlat boshqaruvida hokimiyat markazda ham viloyatlarda ham asosan bir idora –dargohda mulassamlashib brogan.

7. Bu davrda ham xon rasman oily hokimiyat boshlig’i bo’lib, davlatdagi ichki va tashqi siyosatga bog’liq barcha masalalar uning ixtiyori bilan hal etilgan.

8.Amaldagi boshqruvda ko’pgina ashtarxoniy hukmdorlari saroyidagi katta mavqega ega bo’lgan amaldorlar hamda yirik ulamolar qo’lida qo’g’irchoq edilar. Normuhammad, Subhonqulixon, Ubaydullaxon kabi xonlar markaziy hokimiyat obro’sini ko’tarishga, ularning bu harakatlari deyarli samara bermadi. Bu davrda markaziy davlat boshqaruvi saroy amaldorlari qo’lida to’plangan bo’lsa, joylardagi mahalliy hokimiyat viloyat hokimlari ixtiyorida bo’lgan.

Xonlikda markaziy hokimiyatning zaifligiga sabab, mahalliy boshqaruvchilarning o’z boshqaruvi va o’z harbiy qo’shiniga egaligi edi. Bular harbiy yurishlarda ishtirok etib, mamlakatdagi siyosiy beqarorlikdan xabardor bo’lganlar.

Balx shahri muhim strategik ahamiyatga ega edi. U ham iqtisodiy ham siyosiy jihatdan muhim bo’lgan. Eron va Hindiston bilan chegaradoshligi sababli ularga birlashishi yoki mustaqillikka intilishi mumkin edi.