1-modul tilshunoslik va ijtimoiy fanlar kursining nazariy masalalari

1-MODUL
TILSHUNOSLIK VA IJTIMOIY FANLAR KURSINING NAZARIY MASALALARI
1-MAVZU:
KIRISH. TILSHUNOSLIKNING FANLAR TIZIMIDA
TUTGAN O’RNI (2 soat)
Reja:
1. Fan va uning paydo bo’lishi.
2. Bilish bosqichlari.
3. Fanlar sistemasi. Fanlar tizimi va bu tizimda tilshunoslikning tutgan o’rni.
4. Tilshunoslikning ijtimoiy, tabiiy va aniq fanlarga munosabati.
Tayanch so’z va iboralar: fan, ilm, «ilmi qol» va «ilmi hol» tushuncha-lari, javhar va oraz, quvvai notika va quvvai mutaxayila, sistema, hissiy bilish, idrokiy bilish, nazariy bilish, amaliy bilish, matematika fanlari, tabiiy fanlar, ijtimoiy gumanitar fanlar, texnika fanlari.
Fan va uning paydo bo’lishi
1. O’zaro so’zlashganda fan so’zini ko’p eshitamiz. Lekin fan nima? U nimalarni o’z ichiga oladi? Bu savollarga javob berishda ko’pincha o’ylanib qolamiz. O’zbek tilining izohli lug’atida fan tushunchasi haqida quyidagicha izoh beriladi: «Tabiat va jamiyatning taraqqiyot qonuniyatlarini ochib beruvchi hamda atrofdagi muhitga ta’sir ko’rsatuvchi bilimlar sistemasi».¹
Inson paydo bo’libdiki, o’zini qurshab to’rgan olamni va shu olamning tarkibiy qismi bo’lgan o’zini ham bilishga qiziqib keladi. Ana shunday qiziqish, ayniqsa, Qadimgi SHarq mamlakatlarida, xususan, Misr, Hindiston, Xitoyda kuchaydi, tabiat va jamiyatning taraqqiyot qonunlarini amaliy asosda kuzatib bashorat qiluvchi maxsus kishilar – mutafakkirlar yetishib chiqdi. Bunday mutafakkirlarning olamni amaliy kuzatishlari natijasida chiqargan xulosalari jamlana borib matematika, astronomiya, mantiq, etika singari fanlarning asoslari paydo bo’ldi.
2. O’zbek tilida fan ma’nosida ilm atamasi ham qo’llaniladi. Lekin ilm atamasining ma’nosi kengroq.
Islom SHarqida «ilm» tushunchasi ham diniy, ham dunyoviy mazmun kasb etgan. Ayni paytda, ilmning mazkur ikki pallasi o’ziga xos jihatlarga egaligi ham inkor etilmagan. Bu haqda A.A’zamov quyidagilarni yozadi: «Fan inson yashayditan muhit – tabiat (metogalaktikadagi jarayonlardan miya faoliyatigacha) va jamiyat bilan (BMT faoliyatidan shaxs ruhiyatigacha) ish tutsa, din insonning ichki dunyosi – qalb va ruhiga taalluqlidir. Har ikki jabha ong va tafakkur ko’priklari bilan tutashgan».²
XI asrdan (ya’ni tasavvuf ta’limoti ilm sifatida shakllanganidan) boshlab «ilmi qol» va «ilmi hol» tushunchalari muomalaga kiritildi. Dastlab mazkur ikki tushuncha so’fiyning zohiriy va botiniy dunyosiga oid, murshiddan muridga berilishi mumkin bo’lgan yoki bo’lmagan bilimga nisbatan qo’llangan. «Ilmi qol» so’z bilan ifodalash, o’rganish yo’li orqali berilishi mumkin bo’lgan bilimni anglatsa, «ilmi hol» har bir so’fiyning, o’z tafakkuri va e’tiqodiga xos, qalb ko’zi bilan yetishgan, o’zgalarga o’rgatish imkoni bo’lmagan bilimni bildirgan. Abu Rayhon Beruniy «qol ilmi», Bahouddin Naqshband esa «hol ilmi»ning yetuk vaqili edi. Biri avlodlar uchun nodir asarlar yozib qoldirgan bo’lsa, ikkinchisi yuzlab izdoshlariga ruhiyat sabog’ini bergan. SHuning barobarida Beruniy o’ziga zamondosh so’fiylar ta’limotini inkor qilmagan, Naqshband ham dunyoviy ilmga xayrxoh bo’lgan.
Har qanday fan asosida kishilarniig olamni bevosita kuzatishi yotadi. Inson o’zini qurshab to’rgan olam uzvlarini sezgi organlari yordamida his qiladi. Boshqalariga solishtiradi, farqli va o’xshash belgilarini aniqlaydi. So’ngra muayyan xulosaga keladi. Demak, har bir fan insonlarining olamni kuzatishi, bilishi jarayonida, uning natijasida paydo bo’ladi.
3. Fanning asosi bo’lgan bilish uzoq vaqtlardan buyon mutafakkirlarni qiziqtirib keladi. Jumladan, bizning bobokalonlarimiz ham bu sohada o’zlarining qimmatli fikrlarini bayon qilganlar.
Dunyo allomalari ichida ikkinchi muallim nomi bilan tanilgan Forobiy bilishning ikki darajasini ajratadi. Xususan, u «Ilmlarning kelib chiqishi to’g’risida» («Ixso al-ulum») asarida ilmlarni keltirib chiqaradigan sabablar haqida fikr yuritib, quyidagilarni bayon qiladi: «Olamda substantsiya (javhar) va aktsidentsiya (oraz) hamda substantsiya va aktsidentsiyani yaratuvchi Marhamatli Ijodkordan boshqa hech narsa yo’qdir».³
Forobiyning javhar va oraz haqidagi mazkur fikri bilish nazariyasida buyuk inqilob edi. CHunki bizni qurshab to’rgan olam va uning unsurlari javhar va orazlarning o’zaro dialektik munosabatidan tashkil topl topgan.
Forobiy tilga olgan javhar va oraz tushunchalari ostida nima yotadi? Har qanday narsa dastlab bizning sezgi organlarimizga ta’sir qiladi. Ana shu sezgi organlarimiz yordamida his etish mumkin bo’lgan belgilar oraz sanaladi. Oraz Aristotelь falsafasidagi aktsidentsiyani bildiradi.
Forobiyning tushuntirishicha, orazni besh sezgi organlari yordamida his etamiz.
Xususan, rang ko’rish; ovoz eshitish; ta’m – maza, predmetlarning holati: sovuq-issiqligi, qattiq-yumshoqligi tana, hid hidlash sezgi a’zolari orqali his etiladi.
Bu sezgi organlari insondan tashqari hayvonlarda ham mavjud. Demak, yuqoridagi sezgi organlari barcha jonzotlarga xos. Ular orqali har qanday jonzot o’zini qurshab to’rgan olamni amaliy biladi, unga moslashadi.
Insonning sezgi organlari yordamida hosil qilgan bilimi hissiy yoki amaliy bilim sanaladi. Bulardan tashqari, inson xayol surish, nutq yordamida ham bilimga ega bo’lishi mumkin. Bilishning mazkur yo’li quvvai notika va quvvai mutaxayila deyiladi. Notika quvvati boshqa barcha quvvatlarning (sezgilarning) yetakchisi, raisasidir⁴.
Hissiy bilim bilishning asosi, tayanch nuqtasi sanaladi. U insonni qurshab to’rgan olam uzvlaridan har birini alohida ko’rish, ushlash, eshitish, mazasini tatish, hidlash orqali hosil qilinadi.
Hissiy bilim bilish jarayonining markaziy nuqtasi sanalsa-da, lekin u ko’pincha aldab qo’yishi mumkin. Masalan, Quyosh Yer atrofida aylanayotganday ko’rinadi. Aslida esa aksincha.
SHuning uchun ajdodlarimiz hissiy bilish bilan idrokiy bilishni ajratganlar. Idrokiy bilish hissiy bilimlarni solishtirish, qiyoslash, umumlashtirish, hissiy bilimlarning yuzasha kelishiga asos bo’lgan orazlar (aktsidentsiyalar) zamirida yashiringan mohiyatni – javharni aniqlash orqali hosil qilinadi. Masalan, tanada isitmaning ko’tarilishini aniqlash hissiy bilim sanaladi. Lekin har qanday harorat o’z-o’zidan ko’tarilmaydi. Uning ma’lum ichki sabablari bor. Ana shu sababni aniqlash isitmaga o’xshash, u bilan bog’liq bir qancha hissiy bilimlarni solishtirish, qiyoslash, umumlashtirish orqali amalga oshiriladi va isitma nimaning tashkil top alomati ekani aniqlanadi.
Solishtirish, qiyoslash, mantiqiy umumlashtirish orqali hosil qilingan bilim idrokiy, nazariy bilim sanaladi. Bu bilim orqali orazlar zamiridagi javhar belgilanadi. Har qanday fan ana shu bilimlarni keltirib chiqaradi.
Bundan ko’rinadiki, hissiy (fahmiy) bilim tajriba, amaliyot, bevosita kuzatish bosqichi sanalib, haqiqiy nazariy (idrokiy) bilim amaliy bilimlarning o’zaro munosabatini o’rganish, umumlashtirish orqali hosil qilinadi, mazkur bilimga ega bo’lish har qanday fanning bosh maqsadi sanaladi.
Bilishning bu ikki bosqichi hozirgi davrda barcha fan vakillari tomonidan e’tirof etiladi. Ana shu ikki bosqich haqida ilk marta ma’lumot bergan olim bobokalonimiz Abu Nasr Forobiy sanaladi.
4. Har bir fan kishilarning amaliy ehtiyoji tufayli vujudga keladi. Buyuk ajdodimiz Abu Rayhon Beruniy ham «Geodeziya» asarining kirish qismida har bir fanning inson hayotidagi zaruriy ehtiyojlar talabi bilan vujudga kelishini aytadi.
Fanlarning kelib chiqishi haqida ilk ma’lumot Abu Nasr Forobiy tomonidan beriladi. Uning fikricha, har bir fan javhar (substantsiya) va oraz (aktsidentsiya)larni o’rganish asosida kelib chiqadi. Xususan, sonlar to’g’risidagi ilmning paydo bo’lishi haqida quyidagilarni yozadi: «...birliklardan vujudga keluvchi sanoqsiz va juda ko’p miqdorni tashkil topl qiluvchi son substantsiyaning turli usullar bilan qismlarga ajratish va uning turli birliklardan iboratligi natijasida kelib chiqqandir. Substantsiya o’z tabiati jihatidan cheksiz darajada bo’laklarga ajratib keta olishligi sababli son ham o’z tabiati jihatidan cheksizdir. Son to’g’risidagi ilm bu substantsiya bo’laklarini bir-biriga ko’paytirish, birini ikkinchisiga bo’lish, birini ikkinchisiga qo’shish, birini ikkinchidan ayirish, agarda bu bo’laklarning negizi bo’lsa, negizini topishga va ularning muvozanatini aniqlashga qaratilgan ilmdir. Sonning qanday kelib chiqqani, uning vujudga kelishi va ko’payishi, uni mustaqil mavjudlik darajasiga olib kelgan, imkoniyatdan voqelikka hamda yo’qlikdan borliqqa aylantirgan sabab nimadan iborat ekani yuqorida aytilganlardan aniq ko’rinib turibdi. Bu ilmni yunon donishmandlari arifmetika deb ataydilar»⁵.
Substantsiyaning ko’p bo’laklarga ajrala boshlashi va ulardan har birining ma’lum figuralarga (uchburchak, to’rtburchak va h.k.) ega bo’lishi va figuralarni o’rganadigan ilmga ehtiyoj tug’dirdi. Ana shu ehtiyoj tufayli geometriya fani vujudga keldi. Substantsiyaning harakatchanligi ta’kidlanishi bilan birga osmon harakatini o’rganuvchi ilm vujudga kelganini aytadi. Bu ilm oldingi ikki ilm: arifmetika va geometriyaga asoslanishi, ularsiz mavjud bo’lmasligi ta’kidlanadi va bu ilmning nomi astronomiya ekanini yozadi.
Substantsiya harakatdan tashqari ovozga ham ega bo’lishi va mazkur belgini o’rganuvchi musiqa fani vujudga kelgan substantsiya qizarish-oqarish, uzayish-torayish, ko’payish-kamayish, tug’ilish-o’lish, kasallanish-sog’ayish kabi belgilarga ham egaligi va substantsiyaning bunday o’zgarishlarini o’rganishga ehgiyoj tufayli tabiat to’g’risidagi fan paydo bo’lganini bayon qiladi.
Bulardan so’ng ilohiyot ilmining, undan keyin til haqidagi ilm va grammatikaning, shuningdek, mantiq va poetikaning qanday amaliy ehtiyoj bilan vujudga kelganini asosli dalillar bilan ko’rsatib beradi.
Ilohiyot ilmi haqida fikr yuritar ekan, «bu ilmning tabiatdan yuqori to’rgan ilm – metafizika ilmi» ekani va u barcha ilmlarning yakuni va oxiri ekani, undan so’ng biror narsani tekshirishga zarurat qolmasligi aytiladi.
Ko’rinadiki, barcha fanlar ob’ektiv borliqdagi javhar (substantsiya) va uning orazlari (aktsidentsiyalari)ni o’rganish asosida vujudga kelgani ta’kidlanadi va til haqidagi ilm bilan grammatika fanlar ichida alohida o’rin to’tishi ko’rsatiladi.
Mazkur fikrlar bundan ming yillar oldin bayon qilingan bo’lsa-da, hanuzgacha o’z qimmatini yo’qotgani yo’q.