1-modul: Pedagogikaning metodologik asoslari

Amir Temur jismoniy tarbiyaga ham katta e’tibor bergan. SHarqda dilovarlik tarbiyasi, ya’ni yoshlarda mardlik, jasurlikni tarbiyalash asosiy masalalardan sanalgan. Yigitlar bolalikdan merganlik, chavandozlik, suvda suzish, ovchilik, qilichbozlik, shaxmat o’yini kabilarni mohir murabbiylardan o’rganib, bu borada mashq qilar edilar. Amir temurning o’zi kuchli lashkarboshi sifatida harbiy ilmning «Ming askar» uslubi asoschilaridan biri bo’lgan. Buyuk sohibqiron shunday ta’kidlaydi:

«CHerik tuzib, navkar olmoqda uch qoidaga amal qildim: birinchidan, yigitning kuch-quvvatiga, ikkinchidan, uning qilichni o’ynata olishiga, uchinchidan, aql-zakovatiyu kamolotiga e’tibor qildim. SHu uch fazilat jamul-jam bo’lsa, navkarlik xizmatiga oldim. Negakim, kuch-quvvatli yigit har qanday qiyinchiliklarga, azobu uqubatlarga chidamli bo’ladi, qilich o’ynata oladigan kishi raqibini mag’lub eta oladi, oqil navkar har joyda aql-idrokini ishga solib, mushkulotni bartaraf etmog’i mumkin», — deb askarlarning faqat jismoniy emas, balki aqlan ham barkamol bo’lishiga e’tibor bergan. O’g’illari Amirzoda Muhammad Jahongir, Umarshayx, Mironshoh, SHohruhlar, nabiralari Amirzoda Muhammad Sulton, Amirzoda Pirmuhammadlar mohir jangchi bo’lib, katta-katta janglarda shaxsan ishtirok etganlar. Amir Temurning o’zi aqlni charxlash vositasi bo’lgan shaxmat o’yinida ham mohir bo’lgan. Zero, o’sha davr tarbiyasi — shatranj o’yinini har bir yosh o’rganishi zarur sanalgan. Hatto Amir Temurning suyukli o’g’li SHohruhga ism qo’yilishi ham shaxmat o’yini bilan bog’langanligi haqida rivoyat yuradi.