1. Mirtemir she'riyati. Zulfiya she'riyati

Ka’bamsan, she’riyat, ezgu ehromim,

Og’u ham bol to’liq bebaho jomim.

Amalim va ishqim, umidu armon,

Uyqusiz tunlarim — jindak ilhomim…

Kerakmas inju ham sensiz, haqiq ham,

Kerakmas shaddod ham sensiz, daqiq ham,

Hayot ham men uchun sensiz bema’ni,

Sensiz o’tmasin-da hatto daqiqam.

Roziman, rizoman, o’la-o’lguncha

Xalqim deb o’ldim.

Xalqim nima bo’lsa, men o’sha bo’ldim,

Yuragim, bo’g’ilma, o’rtanma buncha!

O’zimga xiyonat qildimu aksar,

Xalqimga xiyonat o’ylagani yo’q.

Mening yuragimni teshib o’tdilar

Xalqimga otilgan talay-talay o’q.

Qancha yo’llar bosdim, gohida toldim,

Lekin xalq nomiga yuqtirmadim gard.

Faryod solar chog’da jim bo’la oldim,

Xalqim dardi edi dil o’rtagan dard.

Xalqim etagida yetdim voyaga,

Xalq bilan kuldim.