1. миллий ифтихор

4-слайддаги мезонларга изох ёзинг.
1.МИЛЛИЙ ИФТИХОР – миллатга хос моддий ёки маънавий ютуқ, муваффақият билан фахрланиш туйғусини ифодалайдиган т. У инсон маънавий камолотининг қирраларидан бирини намоён этади. М.и. ўз халқининг а.лар давомида яратиб келган барча моддий ва маънавий бойликлари, тарихий мероси, урф-о.лари, анъаналари, одоб-ахлоқи, турмуш тарзи, юксак маъ-яти, барча тарихий ютуқлари ва сабоқларига чексиз ҳурмат ва эъзоз билан муносабат да бўлиш, авайлаб-асрашни ифодаловчи т.дир. Миллатининг истиқболи учун қайғурмайдиган, ўз халқининг тарихини, миллий қадриятларини, тилини, манфаатларини билмаган, қадрламаган, миллий мансублигини унутган кишиларда миллий ғурур ҳам, миллат билан фахрланиш ҳам, миллатпарварлик ҳам бўлмайди.
2. ВАТАНПАРВАРЛИК – Ватанининг озодлиги ва ободлиги, унинг сарҳадлари дахлсизлиги, мустақиллигининг ҳимояси йўлида фидойилик кўрсатиб яшаш, она халқининг ор-номуси, шон-шарафи, бахту саодати учун куч-ғайрати, билим ва тажрибаси, бутун ҳаётини бахш этишдек дунёдаги энг муқаддас ва олижаноб фаолиятни англатадиган т. В. ниҳоятда серқирра т. бўлиб, тарихий, ижтимоий , сиёсий, иқт-й тараққиёт жараёнида доимо такомиллашиб, янгича маъно-мазмун билан бойиб, ривожланиб боради. Ватан манфаати, қадр-қиммати, тақдири, истиқболи, она юртга муҳаббат туйғуси қанча чуқур англанса, В. туйғуси шунча юксак бўлади.
3. миллатлараро мулоқот маданияти – шахснинг бошқа халқларга уларнинг вакиллари билан билвосита ёки бевосита мулоқот тарзида намоён бўладиган одоб-ахлоқ мажмуи. М.м.м. инсоннинг умумий мад-тининг таркибий қисмидир. М.м.м. миллатлараро муносабат жараёнида намоён бўлади. Бу жараёнда ўз миллатининг вакили сифатида у муайян ижтимоий вазифани бажаради.
4. MILLIY ODOB -жамиятда эътироф этилган хулқ меъёри. У шахс маънавий ҳаётининг ташқи жиҳатини ифодалаб, ўзаро муносабат да, оила, меҳнат жамоасида намоён бўлади. О. асосини ахлоқий тамойиллар, меъёрлар, тарбияланганлик даражаси ва эстетик идеал талаблари ташкил этади. О. кишининг жамоада ўзини тутиши, одамлар билан муомала қилиши, турмуш тарзи, бўш вақтини ташкил этиши, ички ва ташқи олами қандай бўлиши лозимлигига оид қоидаларни (мас., ор-номус, шарм-ҳаё, иффат, камтарлик, хушмуомалалик,) ўз ичига олади. Инсоннинг диний эътиқоди унинг О.ли бўлиб камол топишида муҳим ўрин тутади. О., биринчи навбатда, оила муҳитида, қолаверса, таълим-тарбия, ижтимоий -фойдали меҳнат, амалий тажриба жараёнида шаклланади.
5. ВИЖДОН – инсонга хос юксак маънавий фазилат, кишининг ўз хатти-ҳаракати, қилмиши, юриш-туриши учун одамлар, жамоатчилик олдидаги масъулият ҳиссини англатувчи т. В.ли инсон ҳар бир қилган иши, одамлар билан бўлган мулоқоти, фаолияти ва фикрларини сарҳисоб қилади. Ноҳақликка, адолатсизликка муросасизлик билан қаршилик кўрсатади. В.нинг шаклланишида ижтимоий муҳит, оила ва жамиятдаги таълим-тарбия, атрофдаги кишиларнинг мад-ти, ахлоқ-одоби, дунёқараши муҳим аҳамият касб этади. Бу юксак маън-й-ахлоқий фазилат шахсни эзгу мақсад ва амалларга ундаб, ўз фаолиятига холисона, тўғри баҳо беришига хизмат қилади.