1-mavzu. Falsafa fanining asosiy maqsadi va bo'LG'usi pedagoglarda o'qitilishining nazariy-amaliy ahamiyati. Falsafani taraqqiyot bosqichlari. Reja

Gedonizm yoki hedonizm (yunon. rohat, huzur, lazzatlanish) — huzur-halovatga, lazzatlanishga intilish insonning oliy maqsadi deb hisoblovchi axloqiy ta’limot. Unga ko`ra, huzur-halovatga intilish insonga tabiatan xos, uning butun xatti-harakati, maqsadi shunga qaratilgan. Gedonizm baxt-saodatga erishish axloqning asosi deb ta’lim beruvchi evdemonizmaan farqlanadi. Gedonizm yunon falsafasida keng tarqalgan edi. Kiren maktabi vakillari lazzatlanishni inson xayotining birdan-bir maqsadi sifatida talqin qilib, xulq-atvordagi axloqiy beqarorlik va tubanlikni shaxsiy fazilatlar tarzida targ`ib qilgan. Epikur baxtli hayot ruhiy xotirjamlikdan iborat, deb hisoblagan. Beruniy fikricha, haqiqiy lazzatlanish — bu ilm lazzati, chunki qancha ko`p ilmga ega bo`lmaylik, u inson me’dasiga tegmaydi, o`zidan bezdirmaydi. Boshqalari esa vaqtincha, nisbiy, beqarordir. Shunday ekan, ilmdan tashqaridagi ehtiyojlarni qondirishga qaratilgan barcha sa’y-harakatlar haqiqiy lazzatlanish bo`la olmaydi. Yevropada Uyg`onish davrida gedonistik ta’limot rivojlanib bordi. Inson o`zining tabiiy ehtiyojlarini to`la-to`kis qondirish uchun intilishga haqlidir, degan g`oyalar ilgari surildi. Kant gedonizmga qarshi chiqib, uni sog`lom aql mahsuli emas, balki aqlga zid hissiy turtkilar hosilasi, deb baholadi. Axloq-odob sohasining vakili G. Uilyame fikricha, ayrim shaxslar lazzatlanish maqsadida odamlarga nisbatan zo`ravonlik ishlatmasligi lozim, aks holda umuminsoniy huquq, axloqiy me’yor va tamoyillarga zid bo`ladi. G. g`oyasi yangi davr utilitaushzmida o`z ifodasini topdi.