1-mavzu. Ekologiya va tabiatni muhofaza qilish kursi, vazifasi, maqsadi, tuzilmasi va tarixi, fanni o‘rganish usullari

 ANTIK VA XVII-XIX ASRLARDAGI EKOLOGIK 
TADQIQOTLAR 
Hozirgi davrdagi bilimlarimizning shakllanishida qadimgi yunon olimlarining 
xizmati katta. Masalan, Aristotel (e.av. 384-322 y.y) o’zining “Hayvonlar tarixi” 
degan asarida suvda va quruklikda yashovchi hayvonlar, shuningdek suzuvchi, 
havoda uchuvchi va o’rmalovchi kabi hayotiy shakllarni ajratgan. Ulardan tashqari, 
organizmlarning yashash joylari, yolg’iz yoki gala bo’lib yashash, oziqlanishi va 
boshqalar qiziqtirgan. Tirik organizmlarning tuzilishi va hayoti Aristotelning 
shogirdi Teofrast (e.av. 380-271 y.y) ishlarida ham uchraydi. Teofrast 
o’simliklarning yashash joylarini hisobga olib, ularni o’t, chala buta, buta va daraxt 
kabi hayotiy shakllarga bo’ladi. 
XVII-XVIII asrlardagi ekologik ma’lumotlar tirik organizmlarning ayrim 
guruhlarini o’rganishga qaratilgan edi. J.Byuffon ishlarida hayvonlarning 
tuzilishiga tashqi muhitning ta’siri, J.B.Lamark o’simlik va hayvonlarning 
evolyutsion o’zgarishlarida eng muhimi tashqi muhit ta’siri ekanligi, ekologik 
g’oyalarning rivojlanishida Ch.Darvinning organik olam evolyutsiyasi haqidagi 
ta’limoti ilgari surilgan. Nemis biologi Ernest Gekkel 1866 yilda fanga 
“ekologiya” tushunchasini birinchi bo’lib kiritdi va unga ta’rif berdi. ekologiya 
mustaqil fan sifatida XX asrning boshlarida vujudga keldi. Uning rivojlanishiga 
G.F.Morozov, 
V.N.Sukachev, 
V.G.Ramenskiy, 
K.Raunkier, 
Ch.Elton, 
M.S.Gilyarov, N.S.Serebryakov, A.Tensli, G.Odum, Yu.Odum va boshqalar katta 
hissa qo’shdi. Yirik rus olimi V.I.Vernadskiy biosfera haqidagi ta’limotni yaratdi 
va biosferaning holati inson faoliyati bilan bog’liqligi haqida xulosa keldi.