1. Фан ижтимоий-маданий ҳодиса сифатида билим, фаолият ва ижтимоий

Муаммо ва масала. 
Кўпинча муаммо масала билан боғланади ва ҳатто у билан 
тенглаштирилади, бунда муаммо муҳим, мураккаб масала эканлиги қайд этилади. Ўз-
ўзидан равшанки, бу фикр унча тўғри эмас. 
Ҳар қандай муаммо масала билан боғлиқ, деб 
айтиш мумкин, бироқ ҳар қандай масала ҳам муаммо бўла олмайди. Муаммо масалада 
ўзининг тўлиқ ифодасини топади. 
Ҳар қандай муаммо ўзагини бош масала ташкил этади. 
Мураккаб муаммо бир қанча алоҳида муаммоларга бўлиниши ва тегишли айрим 
масалаларда ўз ифодасини топиши мумкин. Бироқ муаммонинг муҳим хусусияти 
шундаки, уни ечиш, уни ифодаловчи масалаларга жавоб топиш учун «эски» билим 
доирасидан четга чиқиш лозим. Умуман масалага келсак, уни ечиш учун «эски» 
билимнинг ўзи кифоядир. Бундай масала, қай даражада муҳим ва мураккаб бўлмасин, 
фан учун муаммо ҳисобланмайди.
Нафақат муаммо билан масалани, балки муаммо билан муаммо ғоясини ҳам фарқлаш 
лозим. 
Ғояда муаммони ечиш йўллари кўрсатилмайди, балки у фақат қўйилади. 
Ривожлантирилган муаммода эса уни ечиш йўллари ҳам кўрсатилади. Одатда, «барвақт» 
кўтарилган, яъни «ечиш йўллари» ҳали аниқланмаган муаммолар ғоя даражасида қолади. 
Айни вақтда, муаммони ривожлантириш уни ечиш демакдир.
Гарчи муаммони қўйиш ва уни ечиш сифат жиҳатидан ҳар хил жараёнлар бўлса-да, 
уларни аниқ фарқлаш мумкин эмас. Муаммони қўйиш бир вақтнинг ўзида уни ечишга 
киришишдир. Тадқиқотчи муаммони қўйиш йўлида қанча илгарилаган бўлса, у 
муаммони ечишга шунча яқинлашади. Тадқиқот объекти ҳақидаги билимнинг тўлиқ 
эмаслиги сохта муаммолар туғдириши мумкин (масалан, «мангу двигатель» муаммоси).
Шундай қилиб, муаммо – билиш жараёнининг ривожланиши мобайнида объектив тарзда 
юзага келувчи, ечимини топиш муҳим амалий ёки назарий аҳамиятга эга бўлган масала 
ёки масалалар мажмуидир 

---