1. falsafiy dunyo qarash va uning o`z-o`zini anglashdagi roli

SHARQ VA GʻARB FALSAFASIDA INSON MASALASI

O‘rta asr insoniyat bosib o‘tgan tarixiy taraqqiyot jarayonining eng uzoq davom etgan bosqichidir. O‘rta asr falsafasining shakllanish jarayoni Evropada xristian dinining vujudga kelishi va uning tarqalishi bilan bog‘liq bo‘lsa, Osiyo, Afrika mamlakatlarida, xususan Markaziy Osiyoda islom dinining kirib kelishi va uning rivojlanishi bilan bevosita bog‘liqdir. Xristian dini eramizning I-II asrlarida Rim imperiyasining Sharqiy viloyati Falastinda paydo bo‘lib, O‘rta yer dengizi tarofiga yoyildi. Islom dini eramizni VII-VIII asrlarida uchta qit’a (Afrika, Osiyo va Evropa)ni qamrab oldi. Antik dunyoda ko‘p xudolilik dinlari hukmron bo‘lgan bo‘lsa, o‘rta asrlarga kelib yakka xudolik dinlari hukmron bo‘lib oldi. Shuning uchun o‘rta asr falsafasining ildizlari iudaizm, xristianlik va islom dinlariga borib taqaladi. Xristian falsafasi insonda xudoga o‘xshash fazilatlar, xislatlar mavjud ekanligini birinchilardan bo‘lib isbotlashga harakat qildi. Xususan, xristian cherkovining buyuk namoyondalaridan biri Grigoriy Niskiyning tushuntirishicha, xudo podshohdir, butun koinotning jamiki mavjudotning egasidir. Xudoning insonni yaratishdan muddaosi, uni butun olamning xo‘jayini, chinakam podshoh qilish edi. Xristianlik dinigacha hech qaerda, hech qachon xudo bilan inson qiyofasi bir-biriga o‘xshaydi deb tasvirlanmagan. Bu ikki asos: inson va xudo, hech qachon bir-birlari bilan qo‘shilib ketmagan edi. Xristianlik dini o‘zining transsendental xususiyatiga ko‘ra, xudo bilan koinotga hukmronlik da’vosini qildi. Xuddi o‘sha hukmdor xudoni inson tanasiga o‘rnashib olishi ajablanarli holat edi. Xristianlik ta’limotiga ko‘ra, jon tanadan tashqarida yashay olmaydi degan aqida o‘rta asr xristian falsafasida, jon va tana muammosining asosini tashkil etadi. Frantsuz faylasuflari R.Dekart, Lametri, Gelvetsiy kabilarning qarashlarida o`zining yorqin ifodasini topdi. Bu davr ingliz vakillaridan biri Frensis Bekon (1561-1626 yillar) dir. Uningcha, haqiqiy falsafa amaliyot bilan mustahkam aloqada bo`lishi, kishilar mehnati bilan chambarchas bog`liq bo`lishi lozim. U “yangi organon”, “yangi atlantida” asarlarida sxolastikani tanqid etdi va tabiatni ilmiy tushunishni asosladi. U bilishning induktiv usulini asosladi. Induktiv usulning mohiyati: 1. Dalillarni kuzata borishdan; 2. Ularni sistemalashtirishdan va turlarga bo`lishdan; 3. Ularni keraksiz dalillardan

tozalashdan; 4. Voqealarni tarkibiy qismlarga bo`lishdan; 5. Dalillarni tajribada tekshirib chiqishdan; 6. Dalillarni umumlashtirishdan iborat. Beon materiyani to`xtovsiz harakatda bir holatdan ikkinchi holatga o`tib turadi, deydi. Uning kamchiligi, harakatni mexanik harakat bilan cheklab qo`ydi. Ahmad Donish o`z xalqini zulm va nochorlikdan qutqazish choralarini izlaydi. Uningcha, Buxoro davlat tuzumi isloh qilinsa, davlat xukmdori odil va donishmand bo`lsa, xalqni qashshoqlikdan qutqarish mumkin bo`ladi. Mamlakatning boshqarish tartiblarini isloh qilish zarurligini uqtirish maqsadida Donish isloh loyihasi bilan amirga murojaat qiladi.

Ahmad Donish davlat bir guruh kishilarga emas, balki xalq manfaatlariga xizmat qilishi kerak, degan g`oyani asoslaydi. Buning uchun xukmdor bilimdon, odil va donishmand bo`lmog`i shart.

2.