„ a lfo m lsh á

Alpomishning Qalmoq eliga jo‘nashi. 
Alpomish yo‘l 
yurib ketdi. Cho‘lda bir qora ko‘rindi. Bu qora Barchindan 
kelgan o‘n chopar edi. Hakimbek bemalol ketayotgan 
choparlardan o‘zib ketdi. Choparlar ham: ,,Oq yuzli, 
obrocli bo‘ldik“, — deb ta’zim qilib qolishdi.
Alpomish Chilbir cho‘liga borayotib bir yerda to‘qson 
qo‘ra qo‘y yoyilib yurganini kocrdi. Bu qocylar Boysarining 
qo‘yi ekanini Kayqubod cho‘pondan bildi. Kayqubod shu 
qo‘ylarni boqar edi. Alpomish shu yerlik cho‘ponlarning 
huzurida mehmon bo‘ldi. Ularning: „Boysariga yo‘liq- 
quday siyosati bor ekan“, — degan gumonlari to‘g‘ri 
chiqdi. Alpomish Kayqubodga Boychiborni topshirib, 
ko‘z-quloq bo‘lib turishni tayinladi.
Tong otib, kun qiziy boshlaganida Alpomish Qalmoq 
elida Chilbir cho‘lining Murodtepa degan tepasiga duch

---

kelib, ozroq irim chekib: „Shu tepaga ot solib, otimni 
bir sinay, yana bekorga ahmoq bo‘lmayin...“ dedi.
Tepalikning ustiga chiqib, Boysarining uyi tomonga 
qarab yotib edi, bir devsifat polvon tepaning ostiga keldi. 
Bu polvon Qorajon edi. Qorajon Alpomishga boqib so‘z 
qotdi: „Men sening maqsadingni bildim, qalmoqliklar 
seni bu yerlarda sog‘-omon qo‘ymaydi“, dedi.
Qorajon bu gapni aytib, Alpomish ko‘ngliga og‘ir 
olganini bilib: „Men seni birovga o‘xshatdim“, — dedi.
Bildim qo‘ngïrotlik zotingni,
Malakdayin suratingni,
Qovdon yegan otingni
Men birovga mengzadim.
Alpomish Qorajonga qarab: „Sen mening Alpo- 
mishligimni qayerdan bilasan?“ — deb so‘raganda, Qora­
jon: „Men ham qallig‘ingni talashib yotgan to ‘qson 
alpning biri bo‘laman... Qirq chilton qavm-u qarindo- 
shingni tushimda ko‘rsatib, sening bilan meni do‘st 
qildi“, — deb javob qaytardi.
,,Do‘st bo‘lsang tepaning ustiga chiqqin, ko‘rishay- 
lik“, — dedi Alpomish. Qorajon javob qaytarib: „Bu tepa­
ning ustiga chiqadigan kamolga erishganim yo‘q“, — dedi.