Турк адабиёти тарихи

Sulton Valad g‘azallaridan

Qaro qoshlar, qaro ko‘zlar jonim oldi, jonim oldi,

Musulmonlar nedir bu, kim menga keldi, menga keldi?

Birodarlar, oshiq bo‘ldim, ichib mayni dalli bo‘ldim,

Kim aytur chaqirib endi: “Davo qildi, davo qildi!”

Seni ko‘rdim, senga keldim, qo‘lim tutgil, o‘tga tushdim,

Nido berdi, dalli bo‘ldim, meni Tangrim senga soldi.

Ne totlidir sening ishqing, ki mendan ko‘nglimni oldi,

Anga bir jon fido etdim, ikki ming jon menga berdi.

Aning, kim joni nurlidir, Iso yanglig‘ ko‘kka boqdi,

Ulovi jonli yer uzra ikkilanib ortda qoldi.

Seni ko‘rdim, senga keldim, ko‘zim ochdim, yuzing ko‘rdim,

Sado berdi, dalli bo‘ldim, meni ishqing senga soldi.

Seni ko‘rdim: kechar eding, jonim yo‘lin ochar eding,

Oshiqlaring sechar eding¹, qolganin yildirim² oldi.

Keksa-yu yosh seni sevar, seni istar, seni so‘ylar,

Quyosh yanglig‘ yuzing porlar, butun olam nurga to‘ldi.

Ey xaloyiq, jonni asrang, bu dunyodan qo‘lni siltang,

Ko‘zni oching, ko‘zni oching, ko‘ring Tangri nelar qildi.

Valad keldi, sizga aytar, ne istarsiz – sizingladir,

Oqil bo‘lgan meni bildi, dengiz bo‘ldi, guhar topdi.

* * *

Sening yuzing quyoshdir, yo‘qsa oydir,

Jonim oldi, ko‘ngil dag‘i ne aytur?

Mening ikki ko‘zim, bilgil, jonimsan;

Meni jonsiz qoldirding, bil, bu qaytur.

Ko‘zimdan chiqmagin, bu yer seningdir,

Mening ko‘zim senga yaxshi saroydir.

Ne o‘qdir bu, ne o‘qki tegdi sendin,

Mening bo‘ynim sundirdi; endi yoydir.

Tomosho-chun buyon kel va ko‘rgil sen,

Netay: ko‘zim yoshi daryoyu soydir.

Bu kun ishqing o‘tidan bahra oldik,

Biz(g)a qayg‘u emas, gar qoru loydir.

Valad yo‘qsil edi sensiz jahonda,

Seni topdi, demakki endi boydir.

* * *

Mavlonodur avliyoi barhaq, biling,

Ul neni buyursa gar, uni qiling.

Tangridan rahmatdur aning so‘zlari,

Tinglasa ko‘rlar – ochilgay ko‘zlari.

Qay kishikim bu so‘zla yo‘l olgay,

Tangri aning mukofotin tom bergay.

Yo‘q oxir molim ham mulkim-ki beray,

Do‘stligim mol birla ravshan ko‘rsatay.

Molni, ki Tangri menga berdi, budir,

Kim bu molni istayur, ul eslidir.

Esli kishining moli so‘zlar erur,

Molini berur, bu so‘zlarni olur.

Mol tuproqdir, bu so‘zlar esa qolur,

Eslilar moldin qochur, bunda turur.

So‘z qolar boqiy, dunyo foniy bo‘lur,

Boqiyni tut, quvgil anikim o‘lur.

Yolvorib zori-zori qilib anga;

Rahm ayla, Sen lutfingdin manga.

Ko‘zimni och, ki seni ravshan ko‘ray,

Tomchi kabi dengizga kirib, turay.

Men dag‘i tomchi kabi dengiz bo‘lay,

o‘lmayin, dengiz bo‘lib tirik qolay.

Eslilar hayron qolurlar bu so‘za,

Kim: “Xaloyiq xoliqi netgay biza?”