Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

ДУО ҚИЛИШ ОДОБЛАРИ 
Қуйида дуо қилиш одобларини санаб ўтамиз: 
1. Дуодан олдин Аллоҳга ҳамду сано айтиш. 
Дуо қилишдан аввал Аллоҳ таолога ҳамду сано айтилади, У Зот мақталади. Чунки Аллоҳ мақтовни 
яхши кўради. 
Қуръони каримнинг биринчи сураси “Фотиҳа”да аввал Аллоҳга ҳамду сано айтиб, кейин дуо қилиш 
ўргатилган. 
Фазола ибн Убайд розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам бир 
киши дуо қилаѐтганини эшитдилар. У дуо бошида Аллоҳга мақтов айтмади, Пайғамбарга салавот 
йўлламади. Шунда Расулуллоҳ: “Бу одам шошилди!” дедилар. Кейин уни чақириб: “Агар сизлардан 
биронтангиз дуо қиладиган бўлса, Парвардигорига ҳамд айтишдан бошласин. Сўнг Пайғамбарга салавот 
йўлласин. Шундан кейин хоҳлаганини сўрайверсин!” дедилар (Абу Довуд, Термизий ривояти). 
2. Дуодан аввал Аллоҳ ягоналигини эътироф этиш. 
Дуо аввалида Аллоҳга ҳамду сано айтиб, У Зотдан ўзга илоҳ йўқлиги эътироф этилади. Бунда Юнус 
алайҳиссалом дуоси бизларга намунадир. У киши “Лаа илааҳа иллаа анта субҳаанака инний кунту миназ 
золимийн”, деб Аллоҳга илтижо қилганини биламиз. 
3. Дуодан олдин қилган гуноҳларини тан олиб, ўзини хокисор тутиш. 
Банда дуода Аллоҳдан ҳожатлари раво қилинишини сўрайди. Бунда ўзини камтар тутиш, 
камчиликларини тан олиб Аллоҳга юзланиш мақсадга мувофиқдир. 
Дуо қилаѐтганда хаѐлни бир жойга жамланади. Зеро, фақат тил билан қилинган дуо самара бермайди. 
Муҳими қалб уйғоқ бўлсин. 
4. Қалбда хушуъ пайдо қилиш. 
Хушуъ амаллар қабул бўлишида, дуо ижобатида катта аҳамиятга эга. Хушуъ билан қилинган дуо 
шубҳасиз қабул бўлади. 
5. Қатъият билан дуо қилиш. 
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

84 
Банда қалб тўридаги эҳтиѐжларини Аллоҳга арз этар экан, дуоси қабул бўлишига зиғирча шубҳа 
қилмаслиги керак. Ижобатига аниқ ишонган ҳолда дуо қилинади. “Дуойим қабул бўлармикан”, деган 
гумонда, иккиланиб қилинган дуо кутилган самара бермайди. 
Ҳадиси шарифда: “Дуо қилувчи: “Эй Аллоҳ, агар хоҳласанг, менга раҳм қил!” демасин, балки 
қатъият билан сўрасин. Зеро, уни мажбурловчи йўқ”, дейилган (Бухорий, Муслим ривояти). 
Яъни, Аллоҳ таоло банда сўраган нарсани беришга мажбур эмас. У Зот хоҳласа, беради, хоҳламаса, 
йўқ.