Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

“Аллоҳ сизларни ризқда бир-бирингиздан устун қилиб қўйди...”
(“Наҳл” сураси, 71-оят).
Аллоҳ таоло бандаларини ризқ-рўзда бир-биридан афзал қилган: бири бой, бири камбағал, бири 
хўжайин, бошқаси эса хизматчи. Бу тафовут сабаби нимада? Маълумки, инсонлар қунт-истеъдоди, 
қобилияти ҳар хил. Шунинг учун ризқда ҳам бир-биридан устун туради. Агар ҳамма бой ѐки етакчи бўлса, 
унда одамлар бир-бирига бўйсунмай қўярди. 
Ривоят қилинишича, амирул мўминин Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу Абу Мусо Ашъарий 
розияллоҳу анҳуга: “Дунѐда сенга берилган ризққа қаноат қил. Зеро, Раҳмон ризқда бандаларни бир-
биридан афзал қилиб қўйган”, деб мактуб йўллаган (Ибн Касир, “Тафсирул қуръонил азим”). 
Атрофимизга теранроқ назар ташласак, қизиқ ҳолатни кўрамиз: бир кишида ҳамма нарса бор – 
бойлиги, фарзандлари бисѐр, қўли ҳамма жойга етади, егани олдида, емагани ортида. Лекин шундай 
бўлсаям ўзига ҳисобсиз неъматлар берилганини ҳис этмайди, худди кўп нарсадан маҳрум одамдек яшайди. 
Унинг ҳаѐти ҳавас қиларлик даражада эмас. Чунки доим қалби ўртаниб, ҳаѐтдан нолиб юради. Яна бир 
инсон топгани қорнини тўйдиришга зўрға етади. Унинг оиласи катта, фарзандлари кўп, топганини учма-уч 
рўзғорга етказади. Шундай бўлсаям худди жуда кўп неъматга эришгандек яшайди, ҳаѐтдан нолимайди, 
тақдирдан шикоят қилмайди. Бунинг сири нимадалигини биласизми? Бунинг сири қаноатда. Кимнинг қалби 
комил имон, қаноат неъмати ила безанган бўлса, унга жуда кўп яхшилик берилибди. Қаноатли инсон 
охират диѐридан олдин, мана шу дунѐда ўзини бахтли сезади, ҳеч нарсадан нолимайди, Аллоҳ тақсимлаган 
ризққа рози бўлади. 
Мана бу ҳадисда қаноатли бўлиш йўли ўргатилган. 
َع ْن
َأ
ِبِ
ُى َ
ر ْػة َر َة
ُوْنَع ُللها َيِضَر
َق
َؿا
َق :
َؿا
َر
ُس
ُؿو
ِللها
َص َّل
ُللها ى
َع َل
ْي ِو 
َو َس
َّل َم
: