Зиѐвуддин Раҳим 2 бисмиллаҳир роҳМАНир роҳийм!

дунѐдан аѐллар, хушбўйлик севимли этилди. Кўзимнинг қувончи
74
эса намозда қилинди” 
(Насоий, Аҳмад, Ҳоким ривоят қилган. Ҳадис санади саҳиҳ
75
). 
Намозда зикрнинг барча турлари мужассам. Унда қироат, дуо, тасбеҳ, ҳамд, такбир, салавот, 
истиғфор бор. Намозни маромига етказиб ўқиган инсон ҳаловат топади. Бу лаззатни моддий 
неъматлар бера олмайди. Чунки улар фақат тана аъзоларимизни ҳузурлантиради. Намоз эса 
қалбимизга ҳам, танамизга ҳам ором бағишлайди. Бироқ намоз ҳаммага ҳам бирдек роҳатбахш ибодат 
эмас. У ҳақиқий ошиқ, обид бандаларгагина кўз қувончини ҳадя этади. Қалби Аллоҳ зикридан йироқ, 
охират ташвишидан ғофил банда намозга дангасалик қилади, ўқиса ҳам эриниб туради. Нега? Чунки 
унда ихлос йўқ, хушуъ йўқ, Аллоҳнинг азобидан қўрқмайди, раҳматидан умид қилмайди. Шунинг 
учун намозни пала-партиш ўқиб, яна бошқа ишларга шўнғиб кетади. 
Тарих китобларида ѐзилишича, мазҳаббошимиз Абу Ҳанифа раҳматуллоҳи алайҳга бирон 
масала мушкул келса, шогирдларига: “Қилган гуноҳларим туфайли шундай бўляпти”, деб таҳорат 
қилар, икки ракат намоз ўқирди, истиғфор айтарди. Шундан кейин қийин масала ўз ечимини 
топарди
76
. 
Мусибатга учраган одам яхшилаб таҳорат олиб, икки ракат намоз ўқисин, хаѐлини бир ерга 
жамлаб, ихлос билан ибодат қилсин, қалб тўридаги дил розларини Аллоҳга тўкиб солсин, Буюк 
Парвардигоридан мадад сўрасин. Ана шунда Аллоҳ унга кўмак беради, қийин вазиятдан чиқаради. 
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам бизга тавсия этган нажот йўли шу. 
Қизиғи шундаки, ҳатто бирон жойимиз оғриганида ҳам намоз ўқисак, танамиз яйрайди, 
мушкулимиз осон бўлади. 
ْػيَرُي ِبَِأ ْنَع
َةَر 
ُىْهَع ُللا َيِضَر
َؿ َق
:
ُللا ىَّلَص ُِّبَِّهلا َرَََّي
َتَفَػتْل َف ُتْسَلَج َُّثُ ُتْهَّلَصَف ُتْرَََّمَػف َ َّلَسَس ِىْهَلَع 
ََّلَِإ
ُللا ىَّلَص ُِّبَِّهلا
َؿ َوَػف َ َّلَسَس ِىْهَلَع 
: 
ُتْلُػق ْدْرَد ْتَمَكِشا
: 
ِللا َؿوُسَر َي ْ َعَػن
َؿ َق 
: 
ْ ُق 
َلَّصلا ِفِ َّفِإَف ّْلَصَف
ًء َفِش ِة
ُنْبا ُواَسَر .
.ٌفهِعَض ُوُدَهَسَس ُدَْحَْأَس ْىَج َم
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: “Куннинг қоқ ўртасида, қуѐш айни