Ўзбекистон республикаси олий ва ўрта махсус таълим вазирлиги мирзо улуғбек номидаги ўзбекистон миллий

ДАВЛАТ 
МОҲИЯТИ 
– 
давлат 
мазмуни, 
мақсади, 
давлат 
ҳокимиятининг қайси ижтимоий-сиёсий гуруҳларга мансублиги ва у кимнинг 
манфаатларига хизмат қилиши. 
ДАВЛАТ ХОКИМИЯТИ - давлат мажбурлов кучига таянадиган 
субъектлар ўртасида ҳукмронлик ва тобеликка асосланадиган оммавий-
сиёсий муносабатлардир.
ИСТЕЪДОД – инсонга берилган туғма имкониятдир. У ақл ва фикр 
уйғунлиги натижасида ҳосил бўлади. Раҳбарлик истеъдоди ташкилотчилик 
билан боғлиқдир. Қайси раҳбар шахс, лавозимининг катта-кичиклигидан 
қатъи назар, ташкилотчи бўлса, у истеъдодлидир. Истеъдодли раҳбар шахс 
мустақил фикрлайди ва энг тўғри қарорлар қабул қила олади. Ишни тўғри 
ташкил қила олиш истеъдод натижасидир. Бу борада Биринчи 
Президентимиз И.Каримов дейди: “Инсоннинг ҳақ-ҳуқуқларини ҳимоя 
қилиш, унинг орзу-умидларини рўёбга чиқариш учун шароит яратиш – бош 
вазифамиз”. Мана шу билангина киши истеъдоди юксалиб боради.
ИЗЛАНИШ – янгиликка интилиш ва ҳар бир янгиликни амалиётга 
татбиқ этиш. Раҳбар шахснинг изланувчанлиги ўз малакаси ва тажрибасини 
ошириб боришда кўринади. Ташаббускорлик – изланувчанлик самарасидир. 
Янгиликка ўч раҳбар шахс ташаббускор бўлади ва ўз ишини қониқарли 
бажаради.
ИЙМОН-ЭЪТИҚОДЛИ – инсоннинг ўзи ишонган нарсага ихлос 
қилиши иймон-эътиқоддир. Раҳбар шахс эса бугун ва эртани кўзлаб, замон 
муаммоларини ҳал қила билиши ҳамда мустаҳкам иродага эга бўлиши билан 
иймон-эътиқодли ҳисобланади.

---

179 
ИНСОН БЎЛИШИ – киши юксак инсоний ахлоққа эга бўлса яхши 
киши ҳисобланади. Раҳбар шахс эса “атрофидаги уни ўраб оладиган 
хушомадгўй, лаганбардор, лаббайчиларнинг мақтовидан ўзини сақлаб ўта 
олса” чинакам инсонийлигини намоён қилади.
КЎРИШИШ ЭТИКЕТИ – Кўришиш этикети қоидалари миллий 
хусусиятлардан келиб чиқиб турли халқларда турлича кўринишларга эга. 
Кўришиш саломлашиш, бош қимирлатиш, қучоқ очиш, қўл бериш, қўлни 
кўксига қўйиш ва ҳатто ўпишиш орқали амалга оширилади. Бу жараён 
ҳиндларда кафтларни жуфтлаб, пешонасининг ўртасига теккизиш билан, 
афғонларда ўнг қўлини манглайига тегизиб, таъзим қилиш билан, 
тибетликларда бир-бирларига қараб тилларини чиқариш билан, ўзбекларда 
қўлни кўксига қўйиш билан кўришилади.