A →O; E→I; O→A; I→E
Masalan:
A. Hamma insonlar yashash xuquqiga ega.
O. Ba‘zi insonlar yashash xuquqiga ega emas.
I. Ba‘zi faylasuflar davlat arbobi.
E. Hech bir faylasuf davlat arbobi emas.
Bu misolda asos mulohazaning chinligidan xulosaning xato ekanligi (uchinchisi istisno
qonuni asosida) kelib chiqadi.
Qarama-qarshilik (kontrarlik) munosabatlariga asoslangan holda chiqarish.
Qarama-
qarshilik munosabati
A
va
E
mulohazalar o‗rtasida mavjud bo‗lib, ziddiyat qonuniga bo‗ysunadi.
Bu munosabatdagi mulohazalardan birining chinligidan boshqasining xato ekanligi to‗g‗risida
xulosa chiqariladi. Lekin birining xatoligi boshqasining chinligini asoslab bermaydi, chunki har ikki
mulohaza ham xato bo‗lishi mumkin. Masalan,
“Hamma insonlar yaxshi yashashini xohlaydilar”
degan umumiy tasdiq
(A)
mulohazaning chinligidan
Do'stlaringiz bilan baham: |