Зарифбой ибодуллаев асаб ва руҳият илмий-оммабоп рисола

ҲАҚИҚИЙ ТИББИЁТ ҲАҚИДА ЭРТАК
Бир куни онамнинг аҳволи оғирлашиб, касал бўлиб қолдилар. Ўша 
куни ҳавонинг авзойи бузуқ, осмонни қора булутлар қоплаган эди. Зуд-
лик билан “Тез ёрдам”га қўнғироқ қилдим. Докторлар бир зумда етиб ке-
лишди. Ҳайрон қолдим. Нима улар вертолётда учиб келишдими? Юзидан 
нур ёғилиб турган доктор ва ҳамшира қисқа давом этган салом-аликдан 
сўнг бемор қаерда ётганини сўрашди. Мен уларни муштипар онам ётган 
хонага олиб кирдим. Доктор ва ҳамшира онам билан худди юз йиллик 
қадрдонлардек сўрашиб, бир оз ҳазиллашишди. Доктор ширин сўзлашда 
давом этиб, онамни текширишга тушди. Ҳамшира эса меҳр тўла кўзлари 
ила “Ҳаммаси яхши бўлади, онажон”, деб онамнинг пешонасини сила-
ди. Докторларнинг бу ҳаракатлари ва сўзларидан онамнинг юзидаги 
хавотир дарров тарқади. Докторлар онамга укол-дориларни қилишгач, 
унинг натижасини билиш учун кутиб ўтиришди. Мен уларга бир пиё-
ладан иссиқ чой узатдим. Муштипарим ярим соат ўтар-ўтмай ўзлари 
ўринларидан туриб юрдилар. Мен кўзларимга ишонмадим. Барчамиз 
ҳурсанд бўлиб кетдик. Доктор эса: “Қани онажон, менга қараб юрингчи”, 
деб қулочини очди. Бироз ўтгач. докторлар онамни яна бир сидра тек-
шириб чиқишди ва ҳаммаси жойида эканлигига ишонч ҳосил қилишди. 
Докторлар кетишга шайланиб ҳовлига чиқишди ва самога боқишди. 
Не кўз билан кўрайки, осмондаги қора булутлар тезда тарқала бошлади 
ва чарақлаган қуёш кўринди. Қизиқ, уч кундан буён осмонни қора булут-
лар қоплаб турувди. Улар бир зумда тарқалди-я. Ҳовлимизга қуёш нур-
лари ёғила бошлади. Мен қуёшнинг бундай ёқимли ва таровотли таф-
тини ҳанузгача сезмаган эканман. Наҳотки, самодан келаётган бу шуъла 
докторларга аталган бўлса?
Онам ҳам қуёш нуридан чароғон бўлиб қолган ҳовлига юриб чиқдилар 
ва шифокорлик қасамёдини оқлаб келаётган докторларни дуо қилдилар. 
“Оилавий шифокор сизни назоратга олсин, онажон”, деб хайрлашиб. ма-
шинага ўтиришди. Машина ўрнидан жилиб, ҳовлимиздан узоқлаша бош-
лади. Мен уларнинг ортидан узоқ тикилиб қолдим. Юрагим ҳаприқиб 

---

ЗАРИФБОЙ ИБОДУЛЛАЕВ
198
кетди. Нега?! Онам дарров тузалганлари учунми ёки уйимизни нурга 
тўлдирган яхши инсонлар бизни тарк этаётгани учунми? Билолмадим...
– Дада, дада, ухлаб қолдингизми? Бувимнинг мазалари қочди, туринг, 
дада, туринг, – деб ўғлим қўлимдан тортганида чўчиб уйғониб кетдим. 
Тушим экан. Атрофга алангладим. Онамнинг олдига чопдим. Ишқилиб 
тушим ўнгидан келсин-да!