Zamonaviy bolalar she’riyati va hajviy asarlari reja: Muqaddima: bolalar shoiri va adiblari; Asosiy qism: bolalarbop asarlar

– Voy-dod! – deb qichqirdi Mirobiddinxo‘ja. Folbin xolam: «Otaginam, kasalingiz g‘oyat og‘ir, ana, quloq soling, parilarim faryod chekyapti», – deb javray boshladi. Kap-katta xotinning yolg‘on so‘zlaganini ko‘rib, yana jahlim chiqib ketdi. Ko‘zimga

Mirobiddinxo‘ja alvastidan ham xunuk ko‘rinib ketdi, naza-rimda. To‘g‘nag‘ichni yana sanchib yuboribman.

– Oyijon! – deb qichqirdi Mirobiddinxo‘ja.

– Ovozingni o‘chir! – boshidan xumning ichiga bosdim.

– A! – Mirobiddinxo‘janing ko‘zi xuddi jon berayotgandek ola-kula bo‘lib ketdi. – Sen kimsan o‘zi, ayt, kimsan?

– Men Azroyilman.

– Azroyil?

– Ha, Azroyilman, joningni olgani keldim.

– Oyijon! Men o‘lyapman...

– Dodlama, – deb boshiga bir shapaloq urdim, – menga qara, Hoshim degan bolani taniysanmi?

– Taniyman, Azroyilbobo, taniyman.

– Tanisang, nega unga velosipedingni berib turmading?

– Berdim-ku?

– Nega uni akang bilan ikkovlashib urdilaring?

– Tavba qildim, endi urmaymiz.

– Baribir, hozir joningni olaman, – shunday deb jo‘rttaga

bo‘g‘moqchi bo‘lgandek ikki qo‘limni tomog‘iga olib bordim.

– Jon Azroyilbobo, bu gal jonimni olmang, kechiring.

– Nega odamlarni aldaysan?

– Oyim aytdilar-da...

Худойберди Тўхтабоев (1932-2021

Yetib borib otdan tushdim. Boy shiyponda kalla go‘shti bilan nonushta qilib o‘tirgan ekan. Salom berib sekingina poygakka tushib o‘tirdim.

Yetib borib otdan tushdim. Boy shiyponda kalla go‘shti bilan nonushta qilib o‘tirgan ekan. Salom berib sekingina poygakka tushib o‘tirdim.

– Xo‘sh?!

– Shunday o‘zim, sizni sog‘inib bir ko‘rib kelay deb kelgan

edim.

– Yaxshi, yaxshi, barakalla, juda ham quruq kelmagandursan,

biror ishing bordur, xo‘sh, nimaga kelding? Shu paytda boyga xizmatkor yurishda qo‘ygan shartim esimga tushib qoldi. «Shart qilgan yolg‘onni endi gapirmasang, qachon gapirasan?» – dedim-da, gap boshladim: