otildi. Hayajondan, bog‘chada tekis yo'lni qo'yib, daraxtlar
orasida, bilqillama nam yerda, kavushini loyga botiribyugurarkan,
orqadan tovush eshitdi: “Mavlono Sultonmurod!” Olim qayrildi.
Uy zinasida To ‘g ‘onbekni ко ‘rib, qaytdi.
- Do ‘stim bizdan ко ‘nglingiz qoldi-a?
-
Iljaydi To ‘g 'onbek.
- Men sizni fazilatga da ’vat qilgan edim, afsusl
- Men xalq oldida sizning iltimosingizga shunday javob bermoq-
qa majbur bo ‘Idim. Tushundingizmi? Garchi bu ishga mening dah-
lim yo ‘q bo ‘Isa ham, so ‘zingizni yerda qoldirmaslikka tirishurmen.
Sultonmurod ко ‘zlarini katta ochib, endi ochiqyuzli To ‘g 'onbekka
tikildi.
- Ко ‘nglingiz tinch bo ‘Isin!
-
ishontirib so
yladi
To 'g'onbek
Sultonmurod tashakkur bildirib,
xayrlashdi-da,
suyunib
madrasaga keldi. Hujrada Zayniddini avvalgidan ham g'amgin
ко ‘rdi.
-Xotiringjam b o ‘Isin, d o ‘stim, baloning oldini oldik.
- Haqiqatmi? - Ishonqiramay so ‘radi Zayniddin.
5 Qormn та ’nosida
Sultonmurod bemalol о ‘tirib, orada о 'tgan hamma gapni aytib
berdi. Dastlab allaqanday gumonlarga borgan Zayniddin, keyin
-
ayniqsa Sultonmurodning ishonch ta ’siri bilan
-
tas kin topdi.
Bu oqshom ular xatto Arslonqulning qurolli sheriklarini tarqatib
yuborib, tinch uxlashdi.
Ertasi qiyom chog ‘ida ikki do ‘st ко ‘chaga chiqishdi. Sahhoflik
rastasiga kirib, yangi kitoblar bilan tanishishdi. Bu yerda hamma
Do'stlaringiz bilan baham: |