213
Балки пешонамга іаёт мени іар доим жазолаши ло-
зим деб ёзилгандир, фаїат нима учунлигини билмай-
ман. Мени яна їандай бахтсизлик ва кєнгилсизликлар
кутаётган экан?
Хєжайиннинг іовлисига кириб борганимизда, тасав-
вур їилиб кєр, мени кутиб турган Арада Гулани кєрдим.
У отдан тушишимга ёрдам берди ва мени худди йєїо-
тиб їєйган укасини кєргандек їаттиї їучди.
Мен їул єз эгаси ортидан юриши лозим бєлганидек,
унинг кетидан эргашмоїчи бєлдим, лекин Арада Гула
бундай їилишимга йєл їєймади.
– Мен сени роса їидирдим, – деди у. – Умидимни йєїо-
тай деганимда Свастини учратиб їолдим. У менга сен
іаїингда гапириб берди. Биз хєжайининг билан бир
тєхтамга келдик. У сен учун жуда катта нарх тєлаш-
га мажбур їилди, лекин сен шунга лойиїсан. Сенинг
фалсафанг ва тадбиркорлигинг мени яна їанотлан-
тирди ва муваффаїиятга эришдим.
– Бу фалсафа Мегиддоники, меники эмас, – дедим
мен.
– Іам Мегиддоники, іам сеники. Сизларнинг икковин-
гиз туфайли биз Дамашїїа бормоїчимиз. Мен сени
єзимга шерик їилиб олмоїчиман.
– Їара, іозир сен бир даїиїа ичида озод инсонга ай-
ланасан! – ана шу сєзлар билан у кийимлари їатидан
сопол тахтача чиїарди. Бу тахтачада менга шахсий
мулкчилик іаїи ёзилганди. Уни боши узра кєтарди-да,
бор кучи билан ерга урди. Тахтача чилпарчин бєлди.
Арада Гула хурсандчилик билан сопол їолдиїларни чанг-
га айланмагунича оёїлари билан топтади.
Менинг кєзларим миннатдорчилик ёшлари билан
тєлди. Бобилдаги энг бахтиёр инсонга айланганимни
билардим.
Гувоіи бєлганингдек, иш менинг бахтсиз кунларим-
да энг яхши дєстимга айланди. Ишдаги меінатсервар-
лигим менга сотилган ва їурилиш ишига сафарбар
ªòìèøäàí êåëãàí áîéëèê ñèðëàðè
215
тини менга берганинг учун іеч їачон сени рози їилол-
масам керак деб єйлайман. Шу бугундан бошлаб мен
ана шу калитни ишга солишим керак. Энг аввало, буни
менинг іаїиїий іолатимга таїинчої ва їимматбаіо
кийимлардан кєра кєпрої ярашадиган камтарликдан
бошлашим лозим.
Шу сєзларни айтиб Хадан Гула їулоїлари ва їєлла-
ридаги їимматбаіо таїинчоїларни ечиб олди. Сєнг кар-
вон бошида кетаётган инсонга нисбатан катта іур-
мат-эітиором ила єз йєлида давом этди.
– Икромжон, мен иш сенинг энг яхши дєстинг эканини
тушунганингдан хурсандман, – давом этди Асилбек. – Иш
сенинг атрофингга кєплаб дєстларни ва хоілаган нарса-
ларингни тортади. Ана шу калитни амалда їєллагин ва
камтар бєл. Энди сен пулларнинг їонун-їоидаларини би-
ласан, – Асилбек єрнидан туриб уйга кириб кетди. Бир
оздан сєнг їєлида чиройли наїшдор їутича билан чиїди.
Уни очди-да, ичидан ої матога єралган їандайдир ёзув-
лар битилган їоўоз чиїарди. – Бувам їадимий ёзувларни
таржима їилиб, уларни мана шу їоўозга кєчирганлар. Сен
битикларни эітиётлаб саїлашинг ва худди мен каби на-
фаїат єзингнинг болаларингга, балки муваффаїиятга ва
бойликка эришмоїчи бєлган бошїа инсонларга іам бери-
шинг керак, – деб Икромжонга їоўозларни узатди.
Сен єз орзуингга эришдинг, энди эса севимли мамла-
катимиздаги бошїа одамларга іам ана шу іаїиїатларни
єргат, – Асилбек шу сєзлар билан іикоясини тугатди.
ªòìèøäàí êåëãàí áîéëèê ñèðëàðè