uslubda ishlay olmasdi. U atrofdagi narsalami
idrok qilmay, esankirab, karaxt bolgan odamday
yozardi, xuddi arvoh o‘ziga tanish bolgan yerlar-
da tentirab yurgani kabi, u ham o'zining Garnish
hayotidagi ijodiy mahoratiga murojaat qilardi. U
kimningdir: arvoh olganini bilmay qolgan mar-
humning ruhidir, degan so'zlarini esladi. Shun
da Martin: o‘zim ham shu ahvolga tushib qol-
madimmikin? - deb bir zumgagina oyianib qoldi.
Nihoyat, «Kechikkan» povesti yozilib boldi.
Ijaraga asbob beruvchi mahkama vakili yozuv
mashinkasini olib ketgani keldi va Martinning
karavotida uning so‘nggi sahifani yozib bolishini
Parfenon»
506
Jek London
—
Do'stlaringiz bilan baham: |