yechishni ham unutib, ancha vaqtgacha devor
ga tikilib o‘tirdi, keyin lablari qimirladi, «Ruf!»
deb pichirladi.
«Ruf!» Oddiy bir tovushning bu qadar nafis
bolishini Martin hech qachon o'ylamagandi.
B u tovush uning qulog‘iga muloyim eshitilar
va u lazzatlanib takrorlardi: «Ruf, Ruf». Qizning
Martin Iden
51
ismi misoli tilsim edi, sehrli afsun edi;
far uning ismini tilga olganda, Martinning ko‘z
oldida butun devorni zarrin nur bilan yoritib,
qizning jamoli namoyon bolardi. Bu sh ula
nainki devorni yoritar, u cheksiz ufq sari qu-
loch yozardi, yigit qalbi esa o‘sha yoqlarda, oltin
Do'stlaringiz bilan baham: |