Xxi аср: фан ва таълим масалалари

www.sharqjurnali.uz 

3
o’gitlari va ularning diniy qarashlarini o’rganib chiqqan holda hinduizmni ikki g’oya 
asosida isloh qilishga qaror qilishdi. Faylasuflar xalq orasida 
“Yaratgan oldida 
barcha teng” va 
“Yaratganga mehrli va sadoqatli bo’lish”
4
 
g’oyalarini targ’ib 
etishga kirishdilar
.
Bhaktining bu ikki g’oyasi sekinlik bilan hindiylar hayotini 
yaxshilashga xizmat qila boshladi. 
Bhakti ta’limotida mehr-sadoqat va tenglik bosh mavzu qilib olinganligi 
sababli u xalqning ishonchini qozondi va tez sur’atlarda bhakti tarafdoralri soni ortib 
bora boshladi. Jahonning buyuk shoirlaridan biri Rabindranat Tagor bhakti harakatiga 
quyidagicha izoh beradi: 
“Yaratgan Xudo nafaqat din peshvolariniki, balki xalqniki 
ham ekanligi, shu bois oddiy bir inson ham o’z mehr-sadoqati bilan Xudoga 
yetishishi mumkin ekanligini tushunish kutilmaganda hind xalqini chidab 
bo’lmaydigan haqoratlardan ozod etdi. Bu xushxabar butun mamlakat bo’ylab 
yoyilganidan keyin paydo bo’lgan adabiyot esa butunlay yangi, xalq adabiyoti 
bo’ldi”
5
. 
Faylasuflar bhaktiga asos solishib, uni xalq orasida targ’ib qilish ishlarini 
amalga oshirganlar. Bhaktining rivojlanishi hamda keng ko’lamda yoyilishida 
faylasuflarning eng asosiy yutug’i shu bo’ldiki, ular bhakt bo’lish uchun lozim 
bo’lgan hayot tarzida, avvalambor, o’zlari yashab ko’rsatdilar, uning to’g’ri 
ekanligini amalda isbotlab berdilar. Bu yo’lni to’g’ri ekanligiga ishongan va guvoh 
bo’lgan xalq vakillari butunlay bhakti ta’limotini tanlay boshladilar. Qisqa vaqt 
ichida bhakti ta’limoti omma orasida qo’llab-quvvatlanib, o’z davrining yetakchi 
mafkurasiga aylandi. Janubiy va shimoliy bhakti adabiyotini qiyosiy o’rganishga 
bag’ishlangan tadqiqotda S.D.Bansal ham 
“O’rta asrlarda bhaktining dinlardan ham 
ahamiyati kuchayib ketishi jamiyatda brahmanlar mavqeining pasayib ketishi bilan 
izohlanadi”
6
- degan fikrni bildirib o’tgan. 
Bhakti ta’limotining yoyilishi ikki hududiy bo’linish asosida amalga oshib, 
ularda o’rta asr faylasuflari faoliyat olib borishgan. Agar janubiy bhaktini 
ommalashtirish ishlarini faylasuflar 
Shankaracharya
(VIII asr), 
Ramanujya
(XI asr) 
va 
Ramanandlar
(XIII asr) olib borgan bo’lsa, shimolda bhaktini targ’ib qilgan eng 
faol faylasuflar bu 
Madxavacharya
(XIV asr), 
Nimbarkacharya
(XIV asr), 
Vallabxacharya
(XV asr), 
Chaytannya
(XVI asr), 
Xit Harivansh
(XVI asr), 
Shankardev
(XVI asr)lardir.
7
Bu faylasuflar bhaktini ommaga tanitishda, uning 
rivojida o’zlarining ulkan xissalarini qo’shishgan. Har bir yangi din yoki mazhab 
jamiyat orasiga kirib kelishi xalqparvar va demokratik tamoyillarga asoslangan 
nazariya, yangi tuzilgan qonun va qoidalar bilan belgilanadi. Lekin, vaqt o’tishi bilan 
bu kabi aspektlarayrim bilimsiz targ’ibotchilar qo’liga tushgandan so’ng o’zining asl 
mohiyatini yo’qotadi, bu esa dinning xalqdan va o’z navbatida xalqning dindan 
uzoqlashishiga olib keladi. Bu kabi salbiy jihatlarni oldini olish maqsadida bhakti 
targ’ibotchilari dinning asl mohiyatini nima tashkil etishini, din kim va nima uchun 
4
Паевская Е.В. Идеи равенства от бхактов (XV-XVIвв.) до Раммохан Роя (первая треть XIX в.) –Москва, 1970. 
5
Сазанова Н.М. Некоторые особенности поэзии бхакти ХVIв. На языке брадж. –в кн.: Литературы Индии. –М., 
1979. – C. 65.
6
Гусева П.Р. Индуизм. –М., 1977.
7
Satimov G’. Markaziy Osiyo va Hindiston tarixida boburiylar davri. – T.: G’. G’ulom nomidagi Adabiyot va san’at 
nashriyoti, 2008.

---

“XXI аср: фан ва таълим масалалари” илмий электрон журнали. №4, 2018 йил