Xvi-xix asrlarda o’zbek musiqasinig madaniyati Reja

1.3.O’rtа Оsiyodа musiqiy nаzаriy tаfаkkurning rivоjlаnishi
Nazariy musiqa, umuman musiqa sanʼati yoki muayyan davr, biror xalq, shuningdek, baʼzi yirik kompozitorlar asarlari tuzilish qoidalari, musiqa tili va kompozitsiya xususiyatlarini tadqiq qiladi. Musiqaning ayrim ifodaviy vositalari garmoniya, polifoniya, musiqa shakli tahlili, orkestrlash, cholgʻushunoslik kabi fanlarda oʻrganiladi. Musiqa uquvini rivojlantirishda solfejionnt ahamiyati katta.
Tarixiy musiqa musiqa madaniyati taraqqiyotiga har tomonlama taʼrif berishni oʻz oldiga asosiy maqsad qilib qoʻyib, uni tarixiy jarayon, falsafa, mafkura, adabiyot, teatr va sanʼatning boshqa turlari rivoji bilan bogʻliq holda yoritadi.
Musiqaning umumiy tarixidan tashqari yirik mintaqalar (Yevropa, Osiyo kabi), bularning munosabati (Gʻarb Sharq yoki Sharq-Gʻarb), ayrim mamlakatlar va xalqaro yoki muayyan davr musiqa tarixi (klassitsizm, romantizm, impressionizm), shuningdek, musiqiy uslub, janr va shakllar (opera, simfoniya, konsert va h.k.), ijrochilik sanʼati va boshqalarning yuzaga kelish tarixini oʻz ichiga oladi. Musiqa ijodiyotini tadqiq qilishda tarixiy musiqa Musiqiy nazariy taxlil maʼlumotlariga tayanadi, oʻz oʻrnida nazariy musiqa xulosalari toʻliq va ilmiy boʻlishi maqsadida oʻrganilayotgan hodisalarga tarixan yondashadi. Nazariya va tarixiylikning chuqur, uzviy aloqadorligi musiqaning asosiy shartlaridandir.
Oʻrta va Yaqin Sharq xalqlari musiqa sanʼati qonun qoidalari tizimini oʻrganuvchi ilmi musiqiy (musiqa ilmi) 8—9-asrlarda (Yunus al-Kotib, Xalil ibn Ahmad) shakl topgan. Ilmi taʼlif, ilmi iyqo va ilmi advorpan tarkib topib, musika nazariyasi, tarixi, ijodiyoti va ijrochiligi masalalari haqida bahs yuritgan. 14—15-asrlar manbalarida "ilmi advor" deb ham atalgan.
Markaziy Osiyo madaniyatida ilmi musiqiy asosan 3 ta uslubiy yoʻnalishda rivojlangan:
1) musiqa ijodiyoti anʼanalarini Yunoniston (Aristotel, Aristoksen, Ptolemey) mantiq ilmi, matematikasi va fizikasi qonunqoidalari negizida umumlashtirishga asoslangan ilmiyratsi-onalistik yoʻnalish (Forobiy, Ibn Sino, Abu Abdullox, al-Xorazmiy, Umar Xayyom, Qutbiddin ash-Sheroziy, Faxriddin ar-Roziy va boshqalar);
2) muayyan bir ijodiy uslub, maktab yoki musiqaning maʼlum bir soxasi (ashula yoki cholgʻu ijrochiligi va h. k.)ni amaliy oʻzlashtirishga moʻljallangan amaliy-empirik yoʻnalish (Banu Muso, Yahyo al-Munajjim, Safiuddin al-Urmaviy, Najmiddin Kavkabiy, Darvishali Changiy va boshqalar);
3) Qurʼon, hadislar, shariat arkonlari va tasavvuf gʻoyalari nuqtai nazaridan kelib chiqqan holda musiqaning maʼnaviy mo-hiyati, tarbiyaviy ahamiyati masalalarini oʻrganishga bagʻishlangan diniy-maʼnaviy yoʻnalish (Kalobodiy Buxoriy, Abu X°mid Gʻazoliy, Boqiyo Noiniy, Ziyouddin Naxshabiy, Nurasad Chishtiy, Abdulhaq Dexlaviy, Hujviriy, Abbodiy va boshqalar).
Oxirgi yoʻnalishda ilmi musiqiy koʻp hollarda "samoʼ" deb atalgan. Temuriylar davrida ilmiyratsionalistik va amaliy-em-pirik uslublarni oʻzaro mujassamlashtirishga yoʻnaltirilgan taʼlimotlar vujudga keldi (Abdulqodir Marogʻiy, Abdurahmon Jomiy, Zaynulobiddin al-Husayniy, Kavkabiy va boshqalar)- Ilmi musiqiyning muammolar tizimi musiqaning kelib chiqishi, uning ijtimoiy, maʼnaviy, tarbiyaviy ahamiyati, kuy turlari (alhon) va janrlari, nagʻma, buʼd, jins, jam, iyqo, intiloqot (intonatsiya), taʼlif (ijod, kompozitsiya), cholgʻushunoslik (sinoatil-olat) va boshqa masalalardan tarkib topib, ularni oʻrganishda mat. (riyoziyot), fizika (ilmi tabiiy), geometriya (handasa), mantiq va boshqa fanlar krnunqoidalari, isbot vositalari keng tatbiq etilgan.
20-asrning boshlaridan ilmi musiqiy Yevropa va jahon musiqashunosligining ilgʻor uslubiy tamoyillari bilan boyitilib, zamonaviy musiqa sharqshunosligining tarixiy, uslubiy negizi va tarkibiy kismi sifatida rivojlangan Oʻzbekistonda keng qamrovli musiqa 20-asrdan rivoj topa boshladi. 1920— 30 yillarda paydo boʻlgan ilk musiqa asarlari, asosan, shu davrda toʻplana boshlagan oʻzbek musiqa merosini tizimli oʻrganishga (V. Uspenskiy, N. Mironov, Ye. Romanovskaya, Il. Akbarov va boshqalarning maqola va kitoblari), milliy cholgʻu asboblarni tasniflashga (V. Belyayev) qaratilgan.
Oʻzbekiston kompozitorlik musiqa madaniyatiga oid birinchi yirik tadqiqot ("Oʻzbek musiqasining rivojlanish yoʻllari", rus tilida) 1946-yilda yaratilgan. Keyingi davrda oʻzbek musikashunosligi, asosan, musika merosini keng miqyosda toʻplash va tadqiq qilish (mas, "Oʻzbek xalq musiqasi", 1—9-j.lar, T., 1955—66; "Shashmaqom", I—VI jildlar, T., 1966—75; I. Rajabov, "Maqomlar masalasiga doyr", T., 1963; F. Karomatov, "Oʻzbek xalq musiqasi merosi", 1 — 2:j., T., 1978—83; T. Gʻafurbekov, "Oʻzbek professional musiqa ijodining folklor manbalari", T., 1984"), ayrim janrlarning shakllanishi (mas, Ya. Pekker, "Oʻzbek operasi", M., 1963, 2nashr, 1984; N. Yanov-Yanovskaya, "Oʻzbek simfonik musikasi", T., 1979, rus tilida; T. Gʻafurbekov, "Milliy monodiyaning ijodiy resurelari va bularning zamonaviy oʻzbek musiqasida saykal topishi", T., 1987, rus tilida); oʻzbek musiqasining 20-asr tarixi ("Oʻzbek sovet musikasi tarixi", 1—3 j., T., 1972—1991, rus tilida), Sharq allomalari ilmiy merosi (mas, O. Matyoqubov, "Forobiy Sharq musiqa asoslari haqida", rus tilida, T., 1986; A. Nazarov, "Forobiy va Ibn Sino musiqiy ritmika xususida", T., 1995), oʻzbek sozanda va xonandalari faoliyati ("Oʻzbek xalq sozandalari", 1—2-kitob, T., 1959—74), musika chol-gʻulari va cholgʻu musiqasi (F. Karomatov, "Oʻzbek cholgʻu musiqasi", T., 1972; T. Vizgo, "Urta Osiyo musika cholgʻulari", M., 1981, rus tilida) va boshqa masalalarga oid yirik asarlar, tadqiqotlar, toʻplamlar yaratildi. 20-asrning soʻnggi choragida tan olingan bir qancha dareliklar oʻzbek tiliga (T. Gʻafur-bekov tahririda) tarjima qilindi, ilk musiqa lugʻatlari (Il. Akbarov) va yangi dareliklar (T. Qurbonov, O. Azimova) yaratildi. Oʻzbek musikashunoslari xalqaro musiqa anjumanlarida faol qatnashadi, ularning asarlari chet ellarda nashr etilgan. Oʻzbekiston musiqashunosligiga Il. Akbarov, Ya. Pekker, T. Vizgo, F. Karomatli, I. Rajabov, A. Jabborov, S. Galitskaya, N. YanovYanovskaya, T. Gʻafurbekov, R. S. Abdullayev, O. Matyoqubov, A. Nazarov, R. Yunusov va boshqa salmokli qissa qoʻshgan.
Toshkent (2002-yildan Oʻzbekiston) davlat konservatoriyasida 1940-yillardan eʼtiboran M.ning tarixiy, nazariy, folklorshunoslik, 1972-yildan musiqiy sharqshunoslik, musiqiy tanqid va jurnalistika yoʻnalishlari boʻyicha yuqori malakali mutaxassislar tayyorlanadi. Sanʼatshunoslik ilmiy tadqiqot itida nomzodlik (1981—92), dlik hamda nomzodlik (1992-yildan shu kunga qadar) dissertatsiyalari boʻyicha ixtisoslashgan kengash faoliyati doirasida Oʻzbekiston, Markaziy Osiyo va Zakavkazye M.gi uchun ilmiy darajali kadrlar tadqiqotlari himoyasi oʻtkaziladi. Ikkala muassasada M.ka doyr aspirantura va doktorantura ochilgan. Abdumannon Nazarov, Toʻxtasin Gʻafurbekov.
Sharq musiqa risolalarida kо‘tarilgan masalalar hozirgi zamon boshlang‘ich musiqa nazariyasiga yaqin turadi. Lekin ularda Sharq xalqlari о‘tmish musiqasining amaliy tomonlari bilan bog‘lik bо‘lgan masalalar ham borki, hozirgi zamon musiqa nazariyasida bular umuman uchramaydi. О‘rta asr olimlari kо‘proq musiqa nazariyasi muammolarini hal etishda maqom musiqasi bilan muqoyasa qilganlar. Bunda ular maqomlardagi parda (ton, yarim va chorak tonlar) misolida tahlil etganlar.
Musiqa asarlarini tashkil etadigan elementlarning eng kichik birligi ayrim musiqa tovushi (ton) bizgacha yetib kelgan nazariy kitoblarda “nag‘ma” iborasi bilan atalgan. О‘zining baland-pastligi bilan muayyan nuqta (parda) chegarasida ma’lum vaqtgacha chо‘zilib turadigan tovush “nag‘ma” deb ataladi.
Musiqaga oid nazariy risolalardan «nag‘ma» musiqaga bog‘liq bо‘lmagan boshqa xil tovushlardan keskin farq qiladi. Ular ma’lum xususiyatlarga ega bо‘ladi. Masalan, insonning qо‘pol ovozi, sozlanmagan cholg‘ularning ovozi nag‘ma sanalmaydi.


Musiqada nag‘ma ikki xil bо‘ladi:
 Nag‘mai qavliy - ya’ni inson tovushi;
 Nag‘mai fe’liy - musiqa asboblaridan chiqadigan sun’iy ovoz.
Baland-pastligi jihatidan turlicha bо‘lgan ikki xil nag‘madan “bо‘d” hosil bо‘ladi. Bо‘d ikki nag‘ma birikmasi va ikki tovush oralig‘ida paydo bо‘ladigan interval ma’nosini beradi. Shunday qilib, sharq musiqa nazariyasida hozirda unchalik qо‘llanilmayotgan turli iboralar mavjuddir.
Shunday qilib, saroy va shahar doirasida ommalashgan boy, rivojlangan musiqa san’ati - professionallashdi, xalq musiqa zaminida о‘sdi va rivojlandi, ijod etishning qat’iy qoidalari esa xalq musiqa amaliyotining qо‘shimcha ijodiy qayta ishlashi natijasi bо‘ldi.
XVI-XIX asrlardagi о‘zaro urushlar, shaharlarning vayronaga aylanishiga, katta feodal davlatning alohida xonliklar Buxoro, Xiva hamda Qо‘qon xonliklariga bо‘linishiga olib keldi. Bunday bо‘linish о‘zbek xalqining musiqa madaniyatida ham aks etdi.
О‘zbek xonlari saroyidagi musiqiy hayot asosan temuriylarning Hirot va Samarqand saroylaridagi an’analarini davom ettirardi. Kо‘pgina shoir va musiqachilar Buxorodagi shayboniylar saroyiga, bir qismi esa Xorazmga kо‘chdi. Buxoro va Xorazmning aralash о‘zbek va tojik musiqali poetik an’analari yanada taraqqiy topishi ana shular bilan izohlanadi.
XVI asr shoir va musiqachilari, shuningdek musiqa ilmining bilimdonlaridan Najmiddin Kavkabiy Buxoriy ijodi ilmiy davralarda katta qiziqish uyg‘otadi. Uning "Musiqa haqida risola" si ustoz an’analarini Samarqand va boshqa shaharlarda davom ettirgan shogirdi (Hoji Muhammad, Mavlono Rizo Samarqandiy) uchun musiqali poetik qо‘llanma bо‘lgan edi.
Saroy musiqachisi va nazariyotchisi Darvishali Changiyning risolasi musiqaga oid fikrlarga boyligi bilan ahamiyatlidir. Muallif boshqalardan farqli holda faqatgina musiqa nazariyasi asoslarini bayon qilib qolmay, balki о‘z asarining katta qismini turli davrlarda yashab ijod etgan bir qator musiqachilar faoliyati, shuningdek, saroyda mavjud bо‘lgan musiqa asboblari tavsifiga ham bag‘ishlaydi.
Musiqiy nazariy meros- Qadimiy madaniyat o`choqlaridan biri - O`rta Osiyoda yashagan xalqlar jahon fani va madaniyati xazinasiga salmoqli hissa qo`shganlar. Ular musiqa madaniyati sohasida ham juda bo’y va qadimiy merosga ega. O`rta Osiyo xalqlarining musiqa madaniyati tarixiga doir qadimiy yozma manbalar va arxeologlari tomonidan topilgan yodgorliklar buning dalili bo`ladi va shu xalqlarning yuksak madaniyatga ega bo`lganligini tasdiqlaydi. Lekin arab istilosi davrida (VII-IX asrlar) boshqa madaniy yodgorliklar qatorida musiqaga doir yozma manbalar qam kuydirilib, yo`qotib yuborilgan. Shuning uchun O`rta Osiyo xalqlarining so`nggi ming yillik madaniyati tarixiga oid yozma manbalargina bizgacha yetib kelgan. IX asrning ikkinchi yarmida Movarounnahr va Xurosonda xalq ozodlik kurashining avj olishi, yerlik xalqlarning istilochilarga qattiq qarshilik ko`rsatishi va qo`zg`olonlari natijasida arab xalifaligi hukmronligi ag`darilib, mahalliy Tohiriylar va so`ngra Somoniylar davlati barpo etildi. Bu davrda fan, madaniyat va san’atning rivojlanishi uchun bir qadar sharoit yaratildi. O`rta Osiyodan chikqan qator olimlar xuddi shu davrlarda o`rta asr fani tarixida o`zlarining ilmiy asarlari bilan jahonga mashhur bo’`ldilar. Fanning boshqa sohalarida ham o`lmas ilmiy asarlar yaratgan al-Forobiy, Ibn Sino, al-Xorazmiy kabi ko`pgina buyuk olimlar musiqa nazariyasi («Ilmi musiqiy») bo’`yicha ham ilmiy asarlar yaratdilar hamda Shark musiqafani taraqqiyoti tarixida butun bir davr ochib berdilar. Bu olimlar Sharq xalqlarida qo`llanilgan musiqa nazariyasining yuzaga kelishida hal etubchi rol o`ynadilar. Buyuk faylasuf-olim, o`rta asr Sharq musiqa nazariyasining asoschilaridan biri - Abu Nasr Muhammad al-Forobiy 871 yilda Sirdaryo yoqasidagi Farob shahrida tug`ilib, 950 yilda vafot ztgan. U, O`rta Osiyo turkiy qabilalaridan chiqqan bo`lib, dastlabki ma’lumotni o`z yurtida oladi. Durustgina bilim egasi bo’`lgan al-Forobiy Vag`dod, Damashq shaharlariga, so`ngra Misrga boradi va u yerlarda o`z ma’lumotini oshiradi. Al-Forobiy ajoyib musiqachi va musiqa nazariyachisi edi. U, o`z davrida mavjud bo`lgan barcha musiqa asboblarida chalardi. Kuylarni ayniqsa nay va tanburda katta mahorat bilan ijro etardi. Ba’zi manbalarda ko`rsatilishicha, al-Forobiy qonun asbobini ixtiro etgan, o`sha davrlarda mashhur bo’`lgan ud sozini takomillashtirishda juda katta ishlar olib borgan. Al-Forobiy falsafa, mantiq, matematika va boshqa fanlar bo’`yicha katta-katta ilmiy asarlar yaratgan zamonasining yetuk olimlaridan edi. Musiqa ilmi esa matematika fanlaridan biri hisoblanib, ularga arifmetika, geometriya, astronomiya va musiqa ilmlari kirardi. Al-Forobiy o`zining musiqaga vag`ishlangan risolalarida Sharq musiqa nazariyasini asoslab berdi. Uning musiqa asarlari «Kitabul-musiqiy al-kabir» («Musiqaga doir katta kitob»), «Kilamu fil-musiqiy» («Musiqaning uslublari haqida kitob»), «qitabul-musiqiy» («Musiqa kitobi»), «qitabun fi-ihsa’il - ulum» («Fanlar klassifikatsiyasiga doir kitob»)ning musiqaga vag`ishlangan qismi, «Kitabun fi-ihsa’il-iqa’» («Musiqa ritmlari - iqo’ klassifikatsiyasi haqida kitob») va boshqalardir.
Sharq mumtoz musiqasining nazariy asoslari - Mumtoz musiqa va uning tarqalishi bilan bog`liq bo`lgan kasb-hunar azaldan amaliy va nazariy bilimlarni o`z ichiga oluvchi yagona ilm hisoblangan. Sharq klassik musiqasining nazariy masalalari Forobiy, Ibn Sino, Safiuddin Urmaviy, Abdulqodir Marog`iy, Abdurahmon Jomiy, Najmiddin Kavkabiy, Darvesh Ali kabi ulkan olimlar tomonidan atroflicha o`rganilgan. Ularning asarlari musiqa ilmining poydeborini tashkil qiladi. Risolalarda mumtoz musiqaning ijtimoiy hayotdagi o`rni, tarixiy shakllari, ijrochilik masalalari hamda ular negizidaqi kuy va usul tuzilmalarining tarkib topish qonun-qoidalari vatafsil yoritilgan. Nomlari zikr etilgan musiqashunoslarda har birining o`ziga xos tomonlari bo’`lishi bilan bir qatorda umumiy qarashlar, borisiylik rishtalari, izchil an’analar ham yaqqol sezilib turadi. Ular ijodi tabiiy ravishda bir-birini to`ldirib, umuman, mumtoz musiqa asoslariga nisvatan yagona ilmiy an’ana bo`lib gavdalanadi.DarveshAli ijodi ulug` musiqashunoslar silsilasidagi so`ngi halqa. Undan keyin yuzaga kelgan musiqiy risolalarda, ilmiy-nazariy salohiyat tobora pasayib borishi kuzatiladi. Darvesh Alidan so`ng, ya’ni XVII asrning ikkinchi yarmi XX - asrning boshlarida yozilgan manbalarda yuzaki ma’lumotlar, o`tmish mualliflaridan oddiy ko`chirmalar, ilmiy-nazariy qarashlar o`rniga ribo’yatat va afsonalar ko`proq o`rin oladi. Tarixiy ma’lumotlarning dalolat berishicha, XVII asrning ikkinchi yarmida yuzaga kelgan madaniy-ma’rifiy inqiroz tufayli ko`plab mohir sozanda va musiqashunoslar boshpana axtarib, Movarounnahrdan Hindistonga, Boburiylar saltanatiga safar qilganlar.
Darvesh ali Changiy va Kavkabiynig musiqiy risolalari -
Sharq xalqlarida turli kasb-xunar an’analari, siru asrorlari ko`z qorachig`iday asralib, avloddan-avlodga o`tib, e’zozlanib kelingan. Shu bo’is kasb-xunar risolalari mazkur an’analar, ijtimoiy qarashlar, mafkurabiy, axloqiy qoidalarning majmuidir. Ilmiy yo`nalishda risolalarning shakllari turlicha bo’`lib, birgina musiqa soxasini oladigan bo’`lsak, yozma risolalar nasr va nazm tarzida bitilganligini kuzatamiz. Abdurahmon Jomiy va Darvish Ali Changiyning musiqiy risolalari nasrda bitilgan bo’`lsa, Kavkabiyning O`n ikki maqom xaqidagi risolasi nazmda yaratilgan. Bunday misollarni ko`plab keltirish mumkin. Yodoki ya’ni og`izdan-og`izga o`tib yuruvchi risolalar, muxtasar, ommabop tarzda bo`lib, ular xalq tilida «Mextarlik risolasi» deb ham yuritilgan. Masalan; Xorazm sozandalarning «Mextarlik risolasi» xaqidagi ma’lumotlarni mashxur Bola baxshi (qurbo’nnazar Abdullayev), mang`itlik Tursun baxshi Jumaniyozov va boshqa keksa sozandalar xotirasida saqlagan risolalar quyidagicha. Ayniqsa, Tursun baxshi bayon etgan risola ta’rifi diqqatga sazobo’rdir. Ustoz va xonandalarning ta’rifiga ko`ra sozanda va xonanda uchun muximshart-xunarga xalol xizmat qilish, imonli, e’tikodli bo’`lishdir. Zero soz Allox tomonidan vandalariga karomat bilan inoyat qilingan. Ulug` narsalardan biridir.
•Risolaning mazmuni quyidagicha: Ollox taolo Odam Ato tanasini loydan yasagandan keyin elchi farishta xazrati Javroil, olamni xarakatlantiruvchi farishta xazrati Mikoil, oxiratda karnay chaluvchi, bo’`ron farishtasi xazrati Isrofil, jon oluvchi farshita xazrati Azroilga vujudga jon kirgizishni topshirgan . Odam ichining qorong`i-zimistonligidan jon u yerga kirishidan bosh tortadi. Farishtalar ko`p va xo`v o`ylashib, oxiri jonni antiqa yo`l bilan odam vujudiga kiritishga qaror qilibdilar. Ular jannatdan tut yoqochini g`olib chiqib, Jabroil tanbur, Mikoil dutar, Isrofil nay, Azroyil g`ijjak asboblarini yasabdilar, lekin qancha o’rinishmasin, cholg`ulardan tovush chiqara olishmavdi. Forishtalar charchav, uxlab qolibdilar. Ularning xatti-xarakatini naridan kuzatib turgan Shayton, bari bir men aralashmasdan xech ish chiqmas ekan deb, tanbur, dutor va g`ijjaklarning quloqlaridan pastiga bir donadan cho`p qistirib, nayning teshiklari yonidan yana bir teshik ochadi («shayton xarrak» va «shaytan teshik» iboralari ana shu kundan qolgan.) «Shayton xarrak» barcha torli sozlarda ularning quloqlaridan pastroqqa o`rnatiladigan, torlarni ko`tarib turuvchi cho`pdir. Mazkur cho`p torlarni dasta yuzasiga tegib, siqilib qolishdan asraydi va jaranglashini ta’minlaydi. Shuningdek, shayton surnay «bachka»sini ham yasav, o`rnatgan ekan. «Bachka»- surnay yasalgan yog`ochga mos keladigan boshqa xil mevali daraxt yog`ochidan ishlangan ichi teshik, ostki va ustki yonlaridan bittadan teshik ochilgan naychadir. «Bachka» surnayga kiygizilganda uning yon teshiklari, surnayning bosh barmoq va ko`rsatkich barmoq bilan bo’siladagan yuqori teshiklariga to`g`ri kelishi kerak, aks xolda oxang mutanosibligi va yuqori pardalardagi xushsadolikka putur yetadi. O`tmishdan ribo’yatat qilishlaricha surnay asbobiga shayton aralashgani uchun uni chalish va eshitish gunox hisoblangan. Lekin xazrati Dovud tomonidan surnayga temirdan milni yasav o`rnatilgandan keyin bu cholg`u xalol deb topilgan. Bir payt to`rtala farishta uyg`onib qarashsa, cholg`ular qo`l tekizishga maxtal bo’`lib turgan emish. Shundan keyin xazrati Javroil latif nag`ma o`ylab topadi va uni farishtalar bilan jo`rlikda chalib, joni Odam ato vujudiga kiritgan ekanlar. Ushbu bo’qeadan keyin nag`maning piri xazrati Javroil xisoblangan. Undan tashqari temirchilar piri xazrati Dovud, uning xar bo’lg`a urishidan yangi nag`ma paydo bo’`lar ekan va 360 ta nag`masi borligi ta’riflanadi. Nafasi o`liklarga jon vag`ishlovchi xazrati Iso, ezgu ishlarni amalga oshiruvchi va adolatparbar kishilar xomiysi Xo`jayi Xizr, yuqorida muborak nomlari keltirilgandan bulardan tashqari, musulmon payg`ambarimiz va pirlaridan Muhammad alayxissalom va uning choriyorlari - Abu Bakr, Usmon, Umar, Ali, afsonaviy qaxramonlar - Jamshid, Rustam, Suxrob, dostonlar qaxramonlari - Bobo qo`rqut (Dada qo`rqut), Oshiq Oydinpir, Go`ro`g`li, Oshiq Garib, Mulla G`oyib va boshqa juda ko`plab mo`tabar va tabarruk pirlar sozandalik va baxshilik xunari rivojini ta’minlar ekanlar. Shu sababdan ham ularga sig`inish va pir-ustod deb bilish sozandalik risolasida og`zaki muxrlangan qonun bo’`lgan. Bu qonunga amal qilish esa ustozdan - shogirdga, avloddan-avlodga o`tib kelgan.
Mumtoz musiqa va uning tarqalishi bilan bog‘liq bo‘lgan 
kasb-hunar azaldan amaliy va nazariy bilimlami o‘z ichiga 
oluvchi yagona ilm hisoblangan. Sharq klassik musiqasining 
nazariy masalalari Forobiy, Ibn Sino, Safiuddin Urmaviy, Ab- 
dulqodir Marog‘iy, Abdurahmon Jomiy kabi ulkan olimlar to­
monidan atroflicha o‘rganilgan. Ulaming asarlari musiqa ilmi- 
ning poydevorini tashkil qiladi. Risolalarda mumtoz musiqaning 
ijtimoiy hayotdagi o ‘mi, tarixiy shakllari, ijrochilik masalalari 
hamda ular negizidagi kuy va usul tuzilmalarining tarkib topish 
qonun-qoidalari batafsil yoritilgan. Nomlari zikr etilgan musiqa- 
shunoslarda har birining o ‘ziga xos tomonlari bo‘lishi bilan bir 
qatorda umumiy qarashlar, vorisiylik rishtalari, izchil an’analar 
ham yaqqol sezilib turadi. Ular ijodi tabiiy ravishda bir-birini 
to‘ldirib, umuman, mumtoz musiqa asoslariga nisbatan yagona 
ilmiy an’ana bo‘lib gavdalanadi.