Xamsa alisher Navoiy xamsa

Boshimg‘a tiyg'i g ‘am sursang ne b o ‘lg‘ay, 

Bu s o ‘z  deguncha o ‘ltursang ne b o ‘lg‘ay.

...Manga Farhod ishqi tuhmati bas,

Ki chehram ko‘rmayin ul zor-u bekas,

...Tog‘ ichra sel yanglige oqizib yosh,

Urub tosh uzra har dam seldek bosh.

...Yuzumdin diydayi giryoni mahrum, 

Visolimdan balokash joni mahrum.

...Manga na yor-u na oshiq havasdur,

Agar men odam o ‘lsam,  ushbu basdur.

Agar Вопи iloji bo'lsa qilsun,

0 ‘zimni oltururmen y o ‘qsa bilsun.

Bu  so'zlarni  eshitgan  Mehinbonuning ko'zlari 

yoshga toldi, qanday chora ko'rishni о У lab qo У di- 

da: «G'amyema, ko'nglingni xush tut. Men elchiga 

uzr aytib, jo'natib yuboraman», -  dedi.

Malika va’dasiga  muvofiq  elchini  qabul  qildi, 

undan y o l qiyinchiliklarini so‘radi, Xisravga duo- 

lar ajrtdi, keyin uning sharafiga bazm uyushtirdi, 

ketishida ko'pdan ko‘p sovg'alar berdi-da «Shohga 

mening  duolarimni  yetqizgil»,  -   deb  tayinladi. 

Elchi o‘zi turgan joy tomon yolga tushgach,  Me­

hinbonu  bosh  vazirni  chaqirdi-da:  «Elchining 

oldiga  borib  aytingki,  u  Xisravga  mening  mana 

bu  so'zlarimni  yetkazsin.  Sening  tilaklaring  biz 

uchun sharaflidir.  Lekin bizning bir uzrimiz bor: 

sen  tilagan  oy yuzli  go‘zalning  bir  aybi  bolib,  u

---

ham bolsa turmushga chiqishni istamasligidir. U, 

yigitlarga o'xshab ot choptirib yurishni, ov qilishni 

yoqtiradi.  Sening uylanmoqchi ekanligingni ayta 

oluvchi kishi bu mamlakatda topilmaydi,  chun­

ki bu so'zni eshitsa,  u o‘z jonidan ham kechishi 

mumkin.  Bunday  sabab  bolmaganida,  u  shu 

kungacha  turmushga  chiqmay  yurarmidi?  Ana 

shu aybimizdan shohni ogoh qildik. Endi nimaga 

hukm qilish shohning o'ziga havola», -  dedi.

Mehinbonuning  bu  so‘zlarini  eshitgan  bosh 

vazir  hamma  gapni  elchiga  aytdi.  Elchi  nima 

deyishni bilmay, o‘z vataniga jo ‘nab ketdi-da, Xis­

rav oldiga borib malika so'zlarini unga yetkazdi.

Mehinbonu javobini tinglagan Xisrav uning uz- 

riga ishonmay darg'azab boldi.  Keyin boshqa bir 

o'jarroq elchini Armaniyaga yollagan edi, u ham 

shu javobni  keltirdi.  Shu  tarzda  shoh  yana  bir 

necha elchini Mehinbonu oldiga jo'natgan bolsa 

ham,  hech qaysisi yaxshi xabar bilan qaytmadi. 

G'azabga to lib toshgan Xisrav bu gaplarning bar­

chasi bahona ekanini ta’kidlab: