ganimda, ostonasi tuprogldan ko'zim ham, kofaglim
ham yoridi. Eshikka qolimni urishga jur’at qilol-
may turar ekanman, u o'zidan o‘zi ochilib, «Niyoz
ahli3 kirsin!» degan ovozni eshitdim-da, ta’zim bilan
ichkari kirdim. Pirga dardimni qay tarzda bayon
qilishni bila olmay, gung-u lol bolib turar ekan
man, ko'nglimdagi dardlarimni piming o‘zi so‘zlay
boshladi: men uning aytganlarini tasdiq qilgach, u,
awalo, ishimning bitishi uchun duoga qol ochdi-da,
so‘ng barcha hojatimni ravo qildi.
Do'stlaringiz bilan baham: