Xamsa alisher Navoiy xamsa

Dedikim:«Jamoliga yopsun niqob,

Chunki tun oqshomda ko‘rinmas oftob. 

Qorong'uda turmay,  иуда j o ‘nasin,

Shoh uyqusin anda xarob aylasin!»

Qiz  shu  zahoti  sham  kabi  shabistonga  kirdi, 

go Vo sarv bo's tonga kirdi!

Shoh majlis tuzdirib, jom kotardi, keyin tutqun- 

ni majlisga olib  kirishni,  u bilan  suhbatlashmo- 

qchi  ekanini  aytdi.  Ko‘p  o'tmay,  qollari  bogliq 

devkashni  majlisga  olib  kirishdi.  Shoh  buyrug'i 

bilan, awalo, ko‘p taom keltirishdi, yigit toVib yeb 

oldi. Keyin bir necha jom qizil may bilan mehmon 

qilishdi. U bir jomni, yana birini esa mezbon ich- 

di.  Bu  shohning lutfidan xursandlik ifodasi  edi. 

Yana Kayoniy shoh katta qadahlarda jom tutdi va 

bu bilan devkashni rosa xursand qildi.  Shoh har 

bir in’om qilganda,  asir har lahza bosh qoVardi. 

Uni  may  beixtiyor  qilgach,  yer  o‘pib,  so‘z  bosh­

ladi:  «Men  vahshiymen  biyobonixod,  atodin  ato 

vahshiy-u vahshzod.