O’zbеkistоn rеspublikаsi

Bilishda subyekt va obyektning o’zaro aloqasi. Bilish dunyoning obyekt va subyektga bo’linishini nazarda tutadi.

Falsafada bu tushunchalar jonli mavjudot bo’lgan insonni bilish jarayoniga olib kiradigan va bu jarayonga salbiy ta’sir ko’rsatadigan subyektivlikdan uzoqlashish uchun ishlab chiqilgan. Bilimning obyektivligi, haqiqatning subyektdan mustaqilligini e’lon qilinganda namoyon bo’ladi. Sxolastika tabiatshunoslikning rivojlanishiga to’sqinlik qilgan sharoitda ilmiy bilish subyektlarining o’tkinchi manfaatlari ko’pincha obyektivlikka xalaqit bergan, shu bois bu tushunchalarning aniq farqlanishi o’rinli bo’lgan. Faylasuflarni subyektning obyektga ta’siri muammolari, anglab yetilayotgan obyektga subyektivlikning ta’siri yo’llari va xususiyati masalalari tobora ko’proq qiziqtira boshlagan hozirgi kunda ham bu muammo o’z ahamiyatini yo’qotgani yo’q.

Subyekt – bu bilish faolligining manbai. Subyekt deganda odatda individ tushuniladi. Biroq bu uncha to’g’ri emas. Subyekt – bu, albatta, avvalo bilish qobiliyatiga ega bo’lgan individ. Subyekt – bu mikroguruh, ijtimoiy guruh sinf, jamiyat hamdir. Tafakkur jarayoni amalga oshadigan bosh miya po’stlog’ida tafakkur muayyan insonning harakatlari, uning kechinmalari, his-tuyg’ulariga qaratilishi mumkin: bu holda ong o’zining alohida jihati – o’zlikni anglash sifatida amal qiladi, tafakkur (individ doirasida) nimaga qaratilgan bo’lsa, shu obyekt bo’ladi.

Subyekt negizi butun ijtimoiy yaxlitlikni tashkil etuvchi murakkab iyerarxiyadan iborat. Pirovard natijada bilim va donishmandlikning oliy yaratuvchisi – butun insoniyat. Uning tarixiy rivojlanishida uncha yirik bo’lmagan birliklar ajratiladi, bu birliklar sifatida ayrim xalqlar amal qiladi. Har bir xalq o’z madaniyatida qayd etiladigan me’yorlar, g’oyalar va qadriyatlarni yaratib, asrdan asrga bilish faoliyatining alohida subyekti sifatida o’tib keladi. U tabiat hodisalari, hayvonlar yoki o’simliklarning shifobaxsh xossalari, turli xalqlarning huquqlari va urf-odatlari haqida ma’lumotlar to’playdi. Jamiyatda maxsus vazifasi va mashg’uloti hayot uchun muhim ahamiyatga ega bo’lgan bilimlar yaratishdan iborat bo’lgan individlarning tarixiy guruhlari ajratiladi. Xususan, subyekti olimlar hamjamiyati bo’lgan ilmiy bilimlar shunday bilimlar jumlasidan. Bu hamjamiyatda qobiliyati, iste’dodi va bilimi bilan bilish sohasida yuksak natijalarga erishadigan ayrim individlar alohida o’rin tutadi.

Bu odamlarning ismlari tarixda ilmiy g’oyalar evolyusiyasidagi buyuk bosqichlar ramzi sifatida saqlanib qoladi.

Bilishning haqiqiy subyekti hyech qachon faqat gnoseologik xususiyatga ega bo’lmaydi: u o’z mayllari, qiziqishlari, fe’l-atvori, mijozi, aql yoki aqlsizlik, qobiliyat yoki qobiliyatsizlik darajasiga ega bo’lgan, irodali yoki irodasi bo’sh tirik shaxs. Biroq ko’pincha bilish subyekti deganda intellektual faollikning qandaydir shaxssiz mantiqiy bo’lagi tushuniladi.

Subyektning bilish faoliyati faqat muayyan tarixiy kontekstda aniq tushunchalarda namoyon bo’lishi mumkin. Ilmiy bilish nafaqat subyektning obyektga nisbatan, balki o’ziga, o’z faoliyatiga nisbatan ham ongli munosabatini, ya’ni tadqiqotchilik faoliyati shartlari, usullari, me’yorlari va metodlarini bilishi, an’analarni hisobga olishi va hokazolarni nazarda tutadi.

Borliqning muayyan parchasi izlanayotgan tafakkur diqqat markazidan o’rin olgach, bilish obyektini tashkil etadi, subyekt bilan «subyekt – obyekt» munosabatlariga kirishib, ma’lum ma’noda subyektning «mulki»ga aylanadi. Binobarin, subyektning ongiga bog’liq bo’lmagan o’zicha borliq va subyekt bilan yuqorida zikr etilgan munosabatga kirishgan borliq mavjud. U go’yo subyektni o’zini bilishga da’vat etadi. Bir so’z bilan aytganda, subyekt bilan munosabatga kirishgan obyekt oddiy borliq emas, balki u yoki bu darajada anglab yetilgan, ya’ni ong – o’zining bilishga intilishida ijtimoiy belgilangan ong daliliga aylangan borliqdir, shu ma’noda bilish obyekti endi ijtimoiy dalilga aylanadi.

Obyekt – bu subyektning bilish faoliyati qaratilgan narsa yoki hodisa. Asbob ham (o’rganilayotgan va ta’mirlanayotganida), boshqa individ ham, individ bilan bog’liq narsa va hodisalar ham obyekt bo’lishi mumkin. «Obyekt» tushunchasini obyektiv borliq bilan aralashtirmaslik kerak. Masalan, hayvonlarning hujayralaridagi xromosomalar ular sitologiya va genetikada o’rganish «obyekti»ga aylanishidan oldi ham obyektiv mavjud bo’lgan, biroq kashf etilganidan keyingina o’rganish «obyektlari»ga aylangan.

Bu tushunchalar nafaqat bilish faoliyati, balki amaliy va baholash faoliyati bilan ham bog’liq.

Bilish faoliyatida subyekt obyektsiz, obyekt esa – subyektsiz mavjud bo’lmaydi. Masalan, gen jonli narsalar tarkibida mavjud bo’lgan holda, nafaqat antik davrda, balki J.B.Lamark va Ch.Darvin uchun ham ilmiy tafakkur obyekti bo’lmagan. Olimlar bu ko’zga ko’rinmas biologik borliqni ma’lum vaqtgacha o’z bilish faoliyatining obyekti sifatida aniqlay olmaganlar. Bunga nisbatan yaqinda, dunyoning umumiy ilmiy manzarasida jiddiy o’zgarishlar yuz berganidan so’ng muvaffaq bo’lindi. Yoki, aytaylik, ilmiy tafakkur, texnika yutuqlari va ijtimoiy shart-sharoitlar atigi bir necha o’n yilliklar muqaddam Kosmosning olis kengliklarini tadqiqot obyektiga aylantirish imkonini berdi.

Hozirgi zamon gnoseologiyasida bilish obyekti va predmetini farqlash odat tusini olgan. Bilish obyekti deganda borliqning o’rganilayotgan amalda mavjud bo’laklari tushuniladi. Bilish predmeti – bu izlanayotgan fikrning diqqat markazidan o’rin olgan muayyan jihatlar. Masalan, inson juda ko’p fanlar – biologiya, tibbiyot, psixologiya, sosiologiya, falsafa va hokazolarning tadqiqot obyekti hisoblanadi. Biroq ularning har biri insonni o’rganishga o’z nuqtai nazaridan yondashadi: masalan, psixologiya insonning ruhiyati, ichki olami, xulq-atvorini, tibbiyot – insonning kasalliklari va ularni davolash usullarini o’rganadi va h.k. Binobarin, tadqiqot predmetiga tadqiqotchining muhim mo’ljali kiradi, ya’ni u tadqiqot vazifasi nuqtai nazaridan shakllanadi.

Ma’lumki, inson tarix yaratuvchisi, subyekti hisoblanadi, o’z tarixiy mavjudligining zarur shart-sharoitlari va asoslarini o’zi yaratadi. Ijtimoiy-tarixiy bilish obyekti odamlar tomonidan nafaqat o’rganiladi, balki yaratiladi ham, demak, obyektga aylanishdan oldin u yaratilishi, shakllantirilishi lozim.

Shunday qilib, ijtimoiy bilishda inson o’z faoliyatining mahsuli, amaliy faol jonzot bo’lgan o’zi bilan ham ish ko’radi. Bilish subyekti bo’lgan inson shu tariqa uning obyektiga ham aylanadi. Shu ma’noda ijtimoiy bilish insonning ijtimoiy o’zlikni anglash jarayonidir. Bunda inson tarixiy rivojlanish jarayonida yaratiladigan o’zining ijtimoiy mohiyatini o’zi uchun kashf etadi va o’rganadi.

Shu sababli ijtimoiy bilishda subyekt va obyektning o’zaro aloqasi murakkablashadi, bu yerda obyekt bir vaqtning o’zida tarixiy ijod subyekti hamdir.

Ijtimoiy bilishda hamma narsa va hodisalar inson sohasida aylanadi: bilish obyekti – odamlarning o’zi va ular faoliyatining natijalari, bilish subyekti ham insondir. Bilish jarayoni shohidlarning guvohliklari, hujjatlar, so’rovlar, so’rovnomalarsiz, odamlar yaratgan mehnat qurollari va madaniy yodgorliklarisiz bo’lishi mumkin emas.

Bularning barchasi ijtimoiy bilishga ma’lum darajada o’z ta’sirini o’tkazadi va uning o’ziga xos xususiyatlarini shakllantiradi. Ayni shu sababli ijtimoiy bilishda olimning grajdanlik pozisiyasi, uning ma’naviy qiyofasi, haqiqat ideallariga sodiqligi juda muhimdir.