Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

 
* * * 
Душман келишига қазиш ишлари ҳам ниҳоясига етди. Фақат бир жойдагина ҳандақ сал 
саёз ва сал энсизроқ бўлиб қолган эди. Жаноби Расулуллоҳ асосий хавф шу жойдан келишидан 
хавотирланиб, бу жойни алоҳида ҳимоя қилишни ўйладилар. 
Мўминлар хаяжонланишар эди. Чунки шу кунга қадар бунчалик катта қўшинни 
кўришмаган эди. Бу орада Қурайза қабиласидан келган бир элчи набийлар Султони Ҳазрати 
Пайғамбаримизни топди ва улар ўртадаги шартномани бузганларини маълум килди. 
Бу хабар яхшиликдан далолат эмасди... Шулар тинч турганида, ҳеч бўлмаса, улардан 
келадиган хавфнинг олдини олишга вақт кетказилмасди. Вахоланки, энди улар ҳам душман 
қўшини сафидан жой олишибди. 
Пайғамбаримиз (с.а.в.) туйқус келган бу хабарнинг тўғри ё нотўғрилигини аниқлаш учун 
Саъд ибн Муоз билан яна уч кишини вакил қилиб йўлга чиқардилар. Хабар тўғри бўлиб чиқса, 
мавҳумроқ ифодалар билан тушунтирилади. Агар яҳудийлар хали ҳам эски келишувга содиқ 
қолган бўлсалар, вазият очиқойдин айтилади. 
Вакиллар аҳвол янада ёмон эканига гувоҳ бўлишди. Устигаустак, яҳудийлар 
Пайғамбаримиз ҳақларида ёмон ва бўларбўлмас гаилар тарқатишган эди. Огоҳлантиришларига 
қарамай, ўрталарида ҳеч қандай хақ ва ҳукуқ қолмаганини айтишди. 
Катъиятли Саъд ибн Муоз уларга ўзлари тушунадиган тилда жавоб берди. Сўнгра 
вакиллар Мадинага қайтишди. 
— Адал ва Кора, — дейишди. 
Набийлар Султони (с.а.в.) жанобимиз дарров англадилар. Адал ва Кора қабилалари қандай 
хиёнат қилган бўлишса, Қурайза ҳам сўзидан қайтди, хиёнат қилди дейишгани эди бу. 
Пайғамбаримиз ҳандақ ёнида тошлар билан ўраб қўйилган вақтинчалик масжидга 
кирдилар, кўйлакларига ўраниб, анча пайтгача ўтирдилар. Эҳтимол, ҳар доимгидек, Буюк 
Мавлодан мадад сўрагандирлар, яҳудийларнинг хиёнатлари каршисида мўминларнинг довдираб 
қолмасликларини истаб дуо қилгандирлар. Ниҳоятда хафа эканликлари билиниб турарди. 
Мунофиқларга яна қулай фурсат туғилди: мўминларни чўчитиш мақсадида завқшавқ 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий 
www.ziyouz.com кутубхонаси 
131
билан ташвиқот қила бошлашди: 
— Муҳаммад бизга Кисронинг, Қайсарнинг саройларига эгалик қилишимиздан гапирган 
эди. Ваҳолнки, бу ерда биз ҳатто кичик ҳожатга ҳам боролмайдиган ҳолда
м
из. Гапининг туруми 
борми ўзи... 
Бу каби ёқимсиз гапсўзлар билан мўминлар ўртасига фитна, қалбларига қўрқув солишга 
ҳаракат қилишарди. 
— Оллоҳнинг расули бизга ваъда килганларнинг бари ёлғон экан. Қайтинглар, эй Ясриб 
халқи, ҳеч бўлмаса жонларингизни сақлаб қолинглар! — деганлар чиқди. 
Бу орада ҳақиқий мўминлар душман қўшинини кўрган заҳотлари: «Оллоҳ ва Расулининг 
бизга берган ваъдаси мана шудир. Оллоҳ ҳам, Расули ҳам тўғри хабар берди», дейишди. 
Душманларнинг ниҳоятда кўп қўшин билан келиши уларнинг имонларини орттирди, холос.