Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
126
Расулуллоҳ баъзан Абдуллоҳ ибн Равоҳанинг ушбу байтини ўқирдилар: «Оллоҳим, сен 
бўлмасанг, ҳидоят йўлини тополмас, садақа бермас, намоз ўқий олмас эдик. Устимизга ҳузур ва 
сукунат индир. Душман билан тўқнашганимизда оёқларимизга куч, қалбларимизга матонат бер. 
Улар бизга нисбатан ноҳақлик қилдилар, фитна чиқардилар, биз эса бу фитнадан ўзимизни 
четга олдик ва йироқ турдик». 
Расули кибриё «четга олдик ва йироқ турдик» маъносидаги охирги «абайна» калимасини 
айтаётганда овозларини баландлатар, «абайна... абайна...» дея такрор қилар эдилар. 
 
* * * 
Ҳандақ қазилаётганида ниҳоятда катта бир харсангтош чиқди. Мўминлар қанча 
уринишмасин, уни парчалай олишмади. Иттифоқо, ҳолдан тойган саҳобалардан бири 
Пайғамбаримизга: 
— Эй Оллоҳнинг пайғамбари, бир улкан тошга дуч келдик, қанча уринмайлик, уни 
бўлаклашга кучимиз етмаяпти, — деди. 
— Мен ҳам бир уриниб кўрайчи, — деб марҳамат қилдилар Расули акрам ва ҳандаққа 
тушдилар. Қўлларидаги асбоб билан тошга қаттиқ урдилар. Харсангтош майдамайда бўлиб 
кетди. Бошқа бир ривоятда бу тошни уч зарбада парчалаганлари, ҳар сафар тошга урганларида 
навбати билан Яман, Шом, Эрон ҳудудлари фатҳ этилажагини марҳамат қилганлари айтилади. 
Ҳаво совуқ, иш қийин, озиқовқат танқис эди. Шароит оғир бўлишига қарамай, мўминлар 
жонларини аямай ишлашар, мунофиқлар эса ё ўзларини гўё ишлаётган каби кўрсатар, ё пайт 
пойлаб, биттаиккитадан жуфтакни ростлаб қолишар эди. 
Мўминлар жуда зарур бўлгандагина Пайғамбаримизнинг олдиларига келар, у кишига 
шароитни тушунтириб, рухсат сўрашар эди. Бу орада Буюк Мавлонинг муқаддас ваҳийини олиб 
келаётган Жаброили амин пайғамбарлар Султони Муҳаммадга (алайҳиссалом) ушбу оятларни 
етказди: 
«Албатта, мўминлар Оллоҳга ва Унинг пайғамбарига имон келтирган зотлардир. Улар 
(Пайғамбар) билан бирон муҳим иш устида бўлган вақтларида то ундан изн сўрамагунларича 
кетмаслар. Сиздан изн сўрайдиган зотлар — ана ўшалар Оллоҳ ва Унинг пайғамбарига имон 
келтирадиган зотлардир. Энди қачон улар сиздан баъзи бир ишлари учун изн сўрасалар, бас, 
улардан ўзингиз хоҳлаган кишиларга изн беринг ва Оллоҳдан уларни мағфират қилишини 
сўранг. Албатта, Оллоҳ мағфиратли, меҳрибондир. (Эй мўминлар,) Пайғамбарни чақиришни 
ўрталарингизда бир-бирларингизни чақириш каби қилмангизлар (яъни, у зотни ҳурматэҳтиром 
билан: «Эй Оллоҳнинг пайғамбари», деб чақиринглар). Сизлардан беркинган ҳолларида 
(Пайғамбар ҳузуридан) суғурилиб чиқиб кетадиган кимсаларни Оллоҳ яхши билур. 
(Пайғамбарнинг) амрига хилоф иш қиладиган кимсалар ўзларига бирон фитнакулфат етиб 
қолишидан ёки аламли азоб етиб қолишидан ҳазир бўлсинлар! Огоҳ бўлинглар, осмонлар ва 
Ердаги бор нарса, шакшубҳасиз, Оллоҳникидир. У зот сизлар устида турган нарсани (яъни, 
мўмин ё мунофиқлигингизни) ҳам, (барча бандалар) Узига қайтариладиган (қиёмат) кунини ҳам 
яхши билур, бас, уларга (ўша кунда) қилиб ўтган амалларининг хабарини берур. Оллоҳ барча 
нарсани билгувчидир» (Нур, 62-64.)