Microsoft Word saodat asri 3 ziyouz com doc

www.ziyouz.com кутубхонаси 
116
қутулишини буюрдилар. 
Бу олтин қарзни тўлашга етмас эди, аммо уни Салмон бир пайтлар кўчат ўтқазган муборак 
қўлдан олди. 
Кирк уққа олтин доналаб ўлчанди. Олтиндан керагича кесиб, яҳудийнинг кўзи олдида 
тортилиб ва биттабитта берилди. Яҳудий ҳам, Салмон ҳам «ер тескари айлансада, бу олтин қирқ 
уққа чиқмайди» деб ўйлаган олтин парчаси, нетонг, қарз тўланганидан кейин ҳам камаймасдан 
турар эди. 
—Мендан қарзингни тўла олдингми, дўстим? 
—Ҳа, олдим, эй Салмон. 
⎯ Ундай бўлса, келишувимизга биноан мен озод бўлишим керак. 
— Ҳа, шу ондан эътиборан сен ҳурсан, истаган томонингга кетишинг мумкин. 
Салмон узоқ йиллар қўлида ишлаган хўжайини билан хайрлашди. Энди унинг бутун ҳаёти 
Жаноби Расулуллоҳнинг (с.а.в.) ёнларида, хизматларида ўтажак. Бундан кейин у жума 
намозларини буюк Имомнинг орқаларида туриб адо қилади. Бадр ва Уҳуд жангларига қатнаша 
олмагани уни ўкситган эди, аммо кейинги ғазотларнинг ҳеч биридан қолмайди. Доимо Расули 
акрамнинг (с.а.в.) қаватларида бўлади. 
Шундай қилиб, Салмон фазилат пиллапояларини биттабитталаб босабоса, ниҳоят, Жаноби 
Сарвари анбиёнинг (с.а.в.) ҳузурларига ва ўзлари меҳрмуҳаббат қўядиган дўстларининг 
даврасига етишди. 
 
ИККИНЧИ БАДР 
Уҳуд жангида исталган натижага эришган ва Маккага ғолиб кўмондон бўлиб қайтаётган 
Абу Суфён ўша куни жанг майдонини тарк этар экан: «Келаси йили сизлар билан учрашадиган 
жойимиз Бадр бўлади!» дея ҳайқирган эди. 
«Бундан сўнг биз мусулмонларни ҳамиша енга оламиз!» дея ғурурга кетиб ва Ухуддаги 
ғалабадан маст бўлганидан рақибларига сўнгги ва ҳал қилувчи зарбани Бадрда беришига қаттиқ 
ишонар эди! 
Орадан ойлар ўтди. Шу ўтган вақт ундаги бу қатъиятни ҳам секинаста сўндирди. Бадр 
кунлари яқинлашган сайин ичига бир қўрқув, ғулғула тушиб, бир неча юз чақиримлик жойга 
бориш заҳматини энди яқиндан ҳис эта бошлади. 
Йил қурғокчилик билан ўтарди. Бунинг устига, мусулмонлар интиқом орзуйи билан 
урушга отланишган. «Қандай бўлмасин, муаммони Маккадан ажралмаган ҳолда ҳал қилиш 
керак», деган карорга келди. Бир куни Каъбани тавоф этаётган бир одамни кўриб, ичидан 
севинч босиб келди. 
— Наҳот, кўриб турганим Нуайм ибн Масъуд бўлса?! — деди тотли бир овозда. 
—Ҳа, эй Абу Суфён, адашмадинг, менман? 
—Қаёқлардан сўраймиз? 
—Ясриб томонлардан. 
—Қани, гапир, нима гаплар у ёқларда? 
— У ёқдаги гаплар сени қувонтирадиган эмасов, эй Қурайшнинг буюги. 
— Нимага бундай деб ўйлайсан? 
— Муҳаммад ва ўртоқлари Уҳуд кунига бадал бўлсин деб сен билан Бадрда учрашишга 
қизғин тайёргарлик кўришмоқда. 
— Ҳазиллашмаяпсанми, ишқилиб? 
Нуайм қўлини Каъба деворига тегизиб: 
— Бу Байтнинг ёнида хазил ҳаром эканини биласанку! Буни мен ҳам яхши биламан! — 
деди. 

---

Саодат асри қиссалари. 3-китоб. Аҳмад Лутфий