ﺎًّﻴِﻠَﻣ ﻲِﻧْﺮُﺠْها
)
٤٦
(
«Ey Ibrohim, sen mening xudolarimdan yuz o‘giruvchimisan, agar gaplaringni bas qilmasang,
albatta seni tosh bilan uraman. Mening uyimdan chiqib ket!»
Unga javoban Ibrohim (a.s.):
ِإ ﻲِّﺑَر َﻚَﻟ ُﺮِﻔْﻐَﺘْﺳَﺄَﺳ َﻚْﻴَﻠَﻋ ٌمﻼَﺳ َلﺎَﻗ
ﺎًّﻴِﻔَﺣ ﻲِﺑ َنﺎَآ ُﻪﱠﻧ
)
٤٧
(
«Ey ota, salomat bo‘ling, men Robbimdan gunohlaringgizni kechirishini so‘rayman, chunki Robbim
menga saxovati keng zotdir»,(Maryam, 43-47.)
- deb dilshikasta, ko‘ngillari og‘rigan holda chiqib ketdilar.
Ibrohim (a.s.) otalarini hidoyatga chaqira olmaganlaridan keyin qavmlarini ochiq da’vat qilishga o‘tdilar. Har
bir guruh o‘z butlarini maqtar ekan, Ibrohim (a.s.) ularga:
َنﻮُﻔِآﺎَﻋ ﺎَﻬَﻟ ْﻢُﺘْﻧَأ ﻲِﺘﱠﻟا ُﻞﻴِﺛﺎَﻤﱠﺘﻟا ِﻩِﺬَه ﺎَﻣ ِﻪِﻣْﻮَﻗَو ِﻪﻴِﺑﻷ َلﺎَﻗ ْذِإ
Do'stlaringiz bilan baham: |