Volume ǀ issue ǀ

ǀ
ISSUE 1 
ǀ
2022
324 
UZBEKISTAN |
www.caajsr.uz
 
 
Prof. E.Begmatovning yozishicha, leksikada sistemalilik tilning boshqa 
sathlaridagi kabi yaqqol ko‘zga tashlanib turmaydi. Leksik birliklar miqdor jihatidan 
fonema, morfemalarga nisbatan ancha ko‘p va davriy beqarorlik xususiyatiga ega. Shu 
bois, leksikani bor ko‘lami bilan aniqlash va tadqiq qilish imkoniyati yo‘q. Shunga 
qaramasdan, leksik sistemani ilmiy tasniflashning muayyan metod va usullari mavjud. 
Aytilganlar asosida shunday xulosaga kelish mumkinki, leksemalarning tematik 
maydonlarini, leksemaning mazmuniy guruhlari va to‘dalarini, ular o‘rtasidagi 
ma’noviy munosabatlarni o‘rganish o‘zbek tili leksikologiyasining istiqbolli 
yo‘nalishlaridan birini tashkil qiladi. 
Bir mavzu doirasiga kirgan, leksik birliklarni atroflicha tadqiq etish, ularning 
lisoniy belgilarini aniqlash va turli maqsadlarga mo‘ljallangan lug‘atlar, glossariylar 
yaratish semantik nazariyasi bilan bog‘liq. 
Sh.Rahmatullayevning frazemalar va omonimlar, A.Hojiyevning sinonimlar, 
mualliflar guruhining antonimlar, X.Berdiyorova, R.Rasulovlarning paremiologik 
birliklar va hokazolarga bag‘ishlangan lug‘atlarini bunga misol qilib keltirish mumkin. 
Mazkur lug‘atlarda leksemalarning ichki va tashqi aloqalari asosida ularning 
paradigmatik va sintagmatik xususiyatlari ochib berilgan. 
Masalan, prof. Sh.Rahmatullayev frazemalarning semantik tabiati, ichki sintaktik 
qurilishi, paradigmatik formalari, sintaktik qurshov va variantlanishi haqida o‘rinli 
xulosalar chiqargan. Bular o‘z navbatida boshqa ilmiy qarashlar bilan birgalikda sistem-
struktur tilshunoslikning uchinchi yo‘nalishi rivoji uchun turtki bo‘lib xizmat qildi, 
desak bo‘ladi. 
Semantik maydon nazariyasi asosida sohalararo alohida ilmiy-tadqiqot ishlari olib 
borish, asosan, 70-80-yillardan boshlandi. Shu munosabat bilan o‘zbek tili 
leksikologiyasi tavsifiy bosqichdan yangi nazariy bosqichga ko‘tarildi. Bu bosqich 
leksikani ma’lum bir semantik guruhlardan, muayyan ma’no elementlarining 
munosabatlaridan tashkil topgan yaxlit bir sistema sifatida o‘rganish bilan 
xarakterlanadi. 
An’anaviy tilshunoslikda leksemalarning ichki va tashqi tomonidagi yirik 
munosabat turlari (omonim, sinonim, antonim)gagina asosiy e’tibor qaratilgan bo‘lsa, 
sistem-struktur yo‘nalishdagi ilmiy izlanishlar natijasida ma’noviy munosabatlarning 
giponimiya (jins-tur), partonimiya (butun-bo‘lak), graduonimiya (darajalanish), 
ierarxonimiya (pog‘onalanish) kabi turlari yuzaga chiqarilmoqda. 
Til birliklarining dialektika qonuniyatlari asosida bir yerga jamlanishi, alohida 
leksik-semantik guruhlarni tashkil qilishi hamda shu guruh ichidagi boshqa a’zolardan 
ma’lum bir belgilar asosida farqlanishi sabablari keng ko‘lamda tadqiq qilindi.