Vatan himoyachilari kuni

(sahnaga Bobur va yosh yigitcha chiqadilar.)

BOBUR ARMONI.

Yigitcha: Nigohim suratingda, bobojon,

Termulib boqasan-shohi jahon.

She’rlaringni men o’qiyman hayron,

Senchi, yig’laysan, giryangdir nihon.

Nechun muncha iztirob, bobojon?

Sen so’yla menga, qolmasin pinhon.

Olam aro ne kam edi senga?

Neki ista, bari edi jam senga.

Shahanshohlar ichra eding tanho,

Ham she’riyat mulki ichra bebaho.

So’yla, nasihating esda tutarman,

Bobur: Eh, nabiram, eshitgil nasihatim,

Shunday mening achchiq haqiqatim

Qismat menga achchiqlik bilan boqdi,

Ketar chog’im Amu ham yig’lab oqdi.

So’ylay Sirdaryoning sirlaridanmi,

Farg’onaning go’zal qirlaridanmi.

Bolaligim o’tdi xush Andijonda,

O’zim ketar, hushum-chi, qoldi anda.

Go’zal Vatanim erdi Andijon,

Tashlab ketdimu, g’arib bo’ldi jon.

So’ng nelar qilmadi bu notavonim,

Vale Hind yurtda band bo’ldi jonim.

Qonu qardosh xalqimdan judolik

Menga shoh emas, bo’ldi gadolik.

Qushlar qaytdi, men qaytolmadim,

Bir umr niyatimga etolmadim.

Qabr aro chekmayin deb aziyat,

“Qobulga ko’ming” deb qildim vasiyat,

Balki esar goho yurtim shamoli,

Yomg’irdek qonar qadrim niholi.

Vataning qadrin bilmassan uncha

Men kabi sargardon bo’lmaguncha.