Ва ўрта махсус таълим вазирлиги

Флуоресцент зондлар усули. Ушбу усулда махсус кимёвий органик моддалар - зондлардан фойдаланилади. Зонд ”тикилган” биомолекулага маълум бир тўлқин узунлигидаги нур билан таьсир этганимизда, ушбу молекула қўзғалган ҳолатга ўтади ва ўзидан бошқа тўлқин узунлигидаги нурни чиқаради ҳамда ушбу нур спектри флуориметр асбоби билан ўлчанади. Флуоресценция усули билан макромолекулаларнинг конформация ҳолати, хромофор гуруҳларнинг ҳаракатчанлиги, баъзи ионларнинг мембраналар орқали транспорти ўрганилади.
Доиравий дихроизм усули асосида қутбланган нурнинг оптик фаол молекулага таъсири ётади. Макромолекулаларнинг турли қисмлари анизотроп бўлганлиги сабабли нурни турлича ютади, ҳамда ушбу спектрларни ёзиб олиш мумкин.
ИК-спектроскопия усуллари билан инфрақизил нур ёрдамида макромолекулаларнинг иккиламчи структураси ва тўлқинсимон динамикаси ўрганилади.
Дифференциал спектрофотометрия усули макромолекулаларнинг конформацион ҳолати, хромофор гуруҳларнинг эритувчи молекулалари билан ўзаро таъсирини ўрганади.
Электрон парамагнит резонанс (ЭПР) усули билан макромолекулалар конформацияси, структуралар ва гидрат қаватлари локал ҳаракатчанлигини аниқланади.
Ядро магнит резонанс усули макромолекулалар ва айрим гуруҳларининг конформациясини, динамик хоссалари, лигандларнинг боғланиш даражасини аниқлашда қўлланилади.
Юқорида кўриб чиқилган усуллардан ташқари потенциометрия, рН-метрия, фотометрия ва полярография усуллардан биофизикада кенг фойдаланилади.
1.4. Ўзбекистонда биофизиканинг ривожланиши

Биофизика фанининг шаклланишида кўпгина физик, кимёгар ва физиолог олимларнинг хизматлари катта бўлди. XVIII аср охирлари ва XIX аср бошларида биофизика алоҳида фан сифатида ўрганила бошланди. Гельмголцнинг биологияда термодинамика ҳамда энергетика муаммолари, сезги органлари ва қўзғалишни нерв толалари бўйича ўтиши устида илмий ишлари, рус олими И.М. Сеченовнинг физик-кимёвий услубларни физиологияга қўллаши, нафас олиш жараёни динамикаси, биологик суюқлик ва газлар аралашмасини ҳисоблаш каби тадқиқотлари алоҳида аҳамиятга эга.

Физколлоид кимё ютуқларини биологияда қўллаш натижасида муҳим жараёнларнинг механизмларини тушунишга ва илмий асосларини яратишга муваффақ бўлинди. Биофизикани фан сифатида тан олинишида олимлар Лёб ва Шаделарнинг хизматлари катта бўлди. Уларнинг партеногенез, яллиғланиш ва серпуштлилик каби жараёнларни физик кимёвий нуқтаи назардан ўрганиши катта аҳамиятга эга бўлди. Россияда олимлардан П.П.Лазарев, С.И.Вавилов, П.А.Ребиндер, Н.К.Колцова, Б.Н.Тарусов, В.В. Ефимов, С.В.Кравковларнинг фундаментал тадқиқотлари натижасида ўзига хос биофизика мактабига асос солинди. Ўтган асрнинг ўрталарида биофизиканинг ривожланишида собиқ Иттифоқ Фанлар академиясининг Биофизика институти, М.В.Ломоносов номидаги Москва давлат университети Биофизика кафедраси илмий ходимларининг тадқиқотлари катта аҳамиятга эга бўлди.
Ўзбекистонда биринчи бор 1963 йилда академик Ё.Х.Турақулов Тошкент Давлат университетида биокимё ва биофизика кафедрасига асос солди ва ушбу кафедрада биофизик мутахассислар тайёрлана бошланди.