Uyalib, boshini chaqaloqning bagʼrigʼa tiqib oldi

Аnvar kulib qoʼydi. — Siz menim doʼstimga qattigʼ tikildingiz... (Mehrobdan chayon, 96-bet)	— Bu pul oʼzimga, deb oʼylamang, — dedi Аnvar Toyir akaning qoʼlini itarib, — siz bu pulga oʼtun, magiz, ortib qolsa choy olasiz. Sultonali akam bilan kelganimizda gulxanni bundan ham katta qilib berasiz. — Sizlar kelsalaring hammasiyam oʼzimizdan topiladi. Аnvar pulni olmadi. Toyir aka maslahat soʼragʼandek Sultonaliga qaradi. Sultonali duo qilib oling, degan kabi ishorat qildi. Toyir akaning duosidan keyin chiqdilar. (Mehrobdan chayon, 96-bet)		. Kecha Samad boʼqoqni koʼchada uchratib, piching otdi: "Mirzaboshimning tegiga suv kelipti-ya, gapingni toʼgʼri chiqishigʼa qara, Samad?" — dedi. Chunki Аnvarga borib aytkan xabarni shu Samad boʼqoqdan eshitkan edi. Samad boʼqoq uning bu pichingidan qizardi: "Qulogʼimgʼa yanglish kirgan ekan-da, ablah!" deb gapni kulgulikka burdi. Safar boʼzchi ham "payrav" qildi. "Bir qoʼchqorning boshi ketkuncha, minglab qoʼyning boshi kesilar emish, deb ayt domlanggʼa!" dedi. (Mehrobdan chayon, 96-bet)		— Men itdan qoʼrqaman-da. — Bizning koʼchada it yoʼq-ku, tentak, qoʼrqsang eta-metan bor. Аgar imom pochchang endi ketavur desa-chi, Mamatqul, xoʼb, deb hujradan chiq-da, hech kimga bildirmay, darchaning tegidan gapni eshit, haymi?,-dedi Sultonali Mamatqul nima uchundir iljayib qoʼydi va maʼqul degan kabi bosh irgʼatdi. (Mehrobdan chayon, 98-bet)
— Tikilishka — tikildim, — dedi Sultonali mirzo jiddiy, — siz loaqal shuni ham joʼnatmasangiz, men ketaman. Muftilarning aftini koʼrib qiynalar edim. Endi bu uchunchi iflosning yuziga qarashqa toqatim qolmadi! Sultonali jiddiylashkan edi, Аnvar yana qarshi borishni muvofiq koʼrmadi. — Xoʼb, — dedi, — siz shuni maslahat koʼrsangiz, joʼnatayliq. (Mehrobdan chayon, 97-bet)	Bir necha kunlardan beri Safar boʼzchi xursand edi. Mulla Аbdurahmonning xizmatdan chiqishigʼa oʼzim sabab boʼldim, deb oʼylar; oʼz soʼzi bilan mulla Аbdurahmon kabi bir kishining suvgʼa tushkan nondek shilqillab qolishigʼa: "Koʼrpangga qarab oyogʼ uzat, mullavachcha!" deb oʼzicha kulib qoʼyar edi. (Mehrobdan chayon, 97-bet)		— Muhri butun ekan. Bir pulga oʼn paysa holva berarmikin, Safar aka? — Nega bermasin. Chaqani choʼntagingga solib qoʼy, qolgʼanini soʼzlab boʼgʼaningdan keyin olasan. Katta domlalar kengashka kelgan ekanlar, degin? — Ha... Chaqamni belbogʼimga tugsam tushib qolmasmikin? — Hozir tugma, mendan yana besh pulni olgʼaningdan keyin, qoʼshib tugarsan. Mamatqul qoʼlidagʼi pulni jaraqlatib oʼynadi va shuning orqasidan ijirgʼanib shikoyatlandi: (Mehrobdan chayon, 99-bet)		Mamatqul bir oz oʼylanib, belidagi chaqa tugunini qoʼli bilan ushladi, Safar akaning "qoʼrqmaysanmi" savoliga javob bermay, borib eshikni ochdi va yugurgancha chiqib ketdi. (Mehrobdan chayon, 99-bet)
Sultonali uni "Safar aka" deb xitob qila boshladi va mulla Аbdurahmonning keyingi ahvolidan soʼradi. Safar boʼzchi mulla Аbdurahmonning boʼshatilgʼanidan xursandligini izhor qildi va uning labi gezarib yurgʼanini soʼzlab, Sultonalini koʼldirdi. — Shunchalik holing bor ekan, dumingga qumgʼon bogʼlashing nima hojat edi, deb kulaman. Egri toʼnkaga — egri toʼqmoq; mirzam xoʼb yaxshi ish qilgʼanlar-da. (Mehrobdan chayon, 100-bet)		— Ular qaysi kun shu maslahatni qilgʼan edilar? — deb soʼradi Sultonali mirzo. — Oʼtkan kun, taqsir. — Yaʼni orada kecha panjshanba oʼtkan? — Bali, bali. Sultonali boshini chayqab tebrandi. Soʼngra mirzo Аnvarning koʼklamga chiqib uylanmakchi boʼlgʼanini, qiz esa, shu uyning bolasi ekanini, domlalar mirzo Аnvarning obroʼsini toʼkish fikriga tushkanliklarini soʼzlab chiqdi: — Rahmat sizga, Safar aka, — dedi Sultonali. (Mehrobdan chayon, 103-bet)		Sultonali mirzo shu jumla ustida oʼyladimi yoki boshqacha bir andisha uni mashgʼul etdimi, baharhol, birar daqiqa chamasi soʼzsiz xayol surib qoldi. Safar boʼzchi esa, bu holdan bad olib,