U. V. G‘afurov, B. E. Mamarahimov, Q. B. Sharipov, F. O. Otaboyev

4–chizma. Real mahsulot o‘sishini aniqlab beruvchi omillar. 
Amaliy hayotda iqtisodiy o‘sishni susaytirib turuvchi omillar ham mavjud 
bo‘ladiki, ular mehnat muhofazasi, atrof muhitning ifloslanishi kabi holatlar 
natijasida kelib chiqadi. Keyingi yillarda respublikamizda davlat tomonidan atrof-
muhit ifloslanishining oldini olish, xodimlar mehnat sharoitini yaxshilash va 
sog‘lig‘ini muhofaza qilishni tartibga solishda muhim tadbirlar amalga oshirildi. 
Bu o‘z navbatida iqtisodiy o‘sish sur’atiga salbiy ta’sir ko‘rsatadi. Chunki bunday 
tadbirlarni amalga oshirish tegishli xarajatlarni taqozo qiladi. Shu orqali mehnat 
unumdorligini oshirish uchun zarur bo‘lgan mablag‘lar boshqa tomonga jalb 
qilinadi. 
 
3. Iqtisodiy o‘sish modellari 
 
Iqtisodchi olimlarning iqtisodiy o‘sish omillarini o‘rganish hamda uning 
kelgusidagi natijalarini bashorat qilish borasidagi tadqiqotlari pirovardida turli 
iqtisodiy o‘sish modellarining yaratilishiga olib keldi. Bu modellar o‘z mazmuniga 
ko‘ra bir-birlaridan farqlansada, ularning asosida ikkita nazariya – makroiqtisodiy 
muvozanatning keynscha (keyinchalik neokeynscha) nazariyasi hamda ishlab 
chiqarishning klassik (keyinchalik neoklassik) nazariyasi yotadi.
1. Band bo’lgan ishchilar soni 
2. Ishlagan kishi-soatlarining 
o’rtacha miqdori
 
1.
Tеxnika taraqqiyoti 
2.
Kapital qo’yilmalar hajmi 
3.
Ta’lim va malaka tayyorgarligi 
4.
Rеsurslarni joylashtirish 
samaradorligi 
5.
Boshqa omillar 
Mеhnat 
sarflari
 
Mеhnat 
unumdor-
ligi
 
Ishlab
chiqarishning 
rеal hajmi
 

---

176 
Iqtisodiy o‘sishni tahlil qilishda neoklassik nazariya namoyondalari quyidagi 
noto‘g‘ri nazariy shartlarga asoslanadilar: 
1)
mahsulotning qiymati barcha ishlab chiqarish omillari tomonidan 
yaratiladi; 
2)
ishlab chiqarish omillarining har biri o‘zining keyingi qo‘shilgan 
mahsulotiga tegishli ravishda mahsulot qiymatini yaratishga hissasini qo‘shadi. 
Shunga ko‘ra, bunga javoban barcha keyingi qo‘shilgan mahsulotga teng keluvchi 
daromad ham oladi; 
3)
mahsulot ishlab chiqarish va buning uchun zarur bo‘lgan resurslar 
o‘rtasida miqdoriy bog‘liqlik mavjud; 
4)
ishlab chiqarish omillarining erkin tarzda amal qilishi hamda ular 
o‘rtasida o‘zaro bir-birining o‘rnini bosish imkoniyati mavjud. 
Biz oldingi boblarda aytganimizdek, neoklassik va boshqa ayrim 
yo‘nalishdagi nazariyotchilar bu yerda ham ikkita uslubiy xatoga yo‘l qo‘yadilar: 
1)
ular ishlab chiqarish omillarining barchasi bir xil qiymat yaratadi, ular 
qiymatni yaratishda baravar ishtirok etadi, deb hisoblaydilar. Xolbuki, barcha 
ishlab chiqarish vositalari hech qanday yangi qiymat yaratmaydilar, balki 
o‘zlarining qiymatlariga teng miqdordagi qiymatni jonli mehnat yordamida yangi 
yaratilgan mahsulotga o‘tkazadilar. Lekin barcha omillar yaratilgan va o‘sgan 
(ko‘paygan) mahsulotning nafliligini yaratishda qatnashadilar; 
2)
ular doimo barcha omillar ichida jonli mehnatning faol rol o‘ynashini, 
qolganlari esa passiv rol o‘ynashini unutadilar. Chunki hech bir tabiiy resurs, 
kapital resurlari jonli mehnat tomonidan harakatga keltirilmasa, o‘zicha harakatga 
kela olmasligi, irib-chirib o‘z joyida ham jismonan, ham qiymati yo‘q bo‘lib 
ketishi, ularning qiymati faqat jonli mehnat tomonidan saqlab qolinishi million 
yillardan beri milliard martalab tasdiqlanib kelmoqda. Lekin negadir ularning 
bunga e’tibor bergisi kelmaydi.
Neoklassik model ko‘p omilli hisoblanib, amerikalik iqtisodchi P.Duglas va 
matematik Ch.Kobb yaratgan ishlab chiqarish funksiyasi asos qilib olingan. Kobb-

---

177 
Duglas modeli orqali ishlab chiqarish hajmining o‘sishida ishlab chiqarish turli 
omillarining ulushini aniqlashga harakat qilinib, u quyidagicha ifodalanadi: 


L
AK
Y

, 
bu yerda: 
Y – ishlab chiqarish hajmi;
K – kapital sarflari; 
L – ishchi kuchi sarflari; 
A, 

, 

- ishlab chiqarish funksiyasining koeffitsientlari: 
A – mutanosiblik koeffitsienti;

va 

- ishlab chiqarish hajmining ishchi kuchi va kapital sarflari bo‘yicha 
elastiklik koeffitsienti. 
Elastiklik koeffitsienti bir ko‘rsatkich miqdorining o‘zgarishi natijasida 
boshqa bir ko‘rsatkich miqdorining o‘zgarishi darajasini ifodalaydi. Shunga ko‘ra, 

koeffitsienti kapital sarflarining 1%ga o‘sishi ishlab chiqarish hajmining necha 
foizga o‘sishini, 

koeffitsienti esa ishchi kuchi sarflarining 1%ga o‘sishi ishlab 
chiqarish hajmining necha foizga o‘sishini ko‘rsatadi. 

va 

ning yig‘indisi ishchi 
kuchi va kapital sarflarining bir vaqtning o‘zida 1%ga o‘sishi ishlab chiqarish 
hajmining necha foizga o‘sishini ko‘rsatadi. 
Ch.Kobb va P.Duglas o‘z tadqiqotlarida AQSH qayta ishlash sanoatining 
1899-1922 yillar mobaynidagi ish faoliyatini tahlil qilib, ishlab chiqarish 
funksiyasining ko‘rsatkichlarini aniqlashga harakat qilganlar:
75
,
0
25
,
0
01
,
1
L
K
Y



. 
Bu ko‘rsatkichlar shuni anglatadiki, o‘sha davrda AQSH qayta ishlash 
sanoatida kapital sarflarining 1%ga oshirilishi ishlab chiqarish hajmini 0,25%ga, 
ishchi kuchi sarflarining 1%ga oshirilishi esa ishlab chiqarish hajmini 0,75% ga 
oshishiga olib kelar ekan.
Keyinchalik Kobb-Duglasning ishlab chiqarish funksiyasini golland 
iqtisodchisi YAn Tinbergen yanada takomillashtirib, unga yangi omil – texnika 

---

178 
taraqqiyoti ko‘rsatkichini kiritdi. Natijada ishlab chiqarish funksiyasi formulasi 
quyidagi ko‘rinishni oldi: 
rt
e
L
AK
Y




1
, 
bu yerda: e
rt
– vaqt omili. 
Ishlab chiqarish funksiyasiga vaqt omilining kiritilishi endilikda nafaqat 
miqdor, balki «texnika taraqqiyoti» atamasi orqali uyg‘unlashuvchi sifat 
o‘zgarishlari – ishchi kuchi malakasining o‘sishi, innovatsiya jarayonlarining 
kuchayishi, ishlab chiqarishni tashkil etishning takomillashuvi, jamiyat miqyosida 
ma’lumotlilik darajasining oshishi va boshqalarni ham aks ettirish imkonini berdi. 
Iqtisodiy o‘sishning keynscha modeli makroiqtisodiy muvozanatning 
keynscha nazariyasini rivojlantirish va unga tanqidiy yondoshish natijasida 
vujudga kelgan. Bu modellar orasida ingliz olimi R.Xarrod va amerikalik olim 
E.Domarning iqtisodiy o‘sish modellari e’tiborga molik hisoblanadi. Har ikkala 
modelning umumiy jihatlari mavjud bo‘lib, ular quyidagilar orqali shartlanadi: 
1) ular neoklassik modellardan farqli o‘laroq bir omilli model hisoblanadi. 
Ya’ni bu modellarda milliy daromadning o‘sishi faqat kapital jamg‘arishning 
funksiyasi hisoblanib, kapital samaradorligiga ta’sir ko‘rsatuvchi ishchi kuchi 
bandligining oshishi, FTT yutuqlaridan foydalanish darajasining o‘sishi, ishlab 
chiqarishni tashkil etishning yaxshilanishi kabi boshqa barcha omillar nazardan 
chetda qoldiriladi; 2) ishlab chiqarishning kapital sig‘imi ishlab chiqarish omillari 
narxlarining nisbatiga bog‘liq bo‘lmay, faqat ishlab chiqarishning texnik sharoitlari 
orqali aniqlanadi. 
Neokeynscha modelda investitsiyalarning o‘sishi iqtisodiy o‘sish va uning 
sur’atlarini belgilovchi omil hisoblanib, u bir tomondan, milliy daromadning 
o‘sishiga imkon yaratadi, ikkinchi tomondan esa, ishlab chiqarish quvvatlarini 
kengaytiradi. O‘z navbatida daromadning o‘sishi bandlikning oshishiga imkon 
yaratadi. Investitsiya hajmining ko‘payishi natijasida kengaygan ishlab chiqarish 
quvvatlari daromadning o‘sishi orqali to‘liq ishga tushirilishi lozim. 
Shunga ko‘ra, E.Domarning modelida quyidagi tenglik orqali muvozanatning 
ta’minlanishi shart qilib qo‘yiladi: 

---

179