GULLIVERNING SAYOHATLARI
Jonatan Svift
Gulliver uyg‘onganida hammayoq yop-yorug‘ edi.
U chalqanchasiga yotgani uchun oftob uning yuziga
tushib turardi. U ko‘zini uqalamoqchi bo‘lgan edi,
qo‘llarini ko‘tara olmadi, turib o‘tirmoqchi bo‘lgan edi,
qimirlay olmadi. Uning qo‘ltiqlaridan ikkala tizzasi-
gacha butun badani chilvirlar bilan chandilgan, qo‘l-
oyoqlari ustiga esa chilvirdan qilingan to‘r tarang
tortilgan, har bir barmog‘i chilvirlar bilan mahkam
bog‘langan edi. Gulliverning uzun va quyuq sochlari
ham yerga qoqilgan qoziqchalarga bog‘lab qo‘yilgan va
chilvirlar bilan chandib tashlangan edi. Gulliver xuddi
to‘rga tushgan baliqqa o‘xshardi. «Hali ham uyquda
ekanman», – deb o‘yladi u.
Shu choq oyog‘i ustida allanima xuddi sichqon
singari pildirab yura boshladi. Hash-pash deguncha
bu narsa Gulliverning qorniga chiqib olib, undan
ko‘kragida sekin-sekin emaklab yurdi va iyagiga chiqa
boshladi. Gulliver «Bu nima ekan?» degandek, ko‘z
196
qirini soldi. Ajabo, bu nima o‘zi? Uning xuddi iyagi
oldida kichkinagina odamcha, qo‘l-oyoqli chinakam
odamcha turibdi! Boshida yaltiroq qalpog‘i, qo‘lida
kamalagi bilan o‘qi, orqasida sadog‘i bor. Lekin bu
odamcha bodringdan katta emasdi. Bundaylarning
beshtasi
Gulliverning
kaftiga
bemalol
joylasha
olardi. Birinchi odamcha ketidan yana shunaqa jimit
merganchalardan
qirqtachasi
Gulliverning
ustiga
chiqib oldi. Gulliver hayronlikdan qichqirib yubordi.
Odamchalar hovliqib-oshiqib, tum-taraqay qochishdi.
Ular qochib ketayotganlarida qoqilib yiqildilar va
o‘rinlaridan turib, o‘zlarini birin-ketin yerga otdilar.
Ikki-uch daqiqa hech kim Gulliverga yaqin kelmadi.
Faqatgina
uning
qulog‘iga
xuddi
chigirtkalarning
chirillashiga o‘xshash tovush eshitilib turdi. Lekin
odamchalar tezda yana dadillanib, Gulliverning oyoqlariga
o‘rmalab chiqa boshladilar. Ulardan eng jasuri esa
Gulliverning betiga tirmashib chiqib, uning iyagiga nayza
bilan bir turtdi hamda ingichka va aniq ovoz bilan:
– Gekina degul! – deb qichqirdi.
– Gekina degul! Gekina degul! – degan ingichka
tovushlar har tomondan eshitila boshladi.
Gulliver ko‘pgina chet tillarni bilardi, lekin bu
so‘zlarning ma’nosiga tushunolmadi.
197
Gulliver dastavval elchidan ovqat berib to‘yg‘azishini
iltimos qilmoqchi bo‘ldi. Panjasini ko‘tarib, qayta-qayta
lablariga tegizdi.
Oradan chorak soat ham o‘tmay, yuzlarcha hammol
oziq-ovqat solingan savatchalarni narvonlar bilan
Gulliver yoniga olib chiqib uyishdi.
U qovurilgan beshta ho‘kiz go‘shti, oftobda
qoqlangan sakkizta qo‘y, to‘qqizta dudlangan cho‘chqa
va ikki yuzdan ortiq g‘oz va jojalarni yedi. Savatchalar
birpasda bo‘shab qoldi. Shu paytda odamchalar
Gulliver qo‘liga ikki bochka vinoni yumalatib keltirdilar.
Bochkalar juda katta bo‘lib, har biri stakandek edi.
Hash-pash deguncha Gulliver bir bochkaning,
so‘ngra ikkinchisining qopqog‘ini ko‘chirib tashlab, bir-
ikki qultum yutish bilan ikkala bochkani ham bo‘shatdi.
Odamchalar hayron bo‘lib, barmoqlarini tishladilar.
So‘ngra ular Gulliverdan bo‘shagan bochkalarni pastga
tashlashini imo-ishoralar bilan so‘radilar. Gulliver ikkala
bochkani birdaniga pastga tashladi.
Vinodan so‘ng Gulliverni uyqu bosdi. U uyqu
aralash yon-veridagi odamchalarning o‘z ustidan u
yoq-bu yoqqa chopib yurishlarini, tog‘dan tushgandek,
uning ustidan umbaloq oshib tushishlarini, tayoqlar va
nayzalar bilan qitiqlashlarini va uning u barmog‘idan
bu barmog‘iga sakrashlarini sezib yotardi.
Gulliver ularga parvo qilmay yotaverdi va o‘tkir
vinoning kayfi bilan tezda uxlab qoldi. Odamchalar xuddi
shu paytni kutgan edilar. Ular ulkan mehmonni uxlatish
uchun vinoga ataylab uxlatadigan dori qo‘shgan edilar.
1. Gulliver och qolganini odamchalarga qanday tushuntirdi?
2. Odamchalar Gulliverni nimalar bilan ovqatlantirishdi?
198
Do'stlaringiz bilan baham: |