Toshkent moliya instituti iqtisodiyot nazariyasi

Bozor iqtisodiyotiga o’tishning quyidagi asosiy modellarini ajratib ko’rsatishadi:

I. G’arbiy Evropa mamlakatlari va boshqa rivojlangan mamlakatlar yo’li. Bunda bozor iqtisodiyotiga evolyutsion o’zgarishlar orqali o’tib boriladi. XX asrning 30-yillariga kelib, ayniqsa 50-yillardan bu jarayon yanada tezlashdi. Bu modelni iqtisodchilar klassik model deb ataydilar. U bozor iqtisodiyotiga o’tayotgan mamlakatlar uchun namuna bo’lib xizmat qilishi mumkin. Chunki, klassik modelda bozor iqtisodiyotining qonun-qoidalari, hayotiyligi sinab ko’rilgan. Klassik modelning o’zi ham 3 ga bo’linadi:

1. 
   Sotsial bozor iqtisodiyoti modeli ko’proq fuqarolar manfaatini himoya qilish, uzoq muddatli dasturlar ishlab chiqish, aholining haddan ziyod tabaqalanishiga yo’l qo’ymaslik, davlat mulki ulushining boshqa modellarga qaraganda ko’pligi (25–30%) bilan ajralib turadi. Bu model Germaniya, Avstriya, Skandinaviya mamlakatlariga xos.
   
2. 
   Aralash yoki erkin bozor iqtisodiyoti modelida esa davlat tadbir-korlikni rivojlantirish uchun sharoit yaratishi, iqtisodiyotni tartiblashda ustun darajada taktik usullardan foydalanish, iqtisodiyotda davlat mulkining hissasi (10% atrofida) kamligi, aholining tabaqalanishi, ish haqidagi farqning kattaligi bilan ajralib turadi. Bu modelni qo’llagan eng tipik mamlakat sifatida AQSh ni ko’rsatish mumkin.
   
3. 
   Korporativ iqtisodiyot modeli davlatning yirik biznes manfaa-tini himoya qilish, asosiy ustuvor tarmoqlarni aniqlab, ularning rivoj-lanishiga yordam berish, davlat mulki hissasi kamligi, lekin ish haqidagi farq haddan tashqari katta emasligi bilan farqlanadi. Bu ijobiy natijalar bilan o’tish Yaponiyada va uning izdoshlari bo’lgan mamlakatlarda qo’llanilgan.