Тошкент фармацевтика институти

Беморни тинглаш қобилияти.
Беморни тинглай олиш, унинг дардини 
ҳис этиш ва ташвишига ҳамдард бўлиш муҳим деонтологик талаб бўлиб 
ҳисобланади. Фармацевтнинг эътиборсизлиги бемор руҳиятига жарохат 
етказади. Тинглай олиш дегани сукут сақлаш эмас, унга ўз 
муносабатингизни билдириш лозим ва буни расмий оҳангда қилмаслик 
керак, акс ҳолда бемор фармацевтнинг самимий эмаслигини ҳис этади. 
Дориларнинг эстетик кўриниши.
Беморнинг унга тайинланган 
дорига нисбатан ишончини мустаҳкамлаш учун дориларнинг ташқи 
кўринишига эътибор бериш керак. Дориларнинг ташқи кўриниши 
(бирламчи ва иккиламчи ўрам ҳолати, ѐрлиқланиши ва х.) яхши бўлмаса 
беморда унинг сифатига нисбатан ишончсизлик пайдо қилади.
Бемордан номақбул маълумотларни сир сақлаш
касалликнинг 
кечишига ва уни даволашга ижобий таъсир кўрсатиши мумкин. 
Касалликнинг номини айтиш тавсия қилинмайди, фақатгина дорининг 
қандай таъсир этишини кўрсатиш лозим. 
Касбий малакани ошириш. 
Иш услубларинитакомиллаштириш 
деонтологик тамойиллар ичида муҳим ўрин эгаллайди, чунки фармацевт 
ходим малакасининг даражасига оҳир-оқибатда инсон саломатлиги боғлиқ 
бўлади. Фармацевт доим шуни эсда тутиши керакки, унинг ишидаги 
хатолар фожиали натижаларга олиб келиши ва уларни тузатиш имкони 
бўлмай қолиши мумкин. Хатога йўл қўйилганда, фармацевт ўзида журъат 
топиб, уни тан олиши, тўғрилаш чора-тадбирларини кўриши ва унинг 
асоратларининг олдини олиши лозим. 
Дорихона ходими врачга исталган вақтда малакали маслахат бериш 
учун юқори касбий тайѐргарлик даражасига эга бўлиши, фармация ва

---

81 
клиник фармакология асосларини билиши, клиник тиббиѐтнинг турли 
бўлимлари бўйича тушунчага эга бўлиши лозим.
Дори воситаларини қабул қилиш қоидаларини тушунтириш.
Дори 
воситаларини харидорга беришда дорихона ходими уларни қабул қилиш 
қоидаларини батафсил тушунтириб бериши, вужудга келиши мумкин 
бўлган нохуш таъсир ва ножўя ҳолатлар ҳақида огоҳлантириши керак. 
Бунда фармацевт нохуш таъсир ҳақида жуда эҳтиѐткорлик билан беморни 
огоҳлантириши ва бунда нима қилиш (дорини қабул қилишни тўхтатиш ѐки 
дозасини камайтириш) кераклигини кўрсатиб бериши лозим.
Шу билан бирга фармацевтнинг бурчи – ўз-ўзини даволашни чеклаш. 
Кўпинча беморлар рекламада келтириладиган маълумотларга асосан ѐки 
танишларининг гавсияси бўйича бирон-бир дори воситасини сотиб олишга 
ҳаракат қиладилар. Бундай ҳолларда фармацевтнинг вазифаси дори 
воситасини қўллаш бўйича кўрсатмалар ва унинг салбий таъсири ҳақида 
яхшилаб тушунтириб бериш ва ўз-ўзини даволашнинг зарари ҳақида 
кўрсатиб ўтишдан иборат.
Беморнинг ѐнида врачни ѐки унинг тавсияси, белгилаган дори воситаси 
бўйича танқидий фикр билдириш, шубҳа билдириш фармацевтик 
деонтология меъѐрларига зиддир. Шунингдек беморга рецептдаги 
хатоликлар ҳақида маълум қилиш керак эмас, хатоликни беморга 
билдирмасдан бартараф этиш усулини топиш лозим.