Topshiriq. «Odam va biror kishiga yaqin odamlar haqida afsona». Matnni o'zbek tiliga o’girib yozing

Topshiriq. «Odam va biror kishiga yaqin odamlar haqida afsona». Matnni o'zbek tiliga o’girib yozing.

Odamzod biror kishiga yaqin odamlar bilan bo'lgan, ya'ni sovuq, ofatchilik va qiyinchiliklar bilan bo'lgan uzliksiz kurashdan charchadı. Uning ko’ngliga hech narsa yoqmadı. Shunda u Uyimga kelib : “Ey, xudolar. Men hamisha shunday g'ijinib yuramanmi. Men hech qachon osoyishta yeb-ichib, yumshoq yerda uxlab va iliqda yashay olmaymanmi? Men hamisha biror kishiga yaqin odamlar bilan olisda yuraveramanmi?

Xudolar odamni eshitdi va unga dedi : “Xo'p, sen nima istaysań bári bo'ladi : saroy, ovqat, ichimlik, kiyim. Biroq bu uchun sen tug'ilgan yeringdan va o'zing xoxlagan biror kishiga yaqin odamlardan bosh tortishing zurur”. Odam obdon o'ylab turib rozi bo’ldi va va'da etilganlarining bárini oldi.
Endi u kun bo'yi ashulalar aytib, rasm chizdi yoki mazza qilib dam oladi. Biroq vaqt o'tib Odam qayg'uli ashulalar ayta boshladi. U o’zining ko'zlarida zotlarni ko'rsada, go’zallikni ko'rmayotganini, quloqlari ovozlarni eshitsada, qalbi taronani eshitmayotgani, tili so'z so'zlasada, qalbi so'z eshitmayotganini sezdi.
Odam o'zining ruxini o'zi o'ldirayotganini tushindi . Daraxtning tomirsiz quvragandek, Odamning ruxı ham tug'ilgan yerisiz quvraydi. Shunda u o'zini o'rab turgan saroyning devoriga o'zini urıb, shamolga aylandi. Shunday qilib, dalalarga, to'qaylarga, dáryolarga uchib ketdi. Sababi ularsiz yurak so'qir, kar va gung bo'lib qoladi.