Annotation. This article gives a brief overview of the scientific heritage of Ishaq Khan,
a representative of Jadidism, his contribution to the lexicography and from the work “History
of Fergana” about the history of Namangan and other historical works of this work Namangan.
The comparative comparison of the chapters and the harmony of historical facts are used to
compare the works of Bobur “Boburnoma”.
Key words: Namangan, language, dictionary, historiy, fortress, truth, people, literacy,
Bobur, village, education.
XX asr haqida gap ketganda, avvalo, koʻpchilik xalq ommasini savodxon
qilish, yangilanayotgan zamonga munosib farzandlarni yetishtirish kabi
masalarni oʻz oldiga maqsad qilib qoʻygan, boshqacha qilib aytganda, ma’rifat,
ozodlik tushunchalarining ma’no-mazmuniga ega boʻlgan yuksak
tushunchalarni targ‘ib etgan marifatparvarlarimiz koʻz oldimizga keladi.
Shunday ustodi komillardan biri Is’hoqxon Ibratdir. Dastavval, allomaning
shaxsiyatiga nazar tashlasak, u nafaqat ma’rifatparvar shoir, balki tilshunos,
tarixshunos, ilk matbaachi, kaligraf, naqqosh va yetuk pedagog ham boʻlgan.
Til va adabiyot:
ilmiy va amaliy izlanishlar yoʻlidagi ilk odimlar
2020-yil 30-aprel
622
Ibrat zamondoshlaridan Ibrohim Davron unga quyidagicha ta’rif berib oʻtgan:
“Is’hoqxon toʻra ulumi diniya va fanniya hamda adabiyada ustozi komillig‘i bila
butun Farg‘ona va digar jihati Osiyoyi ustoda inkor oʻlinmas darajada bir
mavqei mumtoza tushmushdir. Is’hoqxon toʻra fununi dunyaviyda, biloshubha,
injener, arxitektor, texnik, mexanik va fizisiya ilminda, tilifonist va ximik desak
yana ozdur. Chunki bu ilmlarni bilur. Is’hoqxon toʻra..oliy va fozil bir zoti oliy
oʻlib, fazoili insoniyaga molik…Ba’zi ixtirolari ham bordur” [1.58-bet].
Is’hoqxonning taxallusi ham uning shaxsiyatini ochishga koʻmak beradi.
Taxallus-(arab.-qutulish, xalos boʻlish) – biror ijodkor (shoir, yozuvchi, olim va
shu kabi) siyosiy arboblarning oʻzi uchun tanlab olgan ikkinchi nomi. Masalan:
omma oʻrtasida oʻz ijodini ta’kidlab koʻrsatish, oʻz ism-familiyasidan
qoniqmaslik, muayyan xavf-xatar, taxdiddan qochish, yashirinish va b. [2.89-
bet]. Is'hoqxonning oʻziga “Ibrat “ taxallusini olishining sababini Professor
Ulug‘bek Dolimov quyidagicha bayon etgan: “Is’hoqxonning oʻziga “Ibrat”
taxallusini olishboisi shundaki, u ijodining dastlabki yillaridan boshlab
ma’rifatparvar shoir, olim sifatida nom chiqardi va kishilarni zamon ilmidan,
ma’daniyatidan, ta’lim-tarbiya sistemasidan oʻrnak olishga chaqirdi. Shuning
uchun ham oʻziga “Ibrat” taxallusini tanladi” [3.45].
Ibrat sermahsul ijodiy faoliyat olib borgan. Uning qimmatli asarlari
bizgacha yetib kelgan jadidlarimizdan hisoblanadi. Is’hoqxon Toʻraning “Jome’
us-xutut” asari dunyodagi qirqdan ortiq tillar va yozuvlar haqida ma’lumot
beruvchi asardir. Bundan koʻrinadiki, demak, u juda koʻplab tillarni bilgan
polilog ham edi. U olti tilni oʻz ichiga olgan “Lug‘ati sitta-al-sina” asari, ayniqsa,
diqqatga sazovor. Ushbu asar oʻzining ilmiy asarlari va maqolalarida
zamondoshlariga rus tili va boshqa tillarni ham oʻrganishga da’vat etganini
koʻrsatishga uringanidan darak beradi. Ushbu asarning chop etilishi va
ommaga taqdim etilishi uzoq yillar davomida kutildi va bunda N.
Ostroumovning xizmati katta boʻldi. Jadidlarning hayotida N. Ostroumovning
oʻrni katta ahamiyat kasb etganini alohida ta’kidlab oʻtishni oʻrinli deb
oʻylayman. U nafaqat ijtimoiy, balki siyosiy masalalar yuzasidan ham
623
ma’rifatparvarlarga yelkadosh boʻlgan. Fitrat bilan yozishmalari, Choʻlpon
bilan aloqalari fikrimning dalili boʻla oladi. Ibratshunos olim Ulug‘bek Dolimov
ham buni alohida ta’kidlab: “ Oʻlkada oʻz mavqeini mustahkamlash maqsadida
u xalq oʻrtasida katta obroʻga ega boʻlgan Muqumiy, Furqat, Nodim, G‘urbat,
Kamiy kabi ma’rifatparvarlarning kirib, undagioʻquv sistemasi,
labaratoriyalari, oʻqituvchilari bilan tanishuvlariga N. Ostroumovning
imkoniyat yaratib berdi. Shuning uchun ham ular N. Ostroumovni ancha
mamnuniyat bilan tilga oladilar”,-deya qayd etib oʻtadi. [4.34].
Lug‘at mingdan ortiq soʻzni oʻz ichiga olib, 53 betdan iborat”. [5.56] Asar
ikki qismdan iborat boʻlib u quyidagilarni oʻz ichiga olgan: birinchisi: fe’llarning
noaniq shakli va kelasi zamon shakllari, ikkinchisi 37 bobdan iborat boʻlib,
fe’lning boshqa shakllari, otlar, kishilik olmoshlari va boshqalarni oʻz ichiga
oladi. Ushbu asar oʻzbek tilida va koʻp tillik lug‘atlar tuzishdagi ilk qadam
boʻlgan. Ibrat Sharq tarixchilarining ilmiy asarlarini ham oʻrganib, unga
oʻzining tanqidiy fikrlarini ham bayon qiladi va oʻzining “ Tarixi Farg‘ona” nomli
asarini yozadi. Ushbu asar nafaqat Qoʻqon xonligi, balki, Oʻrta Osiyo xonligining
tarixini yoritganligi va ishonchli manbaligi bilan ham muhim. Ibrat bu asarning
yozilishi tarixini quyidagicha ta’kidlagan: “Bu “Tarixi Farg‘ona” ni yozmoqdin
maqsad izhori hunar musannifqatorig‘a kirmak yoki ta’mini tiriklik yoʻlidan
boʻlmay, balki bani basharni (ng) tiriklik qilishi, sanoat va ziroatlarini,
madaniyat va badaviyatlarini xalqlarga koʻrsatmak, bizdan keyin
keladurgonlar oʻtkanlarning turmush va qilmush va bilmush ishlaridan ibrat
olsun. Oʻz zamoni bilan oʻtgan zamonni tarozu qilib,vaznini bilsun uchun ham
ilmi tarix bir ilmi ta’rifdur” [6.76] Misol sifatida berish mumkinki, Ibrat ushbu
asarining “Tarixi Namangon” qismida diqqatga sazovor koʻplab ma’lumotlarni
berib oʻtadi.Alloma ushbu asarida oʻzi tug‘ilib oʻsgan joyi Toʻraqoʻrg‘on haqida
ham alohida toʻxtalib, Namanganning poytaxti boʻlganini, Rossiya davlatiga
oʻtganidan soʻng, u bir qishloq boʻlib qolganini qayd etadi. Toʻraqoʻrg‘on Dashti
qipchoq xonlaridan Axmadxon ya’ni Shig‘ayxonning Yusuf toʻra va Ya’qub toʻra
degan oʻg‘illari bino qilib, Shig‘ayxon ta’rafidan Qa’layixon deb atalsada,
624
ularning ismlariga Toʻraqoʻrg‘on deya atalganligini e’tirof etgan.Olim
Namangan nomining atalish sababini izohlab : “..Buxoro xonlaridan Abdulloxon
bu Farg‘ona taraflariga kelib,har yerga goh sardobalar kavlab,saqqoyi
moʻmininga, chohlarning tepasiga gumbazlar qilib, koʻb xalqg‘a naflik ishlarni
qilgan xon ekan..ul yerga tushub, darhol sardoba kavlatib, necha kunlar tutib,
bir ta'rafi daryova bir ta'raf tog‘ havosi yaxshi uchun bu yerga bir shahar bino
qilib, shahar qilmoq boʻlganda oʻshal yerni daryo ta’rafi butun shoʻr boʻlib
yotgan tuz ekan. Binobaron, namak kon deb, ya’ni tuz kon deb atalgan ekan. Bu
namak kon lafzini forsiyda gon qilib yozub, namakkonni namangon deb deb, bir
nuni zoida ilan namangon boʻldi, asli namakkondir”. [7.90] Bizga ma’lumki
Namangan Farg‘ona vodiysining qadimgi shaharlaridan. Zahiriddin
Muhammad Bobur ham oʻzining “Vaqoe” asarida Namanganga alohida toʻxtalib
oʻtadi va Axsikent qal’asini quyidagicha ta’riflaydi: “Sayhun suyining shimoli
tarafidag‘i qasabalar: bir Axsidur. Kitoblarda Axsikent biturlar. Nechukkim,
Asiriddin shoirni Asiriddin Axsikantiy derlar. Farg‘onada Andijondin soʻngra
mundin ulug‘roq qasaba yoʻqtur. Andijondin g‘arb sori toʻqquz yig‘och yoʻldur.
Umarshayx Mirzo muni poytaxt qilib edi, Sayhun daryosi qoʻrg‘onining ostidin
oqar”. Boburnomada qayd etilishicha, Axsi asosiy shahar va uning yonida
Namangan qishlog‘i boʻlgan.
Demak, Namangan qishlog‘i haqidagi dastlabki ma’lumot Boburning
ushbu asarida qishloq sifatida eslatib oʻtilgan. Yana bir shahar Koson haqida
ham Boburnomada ma’lumot uchratamiz. “Yana bir Kosondur. Axsining
shimolida tushubtur. Kichikroq qasabadur. Nechukkim Andijon suyi Oʻshdin
kelur. Axsi suyi Kosondin kelur”. Bu ma’lumotlar shuni koʻrsatadiki, Namangan
shahri haqida shugina ma’lumot bor xolos. Ibratning ushbu asari orqali koʻplab
ma’lumotlar oʻzining isbotini topsada, biroq u asarida Namangan aholisining
kelib chiqishi, shahar sifatida vujudga kelishi haqida batafsil toʻxtalib oʻtmaydi.
Tarixchilarning xabar berishicha, “…582-yilda asir olingan forslar bu yerga
kelib joylashtiriladi. 643-yili vaqf hujjatida ham shahar deyilgan. Shahar tuz
koni yaqinida barpo boʻlganligi uchun nomi “namak kon” soʻzlaridan deb
625
taxmin qilinadi.. .. Axsi (Axsikent) zilzilada vayron boʻlgach, uning aholisi
yaqinroq joylashgan Namanganga koʻchib oʻtadi.Tarix fanlari nomzodi
Z.Sh.madrahimov ta’kidlashicha, “ …Namangan Farg‘ona vodiysidagi qadimgi
shaharlardan shahar koʻchmanchi chorvador va dehqonchilik bilan
shug‘ullanuvchi oʻtroq aholi yashaydigan chegarada vujuda kelgan”ini aytib
aholining kundalik faoliyati haqida ham ma’lumotlar keltiradi va yana” 1819-
1822- yillarda Yangiariq kanali qazilib, shaharning suv ta’minoti ancha
yaxshilanadi. 1842-1845- yillarda shahar atrofi mustahkam devor bilan oʻrab
olindi. 1876-yil fevralda Qoʻqon xonligi tugatilgach, Namangan uezdi
shaharlaridan biri boʻlib qoldi”,-deya aytib oʻtadi va biz bu ma’lumotlarni
Ibratning yuqoridagi asarida uchratmaymiz. Bunga sabab uning maqsadi
asosiy ma’lumotlar bilangina cheklangani desak toʻg‘ri boʻladi nazarimda.
Yuqoridagi fikrlardan kelib chiadigan boʻlsak, ushbu asarda nafaqat Namangan,
balki boshqa shaharlar, podshohlar va shaharlarning paydo boʻlish tarixi
haqida ma’lumotlar jamlangan. “Tarixi Farg‘ona “ asari Oʻrta Osiyo tarixini
yorishida juda qimmatli manba boʻlibgina qolmay, asosli va faktlarga boyligi
bilan ham olimlar diqqatini oʻziga tortmoqda. Is’hoqxon Ibrat oʻzining ilmiy
faoliyati davomida kelajak avlod uchun ishonchli va muhim boʻlgan ulkan
me’ros qoldira oldi. Oʻz davrining yirik muarrixi sifatida asarlar yarata oldi.
Uning ilmiy-tarixiy asarlari bugungi kun nuqtai nazaridan ham muhim
manbadir. Shu sababli olim ijodi qizg‘in oʻrganish, ilmiy merosini yuzasidan
ilmiy izlanishlar olib borilmoqda. Yuqoridagi fikrlardan shuni xulosa qilib aytib
oʻtishimiz mumkinki, serqirra ijodkorlardan biri boʻlgan Ibrat merosi ulkanligi
va tarixiy asarlarining haqiqatga yaqinligi bilan ham ajralib turadi.
Do'stlaringiz bilan baham: |