Thesis · April 2020 doi: 10. 13140/RG

Компетенция
– шахсни муайян бир маҳорат ва қобилият даржасига ёки тажрибасига 
эгалиги
. 
Уни шахс ҳаёт фаолиятининг турли жабҳалари, жумладан таълим учун ҳам 
ишлатиш мумкин. Мазкур тушунча таълимга илк бор, ЮНЕСКО ташкилоти қошида 
тузилган Э.Фор бошчилигидаги комиссиянинг 1972 йилдаги “ўқимоқ” деган маърузаси 
орқали кириб келган [5].
Комиссия ўзининг “Ҳаёт учун таълим” концепцияси, яъни қарашлар тизимида, 
узлуксиз таълим жараёнида шахс компетентлигини қуйидаги даражада баҳолашни таклиф 
қилган: билимлардан фойдаланмоқ, ишни бажармоқ, биргаликда яшамоқ ва ривожланмоқ. Бу 
компетентлик даражасини эгаллаш шахснинг бутун ҳаёт фаолияти давомида амалга 
оширилади ва унга шахсий ёки касбий муаммолар туғилган тарзда таълим олиш 
имкониятини беради. Лекин, ҳанузгача унинг асл маъносига оид жуда кўп фикр ва 
мулоҳазалар мавжуд. 
Биринчиси, 
назарий жиҳатдан олган билимларини амалда қўллай 
олиш, деб тушунча бериш. Айтиш мумкинки, компетенция – бу назарий олган билимларини 
амалда қўллай олиш эмас. 
Иккинчиси
, компетенцияни билим, кўникма ва малакалардан 
ажратиб кўрсатиш. Бу ҳам компетенцияни нотўғри талқин қилишдир [6]. 
Ўқув дастурида белгиланган билим, кўникма ва малакаларнинг ўзи компетенциянинг 
тизимлашган элементларидир.

---

 ЗАМОНАВИЙ УЗЛУКСИЗ ТАЪЛИМ СИФАТИНИ ОШИРИШ: ИННОВАЦИЯ ВА ИСТИҚБОЛЛАР
 
187 
ХАЛҚАРО МИҚЁСИДАГИ ИЛМИЙ-АМАЛИЙ КОНФЕРЕНЦИЯ МАТЕРИАЛЛАРИ
Таълим олувчиларда билиш компетенцияларини ривожлантириш жараёнларини 
ташкил этишда илғор педагогик тажрибалар ва замонавий ўқитиш воситалари, энг самарали 
ҳисобланган методлар ва ёндашувларни амалиётга татбиқ этиш зарур ҳисобланади. Бунда 
таълим олувчиларнинг мустақил ва самарали фикрлашининг муҳим механизми сифатида