Тақризчилар: доцентлар Н

тарбияланувчиларга 
- 
фаолият 
иштирокчиларига 
«сездирмасдан» ўтказа олиши, - «кўринмас» бошқарувчи 
сифатида қатнашиши керак. 
III. Тарбия жараёнининг моҳияти 
 

---

119 
Ҳар қандай жараён маълум натижаларга эришишга 
йўналтирилган қонунлар ва изчил ҳаракатлар йиғиндиси 
ҳисобланади. 
Тарбия жараёнининг бош натижаси ҳар томонлама 
ривожланган, баркамол авлод - янги жамият қурилишида фаол 
иштирок эта оладиган шахсни шакллантиришдан иборат. 
Тарбия - икки томонлама характер касб этади, яъни 
ташкил этиш ва раҳбарлик, шунингдек, шахснинг фаол 
иштирокини ҳам ўз ичига олади. 
Лекин, бу ўринда, етакчилик роли педагогга тегишлидир ва у 
шахс фаолиятини йўлга қўйиш учун керакли дастур тузади, 
мазмун, йўналиш, шакл ва усуллар тизимини ишлаб чиқади. 
Моҳият 
фалсафий 
категория 
сифатида 
нарса, 
предметнинг маъносини (мазмунини) ифодалайди ва у ўз-
ўзидан бошқа нарса, предметлардан фарқланади. Моҳият 
мавжуд ҳодиса, нарса, предметлар ривожланишининг асосий 
белгилари 
ва 
йўналишини 
аниқлайди, 
ички 
муносабатларининг 
чуқур 
боғлиқлик 
томонларини 
ифодалайди. 
Тарбия 
жараёни 
асосида 
шахс 
шаклланишининг 
ижтимоий мақсадлари билан боғлиқ ҳолда тарбиячи ва 
тарбияланувчининг 
ўзаро 
алоқасини 
таъминлайдиган 
тарбиявий муносабатлар тизими ётади. 
Демак, ўқувчи педагог билан онгли равишда ўзаро алоқада 
бўлар экан, у ҳолда тарбиявий муносабатлар хар доим субъектив-
объектив характер касб этади.